Απεχθάνομαι τες γιορτές του κόσμου.
Βαρκούμαι τες γιορτές. Πολλά. Ειδικά στην αμερική που μας τα πρίζουν να αγοράζουμε 100 δώρα. Νιώθω άβολα που ούλλες οι οικογένειες των μαθητών μου γεμίζουν τσάντες με σοκολάτες, μπρελόκ πιάνου, δωροκάρτες του στάρπακς, μετρητά, μαλακίες. Που υποχρέωση μόνο το κάμνουν. Διούν φιλοδώρημα σε ούλλους τους δασκάλους τους, σε ούλλους που συνεργάζουνται μαζί τους. Γιατί? Έν θέλω. Τη δουλειά μου κάμνω, δέ χρειάζουμαι άχρηστα πράματα ή λεφτά. Θα προτιμούσα να μου εδιούσαν την απόλυτη τους προσοχή για μισή ώρα, να με ευχαριστήσουν αληθινά για τούτα που προσφέρω στα παιδιά τους. Να με Δούν λίγο.
Βαρκούμαι την έξαψη των ημερών. Τα στολίδια στους δρόμους. Τα φώτα. Την συγκέντρωση της σκέψης της κοινωνίας, αυτή την ένωση της ενέργειας στο 'αγοράζω', στο 'τρώω', στο 'δωρίζω'. Είναι τόσο άδειο αυτό το γενικό παραλήρημα. Δέν έχει νόημα.
Θα προτιμούσα να καθούμαστε όλοι γύρω απο τραπέζι, να επικοινωνήσουμε. Να πούμε για τα όνειρα μας. Για τις ελπίδες μας. Γιατί ο νέος χρόνος να είναι ορόσημο? Κάθε στιγμή που περνά είναι σημαντική, μας αναγεννά. Γιατί να το θυμούμαστε αυτό κάθε τέλος του δεκέμβρη? Γιατί να το βιώννουμε μέσα που την κατανάλωση ύλης?
Ονειρεύομαι σήμερα. Θέλω να περάσει η μέρα καλά. Γεμάτη. Να τη ζήσω. Θέλω κάθε μέρα να έχει χρώμα έντονο, να μου θυμίζει ποιός είμαι, τί κάνω, για ποιούς ζώ. Να ζώ τους στόχους καθημερινά. Και αυτή η συγκέντρωση του κόσμου γύρω απο τον κοινό σκοπό της ψευτογιορτής με κουράζει. Επειδή ακόμα και τις μέρες που διαλέξαμε για να μας ενώννουν, τις οικογενειακές γιορτές με το 'δίνω' ως υπόκρουση, ακόμα κι αυτές τες φθίραμε, τες σκοτώσαμε.
Βαρκούμαι την έξαψη των ημερών. Τα στολίδια στους δρόμους. Τα φώτα. Την συγκέντρωση της σκέψης της κοινωνίας, αυτή την ένωση της ενέργειας στο 'αγοράζω', στο 'τρώω', στο 'δωρίζω'. Είναι τόσο άδειο αυτό το γενικό παραλήρημα. Δέν έχει νόημα.
Θα προτιμούσα να καθούμαστε όλοι γύρω απο τραπέζι, να επικοινωνήσουμε. Να πούμε για τα όνειρα μας. Για τις ελπίδες μας. Γιατί ο νέος χρόνος να είναι ορόσημο? Κάθε στιγμή που περνά είναι σημαντική, μας αναγεννά. Γιατί να το θυμούμαστε αυτό κάθε τέλος του δεκέμβρη? Γιατί να το βιώννουμε μέσα που την κατανάλωση ύλης?
Ονειρεύομαι σήμερα. Θέλω να περάσει η μέρα καλά. Γεμάτη. Να τη ζήσω. Θέλω κάθε μέρα να έχει χρώμα έντονο, να μου θυμίζει ποιός είμαι, τί κάνω, για ποιούς ζώ. Να ζώ τους στόχους καθημερινά. Και αυτή η συγκέντρωση του κόσμου γύρω απο τον κοινό σκοπό της ψευτογιορτής με κουράζει. Επειδή ακόμα και τις μέρες που διαλέξαμε για να μας ενώννουν, τις οικογενειακές γιορτές με το 'δίνω' ως υπόκρουση, ακόμα κι αυτές τες φθίραμε, τες σκοτώσαμε.
Σχόλια
Απλά εσύ οσφραίνεσαι τζιαι είσαι πρωτοπόρος. Ελπίζω ότι αυτόν που θέλεις να συμβεί εσύ από επιλογή, τζιαι θα το κάμουν οι άλλοι από ανάγκη, να μην χρειαστεί να το κάμουν μέσα στη βία. Αυτή η αλλαγή που προτείνεις θα γίνει έτσι τζιαι αλλιώς. Το ζήτημα είναι αν θα γίνει μέσα στην χαρά τζιαι τον έρωτα, όπως προτείνεις εσύ, ή μέσα στο θυμό τζιαι την βία.
Πολλοί σαν εσένα αρνούνται να λάβουν μέρος σε αυτό τον παραλογισμό. Δωράκια, φωτάκια, λαμπάκια, Αϊ Βασιλάκια made in China, πάνω σε κομμένα δέντρα , φωτίζουν ολόκληρο τον πλανήτη.
Σαν τον Τιτανικό που βουλιάζει με μουσική υπόκρουση.
΄Εχεις δίκαιο. Δεν υπάρχει επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων. Το κενό αυτό καλύπτεται με τον υπερκαταναλωτισμό, τις επιφανειακές , τυπικές σχέσεις και την συγκέντρωση της μουγκής οικογένειας μπροστά στο χαζοκούτι.
