Η παράδεισος τζι οι έντεκα αισθήσεις.

Έξι μήνες αληθινής ζωής.

Έξι μήνες αγάπης.  Εφόρησα τα σανδάλια του θεού τζι επαρπάτησα μές τους κήπους της παραδείσου. 

Στην παράδεισο έν έσιει ξένους.

Ούλλοι εν αδέρκια στην παραδεισο,ακόμα τζι οι πέτρες, τα δέντρα, αδέρκια, όργανα κουρτισμένα ,ορχήστρα.

Στην παράδεισο ξέρεις τί χρειάζεται ο άλλος, τζιαι πώς να του το δώσεις.

Στην παράδεισο αντί πέντε αισθήσεις έσιεις έντεκα. Έξι τζιαινούρκες, που σου αννοίουν τα μμάθκια διάπλατα. Εν αισθήσεις δυνάμενες τζι αγαθές, επιτρέπουν σου να διαισθάνεσαι το περιβάλλον σου πιό έντονα τζι αληθινά. Θωρείς ακούεις τζιαι μιλάς τους άλλους με καθαρότητα.  Αντιλαμβάνεσαι τη σκέψη τους, τον εσωτερικό τους κόσμο όσο καλά αντιλαμβάνεσαι τον δικό σου κόσμο. Εν μαγικό, μεθυστικό συναίσθημα όταν ξυπνούν οι έξι καινούργιες αισθήσεις, καταλαβαίνεις αμέσως πως είσαι μέρος ενός τεράστιου συστήματος δημιουργίας, τέλειου συστήματος, τζιαι πως έσιεις την ικανότητα να επικοινωνήσεις με κάθε μορφή της πλάσης τζιαι να την αισθανθείς.

Περνάς δίπλα που πλάσματα τζι νώθεις  την ηχώ του κόσμου τους, σαν το χάδιν.  Περνάς δίπλα που δέντρον τζιαι η αύρα του τυλίει σε, μιλά σου.

Οι έξι αισθήσεις της παραδείσου φέρνουν τόσην αρμονία στη ψυσιή που τίποτε δέ σου έναι ξένον πλέον.  Τζι άμα τις βάλεις υπόψη καταλάβεις πως δέν θα εμπορούσες ποττέ να βλάψεις άλλον, τζιαι πως η μόνη αλήθκεια εν η Αγάπη.

Τζι όσον Δημιουργείς είσαι μές την παράδεισον, ζείς ζωήν αληθινήν., δουλεύκεις τζιαι τες έντεκα σου αισθήσεις, Ιριδίζων  Άνθρωπος Ωογενής.

Στην αληθινή ζωή της παραδείσου οι ατέλειες εν αδέρκια μας. 

Ο εγωισμός εν δαμασμένος.

Το συφφέρον τους πολλούς εν το ίδιο με του ενός.

Στην παράδεισο έν έσιει Κριτήν. 

Ο Κριτής διοικά μόνον τον κόσμο των πέντε αισθήσεων.

Στην παράδεισο αντί Κριτήν έσιει αρμονία μουσική γυναικεία μήτρα μητέρα. 

Μέν μου ζητάτε, πέντε απατηλές μου αισθήσεις να ξεχάσω την παράδεισο τζιαι πάλε μές το ψεύτικο μμου το κορμίν να στραφώ.