Για το Σκοπόν της Ζωής.

Γιατί εγεννηθήκαμεν φορτωμένοι ζαβά τζιαι ίσια του χαραχτήρα που διοικούν τη ψυχολογίαν τζιαι τη συμπεριφοράν μας?

Τόσην εξέλιξην, evolution που ελάλεν τζι ο Δαρβίνος, τζι έν εκατάφερεν η φύση να αποβάλει τα ζαβά?  Εν παράλογον λλίον, εχτός αν καταλάβουμεν ΓΙΑΤΙ  υπάρχουν τούτα τα ζαβά τζιαι πώς βοηθούν την εξέλιξην τζιαι τη διαιώνισην του είδους.


Η φύση έδωσεν μας ζαβοχαραχτήρες για να μας εφοδιάσει με εμπόδια τζιαι κλειθκιά πέρκιμον έβρουμεν την Αγάπην.  Εν απλόν πολλά.

Εν ένας μηχανισμός αυτονόητος, μα δύσκολος πολλά.

Όποιος θωρεί τα ζαβά του καθαρά τζιαι θέλει να τα πολεμήσει, εννα πρέπει να μάθει του εαυτού του την Ικανότητα της Μετατροπής.  Την τέγνην της μετουσίωσης.  Όποιος καταφέρει να μετατρέψει τα ζαβά του, κερδίζει τη Γνώσην του Παραδείσου.

`Πρόσεξε, διαβάτη το νόημαν.  Στον δρόμον της μετατροπής, σάζουνται τα ζαβά.  Τζιαι το πλάσμαν νώθει μιάν ικανοποίησην, ταχάτες πως τα "ήβρεν με τον εαυτόν του".
Έννεν τούτη η Αγάπη.

Εν το πρώτο βήμαν μόνον να τα έβρεις με τον εαυτό σου ψυχολογικά, τζι ο Θεός έν σε αφήννει να δείς τα αόρατα απλά τζιαι μόνον επειδή αγάπησες τον εαυτό σσου.

Τζι όσοι νεκατώννουνται με τη ψυχολογίαν τους για να σάσουν τα ζαβά, ρέσσουν που τούντην πλάνην.

Μόνον τη ζωή σσου σάζεις αν φτάσεις σαν άτομον στο σημείο να 'λύσεις' τα ζαβά σου.

Για να γεμώσεις Αγάπην, πρέπει να είσαι Άδειος.  Όφκερος.  Κούζα όφκερη.


Τζι αν αφεθείς, γεμώννει σε ο Θεός αγάπην.



Το κόλπον έναι να αφεθείς.