Διαφωνώ κι εγώ και δεν συμμετέχω σε υπερκαταναλωτισμούς, (έστω κι αν μπορεί κανείς να υπερκαταναλώνει αλόγιστα είναι ότι χειρότερο για τον ίδιο, για τα παιδιά του κλπ. ) ούτε δώρα υλικά θέλω τέτοιο καιρό. Λαμβάνω δώρα αλλά τα δέχομαι με αναισθησία μπορώ να πω, δεν είναι αναγκαία. Μια καλή και αληθινή ευχή, ένα καλό αστείο στη σύναξη με συγγενείς με φίλους, λιγος χρόνος πέραν του συνηθισμένου αποκλειστικός και αφιερωμένος στα στενά μου άτομα και από τα στενά μου άτομα είναι το ιδανικό. Αλλά τωρά που σκέφτομαι αν δεν επιάναμε έστω κι ένα τζας δωρούι, εν θα είχαμε παράπονο ότι δεν μας εσκεφτήκαν οι άλλοι?
Γίνετε ξανά παιδιά και πάψτε να γκρινιάζετε, χαλαρώστε και αφεθείτε στη χαρούμενη όψη της εποχής και παραμερίστε όσα σας χάλούν.
Προσωπικά θα αναμένω το γιορτινό τραπέζι γιατί φέτος θα έχει δικές μου πινελιές . Άρχισα να περιμένω σαν μωρό πότε θα δείξει η ΤV για τριακοστή φορά τα επεισόδια του Mr. Bean, το "Α Christmas carol" έστω και σε κινούμενα σχέδια και άλλα πολλά να μεν σας πρήζω .
Αφεθείτε σε :
"ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ" ...
Εν ωραία γιορτή τούτη, έν θα γοράσεις πεντακόσια πράματα για να νιώσεις χαρούμενη έννε? Εν την οικογένεια σου που θέλεις να δείς. Ακριβώς τούτο λαλώ να κάμουμεν.
ακερα
Αν τον εκαταλαβαίναν καλά το δεύτερο νόμο της θερμοδυναμικής ούλλοι ήταν να πιάν τες στράτες σίουρα. Εννα σπάσω ρε κουμπάρε που αγνοούν τον εσωτερικό πλούτο τζιαι γυρεύκουν να καταβροχθίσουν το έξω σάν να τζιαι εννα λείψει. Εννα λείψει. Τί θα κάμουν τότε? Ενναν γερούθκια όφκερα. Που μιτσιοί.
ιων
Πολλά δυνατή εικόνα του Τιτανικού. Έτσι όπως το είπες.
Ζούμε σε φάση Ύβρης. Προς τη φύση. Προς την πνευματικότητα. -τζιαι φυσικά δέν μιλώ για τη θρησκεία (κατανάλωση-υποκατάστατο είναι τζιαι τούτη).
δρΣποκκ
Είπαμεν για το comfort zone... Εχω το στο νού τουντες μέρες, εννα δράσω όπως μου λαλεί το ένστικτο. Θέλω να δώ αν μπορείς να βιώσεις τη σημασια των γιορτών εσωτερικά. Τα λαμπάκια της πόλης εν τόσο ψεύτικα, τα μέσα λαμπάκια αληθινά. ..
Εολικα
Μπορούμε άνετα να κάνουμε τη διαφορά, ξέρεις το?
itsmylife
Στην τελευταία σου πρόταση εν το μυστικό της ζωής για την επικοινωνία, αμαν προσθέσεις πηγαία χαρά μές τη διασκέδαση, όι επειδή πρέπει, επειδή χαιρούμαστε ο ένας τον άλλο. Έσιει που το μπορούν. Να φκούμε για ζεϊμπέκικο στο κέντρο. Να πούμε τσιαττιστά...
Ναι! Στο αφεθήτε! Στο 'καλές γιορτές'. Στο 'γίνετε παιδιά'.
Έτην σημασία των ημερών. Μπορούμε? Μπορούμε φίλε μου.
Μα είδες ρε φίλε? Μπαίνεις στον κύκλο τωρά των δώρων στη δουλειά που κόσμο που κάν δέ ξέρεις καλά καλά. Να τους πάρεις κουραπιέδες :))))
Ωραία Ελένη
Εν αηδία στην αμερική. Να σου πώ ενα παράδειγμα: Στολίζουν το εξωτερικό του σπιθκιού τους με ταράνδους έλκηθρα φουσκωτούς μάγους βασίληες χιονάθρωπους χιλιάδες φωτούθκια, ξοδεύουν δηλαδή πολλά λεφτά για να κάμουν σιόου τους γειτονες τους. Στα παιδιά τους φέρνουν τουλάχιστο 30-40 δώρα (!!). Διούν φιλοδώρημα υποχρεωτικά στους δασκάλους τους ούλλους, στηνν μπαρίστα τους του στάρπακς, στο σούπερμαρκετ, -ούυυλλους. Κατάλαβες. Φεύκουν τους τουλάχιστο δύο χιλιάρικα για τες γιορτές. Αλλά εν κενό.
Εγώ θα ακολουθήσω την εισήγηση σου. Αρχίζοντας εδώ, με ανάρτηση...
Ψυχία
Καλά, έν έσιεις άδικο ρε. Η πόλη αμαν εν στολισμένη εν ωραίο πράμα. Τζιαι τα σπίθκια. Εν το intent που με ενοχλεί παραπάνω, όι η εικόνα.