Φωτο-Γρίφος

Είδα.


Φωτο-Γρίφος:

Τί σημαίνει;;

Πέραν του Obvious
Ώσπου φτάννει η φαντασία;

Σε πόσα επίπεδα αναπτύσσεται;


Σχόλια

Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Ένας λαβύρινθος σκιών
που γλυστράει
και έλκει
προς τα κάτω...
Το νήμα κόβεται
στην ανέλπιστη
καταιγίδα του φωτός.
Κι εμείς...
έρμαιο της σκόνης του χρόνου
που συνουσιάζεται
με τα νεκρά κύτταρα μας
στα φύλλα των δέντρων,
στη γη
και στον άνεμο...
Ένα φύσηγμα
και εξαφανίζεται η ύλη.
Μία κλεφτή ηλιαχτίδα
και αναπαράγεται η ζωή...
2/05/2009 12:49 π.μ.
Ο χρήστης bangungot@gmail.com είπε…
sartresque diastavrosis os to apiro?
2/05/2009 3:41 π.μ.
Ο χρήστης Diasporos είπε…
Lemesia
Πανέμορφο. Ανάμεσα στην καταιγίδα του φωτός η καταιγίδα των σκιών.

bangungot
Sartesque allusions, με positive attitude ομως!
2/05/2009 8:30 π.μ.
Ο χρήστης ruth_less είπε…
Ώσπου φθάνει η φαντασία;

Ταξιδεύει μες τον χρόνο
αναρριχείται στα γυμνά κλαδιά
μια άκρια της ξεσκίζεται
στην σκληρή επιφάνεια
Βάζει πείσμα
προχωρά
ο ουρανός είναι το όριο
δεν βλέπει πίσω
μόνο στην υπόσχεση, ψηλά
Γεμίζει με το σφύριγμα
του παγωμένου αέρα
στο φύσημα του παρασύρεται
γίνεται ένα με τον χρόνο
κι όλο ταξιδεύει
ελεύθερη
2/05/2009 12:57 μ.μ.
Ο χρήστης stalamatia είπε…
Ανώμαλη προσγείωση

Έμεινε να κοιτάζει τα χνάρια πάνω στο χιόνι.
Πρέπει να πέρασαν εδώ και τρείς ώρες περίπου.
Τώρα έπρεπε να ακολουθήσει αυτά τα χνάρια

Για να μπορέσει να βρεί τους ....φίλους του
Τον είχε πάρει ο ύπνος.
Φιλούυυυυυυυυυυυυθκια.
Ωραία φωτό τα δένδρα είναι λες και καήκανε το καλοκαίρι.
2/05/2009 1:53 μ.μ.
Ο χρήστης dokisisofi είπε…
polla oreo skiniko gia na katseis sto kentro na klaieis tziai na men se akouei kanenas
2/05/2009 2:23 μ.μ.
Ο χρήστης Diasporos είπε…
ruth_less
Εσύ μιλάς για απελευθέρωση, παρακολουθάς τα συμβάντα που την απόσταση της λύτρωσης, ψηλά. Αλλά ακόμα συμμετέχεις, είσαι μέρος της σκηνής. Αρέσκει μου πολλά.

σταλαματια
Έν το εσκέφτηκα οτι εν σαν τα καμένα, έχεις δίκιο. Εν πολλά μα πολλά έρημο τοπίο, εχτός που τ΄ αχνάρια του καθενός που περνά.

δοκισισοφη
Ππέεε, κάτι αγριοφωνάρες που βάλλω τζιαμέ. Δέ σε ακούει κανένας.
2/05/2009 11:00 μ.μ.
Ο χρήστης dokisisofi είπε…
νομίζεις:PPP
2/06/2009 7:48 π.μ.
Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ελάτε στες μουσικές

