Στροφή προς το άβολο.
Οι σκέψεις που κάμνω για τα όρια με γεμίζουν όρεξη να τα γαργαλήσω, να τους πώ 'ελάτε'.
Εαυτέ μου
Πόσο συνηθίζεις τον καθημερινό σου κόσμο... Ζείς μέσα στο κρέας σου το υλικό και το νοητό σε μιά ρουτίνα ισοζυγισμένη που πάλεψες μέσα απο εφηβείες πολλές να αποχτήσεις για να βρείς την ποθητή σταθερότητα που μας πουλήσαν οι γονείς/δασκάλοι/ιερείς/φίλοι/φύλο/αγνώστοι.
Θυμάσαι τις περιόδους ανασφάλειας και αστάθειας με τρόμο. Θυμάσαι τα συναισθηματικά λάθη με ντροπή και απαξίωση. Διψάς για ακόμα περισσότερη ασφάλεια του Είναι, για διόρθωση των ψυχολογικών κολλημάτων, για ωρίμανση. Τί ζητάς τελικά? Να ισιώσουν οι κόγχες της ατέλειας σου? Να σβήσεις το ανθρώπινο απο πάνω σου?
Πότε θα πάρεις ρίσκα με τα συναισθήματα?
Θα σταματήσεις ποτέ να αγνοείς τη στιγμή για χάρη του ποθητού Αύριο του γεμάτου 'θέλω' 'θα γίνω' 'θα φτάσω' 'θα λυτρωθώ' 'θα επιλύσω' 'θα αποκτήσω' 'θα κερδίσω' ??
Θα σταματήσεις να θυμάσαι σάν ταινία το χτές? Αυτό το χτές πέπλα σε τυλίγει, τυφλός σε κάνει σ' αυτά που γίνονται αυτή τη στιγμή γύρω σου.
Το χτές και το αύριο, εαυτέ, σε κοιμίζουν. Σε κάνουν να ξεχνάς τη ροή της στιγμής.
Αισθάνεσαι κάπως το χρόνο που κυλά μπροστά σου. Μα τα φίλτρα αυτά του παρελθόντος και του μέλλοντος φθίρουν την νόηση. Δέ βλέπεις καθαρά καθόλου. Βλέπεις τη στιγμή, σύν το πρίν, σύν το μετά... Κρίμα.
Θυμήθου πόσο ζωντανός ένιωσες όταν ξαφνικά κινδύνεψες να σκοτωθείς. Όταν σου είπαν κακά μαντάτα. Όταν έζησες το χαμό. Όταν ήσουν μάρτυρας σε φωτεινή στιγμή γέννησης. Όταν λυτρωτικά είπες αυτά που ήθελες σε αγαπημένο πρόσωπο.
Θυμίσου πόσο σ' έφερε στο Τώρα το σπρώξιμο προς το Άβολο.
Μπορείς να σπρώχνεις συχνά? Απο μόνος σου?
Μπορείς να πάρεις ρίσκα συναισθηματικά?
Ερωτεύτου μιά πέτρα στο δρόμο αν μπορείς.
Βούρτσισε τα δόντια με το αριστερό.
Βάλε πρώτα το δεξί παπούτσι σήμερα.
Φίλα την αγαπημένη σου την ώρα που δέν το περιμένει.
Πές στο φίλο σου πως τον αγαπάς, και γιατί.
Γέμισε πρώτα Αγάπη, και βγές έξω να τη δώσεις απλόχερα χωρίς ανταλλάγματα.
Πρόσεξε πόσο όμορφοι είναι οι άλλοι έξω σου και πές τους τί πρόσεξες.
Κάνε μιά πράξη που δέν θα έκανες άλλες μέρες.
Χόρεψε μόνος σου στο σκοτάδι.
Τραγούδα την ώρα που οδηγάς.
Μή σκέφτεσαι άλλο. Κάνε.
Εαυτέ μου
Πόσο συνηθίζεις τον καθημερινό σου κόσμο... Ζείς μέσα στο κρέας σου το υλικό και το νοητό σε μιά ρουτίνα ισοζυγισμένη που πάλεψες μέσα απο εφηβείες πολλές να αποχτήσεις για να βρείς την ποθητή σταθερότητα που μας πουλήσαν οι γονείς/δασκάλοι/ιερείς/φίλοι/φύλο/αγνώστοι.
Θυμάσαι τις περιόδους ανασφάλειας και αστάθειας με τρόμο. Θυμάσαι τα συναισθηματικά λάθη με ντροπή και απαξίωση. Διψάς για ακόμα περισσότερη ασφάλεια του Είναι, για διόρθωση των ψυχολογικών κολλημάτων, για ωρίμανση. Τί ζητάς τελικά? Να ισιώσουν οι κόγχες της ατέλειας σου? Να σβήσεις το ανθρώπινο απο πάνω σου?
