Notturno
...lngemisco tamquam reus,
Culpa rubet vultus meus....
Θυμάμαι μια ζεστή Παρασκευή του Μάη στην κάμαρα σου
κόκκινα φτηνοραμμένα μαξιλάρια ινδικά στο ξύλινο περβάζι με θέα τον ουρανοξύστη και
τ' απλωμένα ασπρόρουχα της γειτονιάς
σκόρπιες και σκισμένες παρτιτούρες στο πάτωμα
και τα μαύρα σου μισοξυσμένα μολύβια παντού
κομμένα δέντρα στο δάσος (έγραφες το κουαρτέτο σου θυμάμαι -ποτέ δέν τέλειωσε)
"κάθησε, δέν έχω άνετες καρέκλες" -έγνεψες απ' την κουζινα
"σου μαγειρεύω, βάλε μουσική, πρώτα το ρέκβιεμ του Βέρντι? "
Σάλτσα ντομάτας φρέσκια
με κανέλα, καρφογαρίφαλο και πάστα-παπιγιόν σκορδάτη
πλαστικό ποτηράκι Chianti Ruffino που μοιραστήκαμε ανάμεσα στα φιλιά.
Μετά, γυμνή στο άβολο και ξεβαμμένο φούτον το φοιτητικό της ηδονής
πάτησες την αγκώνα σου στο στέρνο μου κι
απάγγειλες το διάσημο του Δάντη
Lasciate ogne speranza, voi ch'intrate.....
με συνοδεία τις στοιχειωμένες Bagatelles τ' Αντώνη Βέμπερν.
("έτσι την πολεμώ τη μανιοθλίψη μου", είπες)
Μου θύμισες Εκείνη.
Μου θύμισες Εκείνη κι έκλαψα κρυμμένος στο στήθος σου και τα μεσάσκελα.
Δέ σε ξέχασα, αγαπημένη.
Φιλώ απόψε την αλμύρα του ωκεανού και τα μεγάλα σου χωρίς ελπίδα μάτια.
Κρατώ στη χούφτα σαν την άμμο τη φωνή σου και τη μικρή φερμάτα σου της έκστασης.
Αναβοσβύνει κατακόκκινο το νέον στις ταμπέλες με φώς απόκοσμο κι η πόλη μου κοιμάται.
Σε θυμάμαι, μοιραία, στο περιθώριο, λατρεμένη μου μονίμως εγκατελειμμένη.
Μόνη σου πέθανες πέρυσι σε ίδρυμα (είπαν "τα παράτησες") και είχα να σε δώ δώδεκα χρόνια.
Σχόλια
οχι, δεν θελω να μου απαντήσεις...
αλλά ειναι που ο πόνος σου μου θυμισε τις αγαπες που δε πενθησα αρκετα και παντα διεκδικουν ενα μεριδιο στη θλίψη - οταν με επισκεπτεται
σε φιλω
Πενθώ μιά φίλη μου καλή, που ήταν κι αυτή συνθέτης, μαθήτρια κι αυτή του Δασκάλου, την είχα γνωρίσει τοτε στην τάξη με τα κουαρτέτα του Μπετόβεν. Γέλιο γάργαρο και χυτά καστανά μαλιά. Δέν είχαμε 'δεσμό', αλλά είμαστε υπερβολικά κολλητοί. Περνούσαμε μαζί τις παρασκευές, μετά που σχόλανε απ' τη δουλειά της στη δημοτική βιβλιοθήκη. Είχε φωτογραφική μνήμη για την ποίηση, μπορούσε να απαγγείλει απο μνήμης δάντη, και άλλους. Έγραφε υπέροχη μουσική, αλλά είχε μανιοκατάθλιψη, δέν τα τέλειωνε ποτέ. Προσπαθούσε, αλλά ο εγκέφαλος της δέν τη βοηθούσε. She had no chance, ήτανε και πολύ abused child, μιλούσε γι αυτό συνέχεια. Δέν τέλειωσε το thesis της, έφυγε, χάθηκε μακρυά. Δέν απαντούσε τηλεφωνήματα. Πέρσυ πήρε ένα μπουκάλι ολοκληρο ηρεμιστικά -δέν ξέρουν πώς το βρήκε- και ησύχασε, μόνη σ' ενα δωμάτιο στο ίδρυμα
Στέκομαι δίπλα σου στη θλίψη.
(...)
Καλό Σ/Κ.
η δική μου ελπίδα είναι πως όσο νιώθεις αθρώπους δίπλα σου
μπορείς να ζήσεις
και με τες δυσκολίες
:(
στη μνήμη της μέσα σου
Αυτό με παρηγορεί. Ξέρω η ψυχή της εξανεμίστηκε μες τη μουσική και την ποίηση. Εν ευτυχισμένη. Επεθύμισα την τωρά που την αναστησα ομως.
λεμεσια
Απαίσια η λύπη που νιώθω και η ενοχή.
σταλαματια
Είναι κρίμα να χάνει κάποιος τη ζωή του μόνος του, άδικο για τους ζωντανούς. Σε φιλώ και γώ.
ρίτσα
ευχαριστώ. Άμα σε αφήσουν οι ανθρώποι, και είσαι μόνος, δέν υπάρχει άλλη εκλογή καμιά φορά. Εν πολλά λυπηρο.
χριστο
Δέν έχει δυσκολότερη κατασταση μεταξύ φίλων απο την αρρωστια αυτη. Υποφέρουν, μεταξύ ουρανού και γής, κατεβαίνουν μές τον Άδη χωρίς να μπορούν να βγούν. Έχω αρκετους φίλους. Πάει η αρρώστια με την τέχνη, δυστυχώς.
αράχνη
Ξέρεις, πιστεύω οτι εκεί που πήγε γράφει μουσικές, ήσυχα, χωρίς προβλήματα. Τουλάχιστο έτσι ελπίζω.
Καλό Σάββατο σε όλους!