Ένας λαβύρινθος σκιών που γλυστράει και έλκει προς τα κάτω... Το νήμα κόβεται στην ανέλπιστη καταιγίδα του φωτός. Κι εμείς... έρμαιο της σκόνης του χρόνου που συνουσιάζεται με τα νεκρά κύτταρα μας στα φύλλα των δέντρων, στη γη και στον άνεμο... Ένα φύσηγμα και εξαφανίζεται η ύλη. Μία κλεφτή ηλιαχτίδα και αναπαράγεται η ζωή...
Ταξιδεύει μες τον χρόνο αναρριχείται στα γυμνά κλαδιά μια άκρια της ξεσκίζεται στην σκληρή επιφάνεια Βάζει πείσμα προχωρά ο ουρανός είναι το όριο δεν βλέπει πίσω μόνο στην υπόσχεση, ψηλά Γεμίζει με το σφύριγμα του παγωμένου αέρα στο φύσημα του παρασύρεται γίνεται ένα με τον χρόνο κι όλο ταξιδεύει ελεύθερη
ruth_less Εσύ μιλάς για απελευθέρωση, παρακολουθάς τα συμβάντα που την απόσταση της λύτρωσης, ψηλά. Αλλά ακόμα συμμετέχεις, είσαι μέρος της σκηνής. Αρέσκει μου πολλά.
σταλαματια Έν το εσκέφτηκα οτι εν σαν τα καμένα, έχεις δίκιο. Εν πολλά μα πολλά έρημο τοπίο, εχτός που τ΄ αχνάρια του καθενός που περνά.
δοκισισοφη Ππέεε, κάτι αγριοφωνάρες που βάλλω τζιαμέ. Δέ σε ακούει κανένας.
Είμαι Κύπρο. Εννα παίξω πελλομουσικές αύριο στη γκαλερί Αποθήκες 79 στον Άγιο Λαζαρο (Λάρνακα), η ώρα 8μμ Παρασκευή 9/8 που θα έσιει έκθεση με τα γλυπτά του παπά-Διάσπορου τζι εγώ παρουσιάζω κομμάτιν με απαγγελίαν ποίησης του Λιασίδη, μουσική των Σούφι για πιάνον, άλλα ηλεκτρονικά, ήχους που τα εργαλεία του πατέρα κλπ. Θα τα πιντώσω μές το κομπιούτερ σάν το πάζλ ζωντανά να κάμω ψυχεδέλιαν μεάλην. Τταξίμια μαζίν με ήχους του σμιρίλιου. Σφυρί μαζί με Λιασίδη. Ελάτε να μεθύσετε ελάτε μεθυσμένοι τζιαι θα σας ταξιδέψω στον Κήπο μμου που έν τον πιάννει με η κρίση με η διχόνοια τζιαι που έσιει πόλικο γρουσάφι να μοιράσει.
Εμπνέουμαι που τους αθρώπους της Αιγύπτου. Τους δικούς μου τυρρανους περπατητός τους έριξα τζι εγώ μές το λάκκον της λήθης. Σήκωσε τα πόθκια σου κυπραίε τζιαι πιάσε σιέρι με τους αρφούς σου. Παρπ...
Προσπαθώ να κάμω τη ψυσιή μμου να αντιναχτεί, να ξεσκονιστεί για να αλλάξει τροπάρι τούντες μέρες τες τελευταίες της δουλειάς που εξουθενώθηκα. Γι' αυτό, κάθε μέρα κάμνω κάτι εχτός προγράμματος, κάτι που ταράσσει τα νερά τζιαι φέρνει τα πάνω κάτω. Πχ πάω περίπατο σε κακόφημες συνοικίες ή ακούω μουσικές που δέν μου αρέσκουν. Έτσι για να δώ πώς θα αντιδράσω. Σήμερα έμπηκε μμου στο νού να πάω στην αγορά τους ασιάτες δαμέ δίπλα τζιαι να γοράσω το περιβόητο φρούτο τους βιετναμέζους το διαβολικό Ντούριαν, το οποίο εν τεράστιο ίσιαμε πέντε κιλά, εν σκληρό που έξω τζιαι αγκαθθωτό, τζιαι άμαν το ανοίξεις βρωμεί χτιτζιό αλουσία/ποσκούπιδα/θειάφι/κρομμύθκια. Βρωμεί τόσον πολλά που στο βιετνάμ έσιει απαγορευτικές ταπέλλες σε δημόσιους χώρους. Πάει ο ζώλος του ίσιαμε 100 τετραγωνικά μέτρα. Τουμάνι. Η γεύση του Ντούριαν εννεν γλυτζιά, εν σχεδόν αλμυρούδα, τζιαι μάλιστα το φρούτον τούτον εν κρεμώδες σάν τη κκάσταρτ ή σάν το τυρί το ροκφόρ, με aftertaste λίγον αλμυρή τζιαι χαλασμένη -...
Σχόλια
που γλυστράει
και έλκει
προς τα κάτω...
Το νήμα κόβεται
στην ανέλπιστη
καταιγίδα του φωτός.
Κι εμείς...
έρμαιο της σκόνης του χρόνου
που συνουσιάζεται
με τα νεκρά κύτταρα μας
στα φύλλα των δέντρων,
στη γη
και στον άνεμο...
Ένα φύσηγμα
και εξαφανίζεται η ύλη.
Μία κλεφτή ηλιαχτίδα
και αναπαράγεται η ζωή...
Πανέμορφο. Ανάμεσα στην καταιγίδα του φωτός η καταιγίδα των σκιών.
bangungot
Sartesque allusions, με positive attitude ομως!
Ταξιδεύει μες τον χρόνο
αναρριχείται στα γυμνά κλαδιά
μια άκρια της ξεσκίζεται
στην σκληρή επιφάνεια
Βάζει πείσμα
προχωρά
ο ουρανός είναι το όριο
δεν βλέπει πίσω
μόνο στην υπόσχεση, ψηλά
Γεμίζει με το σφύριγμα
του παγωμένου αέρα
στο φύσημα του παρασύρεται
γίνεται ένα με τον χρόνο
κι όλο ταξιδεύει
ελεύθερη
Έμεινε να κοιτάζει τα χνάρια πάνω στο χιόνι.
Πρέπει να πέρασαν εδώ και τρείς ώρες περίπου.
Τώρα έπρεπε να ακολουθήσει αυτά τα χνάρια
Για να μπορέσει να βρεί τους ....φίλους του
Τον είχε πάρει ο ύπνος.
Φιλούυυυυυυυυυυυυθκια.
Ωραία φωτό τα δένδρα είναι λες και καήκανε το καλοκαίρι.
Εσύ μιλάς για απελευθέρωση, παρακολουθάς τα συμβάντα που την απόσταση της λύτρωσης, ψηλά. Αλλά ακόμα συμμετέχεις, είσαι μέρος της σκηνής. Αρέσκει μου πολλά.
σταλαματια
Έν το εσκέφτηκα οτι εν σαν τα καμένα, έχεις δίκιο. Εν πολλά μα πολλά έρημο τοπίο, εχτός που τ΄ αχνάρια του καθενός που περνά.
δοκισισοφη
Ππέεε, κάτι αγριοφωνάρες που βάλλω τζιαμέ. Δέ σε ακούει κανένας.