Πότε θα πάρεις ρίσκα με τα συναισθήματα?
Θα σταματήσεις ποτέ να αγνοείς τη στιγμή για χάρη του ποθητού Αύριο του γεμάτου 'θέλω' 'θα γίνω' 'θα φτάσω' 'θα λυτρωθώ' 'θα επιλύσω' 'θα αποκτήσω' 'θα κερδίσω' ??
Θα σταματήσεις να θυμάσαι σάν ταινία το χτές? Αυτό το χτές πέπλα σε τυλίγει, τυφλός σε κάνει σ' αυτά που γίνονται αυτή τη στιγμή γύρω σου.
Το χτές και το αύριο, εαυτέ, σε κοιμίζουν. Σε κάνουν να ξεχνάς τη ροή της στιγμής.
Αισθάνεσαι κάπως το χρόνο που κυλά μπροστά σου. Μα τα φίλτρα αυτά του παρελθόντος και του μέλλοντος φθίρουν την νόηση. Δέ βλέπεις καθαρά καθόλου. Βλέπεις τη στιγμή, σύν το πρίν, σύν το μετά... Κρίμα.
Θυμήθου πόσο ζωντανός ένιωσες όταν ξαφνικά κινδύνεψες να σκοτωθείς. Όταν σου είπαν κακά μαντάτα. Όταν έζησες το χαμό. Όταν ήσουν μάρτυρας σε φωτεινή στιγμή γέννησης. Όταν λυτρωτικά είπες αυτά που ήθελες σε αγαπημένο πρόσωπο.
Θυμίσου πόσο σ' έφερε στο Τώρα το σπρώξιμο προς το Άβολο.
Μπορείς να σπρώχνεις συχνά? Απο μόνος σου?
Μπορείς να πάρεις ρίσκα συναισθηματικά?
Ερωτεύτου μιά πέτρα στο δρόμο αν μπορείς.
Βούρτσισε τα δόντια με το αριστερό.
Βάλε πρώτα το δεξί παπούτσι σήμερα.
Φίλα την αγαπημένη σου την ώρα που δέν το περιμένει.
Πές στο φίλο σου πως τον αγαπάς, και γιατί.
Γέμισε πρώτα Αγάπη, και βγές έξω να τη δώσεις απλόχερα χωρίς ανταλλάγματα.
Πρόσεξε πόσο όμορφοι είναι οι άλλοι έξω σου και πές τους τί πρόσεξες.
Κάνε μιά πράξη που δέν θα έκανες άλλες μέρες.
Χόρεψε μόνος σου στο σκοτάδι.
Τραγούδα την ώρα που οδηγάς.
Μή σκέφτεσαι άλλο. Κάνε.
Σχόλια
Με έκανες να νιώσω ότι δεν την χρειάζομαι!
Πάω να χαρίσω αγκαλιές! Όποιος είναι τυχερός ας βρεθεί στο δρόμο μου χιχιχιχιι
Να 'σαι καλα!
Τζαι ξέρεις τι; Εν τόσο ωραίο, ανοίεται το παράθυρο τζαι προσκαλεί σε με την παραμικρή ευκαιρία να το περάσεις τζαι να φκείς σε τούτο το φως. Τζαι συ μαθαίνεις να το κάμνεις, τζυνιάς το, χρειάζεσαι το.
ΠπιΕςς: είσουν η αφορμή να γράψω κάτι στο δικό μου μπλοκ, να πω κάτι στους παρέες μου. Ευχαριστώ σε πολλά
Ευχαριστούμε
Παγίδα... Να μετανοείς για το χθές. Έχεις μόνο το Τώρα. Το χθές είναι απλά μιά συγκέντρωση σκέψης που ζεί μόνο στη φαντασία, δέ μπορεί πραγματικά να σε βλάψει.
Νεράϊδα
Να σαι πάντα καλά. Το σύμπαν σε προσέχει.
Αιθέρα
Παράθυρο είναι. Αννοίουμεν το όποτε πραγματικά το θελήσουμε. Είναι τόσο μικρό όμως που διαφεύγει της λογικής μας. Μόνο με τη σιωπή μπορεί να καθαρίσει ο θόρυβος για να το δούμε.
rosetta clone
Και σύ καλά να σαι.
richie
Ευχαριστώ για την ευχή, σου το εύχομαι επίσης.
κυπρολέων
Αμα γριστείς, να γελάσεις. Εν τζιαμέ που αννοίει το παράθυρο φίλε μου.