Είμαι Κύπρο. Εννα παίξω πελλομουσικές αύριο στη γκαλερί Αποθήκες 79 στον Άγιο Λαζαρο (Λάρνακα), η ώρα 8μμ Παρασκευή 9/8 που θα έσιει έκθεση με τα γλυπτά του παπά-Διάσπορου τζι εγώ παρουσιάζω κομμάτιν με απαγγελίαν ποίησης του Λιασίδη, μουσική των Σούφι για πιάνον, άλλα ηλεκτρονικά, ήχους που τα εργαλεία του πατέρα κλπ. Θα τα πιντώσω μές το κομπιούτερ σάν το πάζλ ζωντανά να κάμω ψυχεδέλιαν μεάλην. Τταξίμια μαζίν με ήχους του σμιρίλιου. Σφυρί μαζί με Λιασίδη. Ελάτε να μεθύσετε ελάτε μεθυσμένοι τζιαι θα σας ταξιδέψω στον Κήπο μμου που έν τον πιάννει με η κρίση με η διχόνοια τζιαι που έσιει πόλικο γρουσάφι να μοιράσει.
Διαβάστε περισσότερα

Τζι άλλον Δείπνον με την Οξαποδώ

Δυό φορές  το χρόνο πάμε για επίσκεψη στην πολιτεία που μένει η αξιαγάπητη μου πεθθερούλλα. Όμορφη πολιτεία, δασωμένη, ο παράδεισος του ορειβάτη, του σκιέρ, της snowboarder, της whitewater rafting fanatic.  Κάμνει υπερβολικήν κρυάδαν το χειμώναν.  Οι μόνιμοι κάτοικοι είναι κυρίως άτομα με υπεραριστερές πεποιθήσεις, πρώην χίππιδες, αρκετοί είναι άλουτοι μες σε σπίθκια χωρίς θέρμανση ή υδραυλικά "έτσι για το οικολογικόν πιστεύω", μεγαλώννουν "χόρτο", άλλοι εν διανοούμενοι, καθηγητές στο πανεπιστήμιο (οι πιό άλουτοι!) , άλλοι εν βουνίσιοι γενάες κατάπελλοι που κόφκουν ξύλα κάθε μέρα, ψαρεύκουν πέστροφες να τες κάμουν παστές, τζιαι τρυπούν τους σφένδαμους -τα δεντρά που φκάλλουν σιρόππιν  για τες τηγανίτες- βράζουν το, βάλλουν το σε ποτσούθκια τζιαι πουλούν το.  Άλλοι έχουν κατσελλούδες τζιαι Λάμα ή κουδέλλες, φκάλλουν γάλατα τζιαι τυρκά βιολογικά πολλά γευσάτα, παγωτόν υπέροχο, τζιαι κουρέφκουν τα Λάμα τζιαι κάμνουν μάλλενα τρικά.  Έσιη τζιαι λλιόττερον ακραία πλάσματα...
Διαβάστε περισσότερα

Κύριε Άχχε, Γεωργέ...

Κάθε χρόνον τούτην την  εποχή, λλίον πρίν να ξεκινήσει ο χρόνος, μές την αστάθεια των εγραφών της σχολής τζιαι πρίν να αρκέψω να γράφω νέον κομμάτιν,  μές το Κενόν μεταξύ των Διακοπών τζιαι της Πάλης, γεμώννω Άχχος που τα νύσια ώς την τζιεφαλήν.  Το αδρωπούιν μές το ννούν μου παράγει το μες τους μύλους του σε ποσότητες πέραν των 10 λίτρων τη μμέρα, τζιαι πιτά μου το μες τες αρτηρίες μου μυρωδάτον, γοργόν, τσιμπιδερόν.  Έ.  Για να μου το στέλλει με τόσην όρεξην τζιαι αφθονίαν, κάτι ξέρει, εν ευλογία.  Αλώπος χρειάζουμαι το για να ταράξουν τα νερά.   Μετά που τόση χαλαρότητα τρίμηνην καλοκαιρινήν, χρωμοσκέψεις, σπορομάζεμαν εσσωτερικόν πολλύν,  η διάθεση μου τζιαι ο Κόσμος μου ο Έξω  εγίνειν όπως το χωράφιν το κατάξερον, γεμάτον γαουράγκαθθα τζιαι σιτάρκα θερισμένα.  Παραμελειμένον.   Άτε.  Έν τζιαιρός να οργωθεί τζιαι φέτος το χωράφι.  Το Άχχος μου εκατάλαβα (μετά που χρόνια σκέψης -παλλιά επαρεξήγουν τα κίνητρα του)    πως έννεν εχθρός μου.  Εν ο Ρεσπέρης που έρκεται τζιαι σάζει κάθε χ...
Διαβάστε περισσότερα