Κάθομαι στο κουλλουράδικο.  Ώρες τώρα.  Τρώω ντόνατ, κουλλούρι με σησάμι σε σάντουϊτς γαλοπούλας, πίννω καφέ παγωμένο και κάθε μιά ώρα πάω έξω για τσιγάρο.  Ο ήλιος έχει πάει να κοιμηθεί πίσω που τα κτίρια απέναντι στην τζαμαρία και οι αχτίδες του σάν μακρυά δάκτυλα καλλιτέχνη που δέ γνώρισε ποτέ κακουχίες μ' αγκαλιάζουν με το απέραντα αδελφικό τους φώς.


Βλέπω.

Ακούω.

Είμαι.

Νιώθω.

Είμαι ανοιχτός.

Σχόλια

Ο χρήστης Ωραία Ελένη είπε…
Ελπίζω να έρθει κοντά σου αυτό που περιμένεις φίλε μου...
Ο χρήστης ΔemΩΝ είπε…
Εικόνες, λέξεις, μουσικές - όλα θα παρελάσουν σε μια τέτοια κατάσταση πνεύματος. Καλό ταξίδι φίλε μου...

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Mondestrucken/Φεγγαρομέθυστος

Ελάτε στες μουσικές

Στη συναυλίαν των μαθητών του Διάσπορου.