Ετρίτωσεν το κακόν.

Το λοιπόν. Θα φέρω παπάν να μας κάμει αγιασμόν μές το σπίτι. Έφκηκεν η πίεση μου 5 βαθμούς που το άχχος μου τούντο σαββατοκυρίακο. Έν κανεί που με εγράψαν οι μπάτσοι τζιαι θα πληρώννω τη νύφη για δύο χρόνια, έν κανεί που ήρτεν η πεθθερά μου να "Δεί Τα Μωρά" τζιαι έεεεπρισεν μας τα με την αρνητικότητα τζιαι την επικριτική της δρακουνοπροσωπικότητα (άστα, έν έχω όρεξη για χιουμοριστική ανάρτηση με την Πεθθερά-Οξαποδώ), εψές σάν επήαιννα να κάμω λυτρωτικό μπάνιο να πλύννω που πάνω μου την κρούστα του δηλητηρίου που μου έφτυννεν η Οχέντρα ούλλη μέρα τζιαι να καθαρίσω το μπαρουτοκαπνισμένο μου σώμα, ακούω τον εξής θόρυβο που την τρύπαν του μπάνιου:

"Γκλουυυυ, γκλ, γκλ, γκλουυυυ".

Ντάξει έννεν τίποτε, λαλώ. Συνεχίζω το λουτρό μου με το ωραίο μου σαπούνι της λεβάντας τζιαι του γιασεμιού, το ωραίο μου ζεστό μπάνιο (εν 16 βαθμοί, ώχχχω μάνα μου) τζιαι αρχίζω να τραουδώ με την βαρύτονη μου φωνή μιάν άριαν που το Otello του Βέρντι που μου ήρτεν στο μυαλό. Ξαφνικά διά μου ένας ζώλος απαίσιος. Σκέφτουμαι "μα αφού έν έκλασα, τί συμβαίνει?". Θωρώ κάτω στα πόθκια μου. ΤΙ ΕΘΕΛΑ ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΩ.

"ΦΦκλού, γκλού" πιτούν ξαφνικά κάτι βρωμόνερα όπως το συντριβάνιν που τον οχετό τζιαι χρωματίζουν με κύμα σάν το τσουνάμι το γκριζοκαφέ την άσπρη μου μπανιέρα τζιαι κοντεύκουν απειλητικά τα δάκτυλα των ποθκιών μου να τα ακκάσουν. -Εξαναείδετε ζαρκάδιν που το ξιππάζουν οι παρέες του για πλάκα? πεετάσσουμαι (ογδόντα οκκάες άθρωπος) τρία πόθκια στον αέρα, κάθουμαι πιό κάτω στη μπανιέρα, αλλά οι γυμναστικές μου ικανότητες προδώννουν με μισοούρανα τζιαι διώ ππάττα χαμέ μές τα βρωμόνερα με τον κώλο τζιαι τα πόθκια στον αέρα. Ευτυχώς αρπάσσω που τα πλευρά τζιαι απλά επόνησα το καβλονούριν μου με ταπεινωτικό τρόπο.

(τσιριλλιάα)

Σηκώννουμαι άρον άρον, αηδιασμένος.

Η Αγάπη έρκεται βουρητή. Αννοίει την πόρτα του μπάνιου.

"Τί έπαθες? Είσαι κα... Μα ήντα μπου βρωμεί?? Μα έκαμες τα μές το μπάνιιοοον??@!@

Εξηγώ της τί έγινε, τζιαι πάω στο άλλο μπάνιο να ξεπλυθώ. Αννοίω το. Αρκέφκει τζιαι τζιήνο να πιτά βόθρους. Πανικός. Ξεχυλίζουν τα αποχωρητήρια. Η ΚΟΥΖΙΝΑ. Βάλλω παντελονάκι τζιαι βουρούμεν στην αυλή, αρπάσσει η Αγάπη το λάστιχο τζιαι πιτά μου, πλέννω άγρια το κορμίν μου σάν να τζι εβιάσαν με φωνάζοντας που την αηδία. Dettol. Καθαρίζω καλά, σε 30 δευτερόλεπτα. Βουρούμεν πάλε μές το σπίτι. Χαμός. Τουμάνιν παντού. Νερά λέσιην. Αρπάσσω τη βεντούζα τζιαι βουρώ στο μπάνιο, αρχίζω να πομπάρω με μανία (ακούεται σάν να πηδάς πορνοστάρ με πολλά πρόστυχον τρόπον, σκέφτουμαι τζιαι γελώ πουμέσα μου σάν ανεβοκατεβαίννω μές την τρύπαν του μπάνιου με τη βεντούζα τζιαι το ξύλον)

Υποχωρούν τα νερά. Πνάζω λλίον. Πάω να αννοίξω τη βρύση να δώ -πάλε τα ίδια.

Σε μιάν ώραν (Ζήτω η ΧΤΕρνία) ήρτεν ο ειδικός τους οχετούς (όι ο υδραυλικός) τζιαι εδήλωσεν μου οτι ο μέγας οχετός του σπιθκιού μου εστούππωσεν γι αυτό έρκεται πίσω το νερόν + βόθροι. Έφερεν μιάν τεράστια μηχανή με φίδι, τζιαι έμπηξεν την του σπιθκιού μου (100 πόθκια, έτσι κκερτίκκι) , άννοιξεν τον οχετόν τζι ούλλα ετελλειώσαν ομαλά. Κάποιος γάρος (βλέπε: Τζιήνοι που μας επροσέχαν το σπίτι το καλοκαίρι) έριχνεν cloth wipes μες το αποχωρητήριο τζιαι εκλείσαν ούλλα. Ά, εκαθαρίζαμεν ώς τες 3 το πρωί με χλωρίνες τζιαι 12 ρόλους χαρτί. Άααααααααααααααααααααααααααα!

Έσιει τζιαι επίλογον η ιστορία.

Ανακάλυψα σήμμερα που ήρταν οι εγγραφές των μαθητών οτι εκατασκότωσεν μας η οικονομία. Έχουμεν έλλειμμαν 30% διαφοράν που τα πέρσυ. Εχάσαμεν 10 μαθητές τζιαι βάλε. Άρα, αγχώθηκα πολλά.

Τζιαι επίσης έσπασεν η πιστή μου φραπεδιέρα μετά που 5 χρόνια σχέσης.