Ροή. Κίνηση. "Do not go gentle into that good night."

Έχω υπερενέργεια.   Έχω στρές.  Σε λίγες μέρες θα πήξουν οι δουλειές μου.  Είχα καλά νέα επαγγελματικά σήμερα που με εγεμώσαν ενθουσιασμό, αλλά τζιαι άγχος.  Πόψε, φαουσιάζω για να καλοσκεφτώ τί να κάμω, πότε να το κάμω, τζιαι με ποιόν τρόπο θα τα καταφέρω χωρίς να πάθω υπερκόπωση.  Το πνεύμα ξυπνά ξανά.

Στο μεταξύ, όταν έχω στρές (καλό ή κακό)  τρώω ασταμάτητα τις νύχτες.  Ήδη εκαταβρόχθισα ενα πιάτο λουβί με τα λάχανα με αντζούγιες, (κάθε δευτέρα τρώμε λουβί) τρείς κόρτες ψωμίν, έξι cookies, μιά φούχτα φυστίκια, ένα πακέττο τσίπιτος.   Η υπερενέργεια ομως συνεχίζει χωρίς παμό.   Το μπλόγκινγκ δέ βοηθά.  

(επίσης δέ με βοηθά που εκουτούκλισα σαν το βλάκαν το βέντι λάττε με δύο shots εσπρέσσο τζιαι πέντε ζάχαρες κατα τες έξι το απόγευμα για να μέν ποτζοιμούμαι στο μάθημα γιατί βουρώ σαν τον πελλόν που η ώρα έξι το πρωί -eξισκάτισα μωρά. ετάϊσα τα, ετζοίμησα τα, γυμναστική, μπάνιο, αλλαγή φρουράς μωρών, ταξίδι προς τη μεγαλούπολη με συνοδεία δυνατής μουσικής ψυχοπλακωτικής για εκτόνωση ηθικού, business lunch meeting καρποφόρο, άργησα, βούρ στη δουλειά μετά, επήα σε οχτώ σπίθκια σήμερα, δέκα μαθητές, τέζα πίσω σπίτι η ώρα 9:30 το βράδυ, 300χλμ  μετά).

Πάμεν καλά.  Πετά η ομάδα.  Το σχέδιο μου για Μετα-τεκνοποιητική Ανοικοδόμιση της Συνθετικής μου ζωής .  (Πρίν ένα μήνα έκαμα resolution να ξανακινηθώ, να ξαναρκεψω τη σοβαρή μελέτη, να τηλεφωνώ κόσμου συνέχεια, να φκέννω έξω σε κονσέρτα πάλε τα σαββατοκυρίακα, να ξαναδιακλαδωθώ ως συνθέτης με τους μουσικούς στα κονσέρτα, τζιαι μιά φορά την βδομάδα να τρώω με κάποιο φίλο/γνωστό/συνάδελφο/καλλιτέχνη.  Κάποτε τούτα ούλλα ήταν φυσιολογικά, καθημερινά.  Τωρά, μόνο με σφίξη, οργάνωση, πειθαρχία, αγάπη, θέληση, αυτοθυσία εκ μέρους μου τζιαι της συζύγου μου, αλλαγή, σταθερά πιστεύω, τα ξανακερδίζω ένα ένα.  Πασκίζω μέσα που την φυσικήν κούραση τζιαι την ομίχλην του δύσκολου πρώτου χρόνου με τα μωρά να μεν καταλήξω σπίτι-μωρά-δουλειά, θέλω να Ζήσω, να Πλάσω, είμαι καλλιτέχνης τζιαι δέν έχω εκλογή, δέν το εδιάλεξα εγώ, εδιάλεξεν με. )  Δέν υπάρχει περίπτωση να μήν ζήσω όπως θέλω, όσο τζιαι να κοστίζει σε κούραση.  

Δάσκαλος=Δίνω

Συνθέτης=Παίρνω

Complete.

Εβρέθηκα το λοιπόν σήμερα με μιά γνωστή μου χορογράφο για ψάρι κάτω στη μεγαλούπολη.   Γνωστή που το Κλάμπ το καλλιτεχνικό (έφυεν σαν εμένα, πρίν ένα χρόνο όμως), φτασμένη, πενηντάρα, μιά σκέττη ντίβα τζιαι τούτη,  με τα ριχτά της, τα σιάλια με τα κρόσια, μπαρέττες στα μαλιά, κινήσεις των χεριών ούλλο 'χάρη'.  Βαστά το θεό που τ΄αχαμνά, νομίζει.  Μιλά χαμηλόφωνα, με νάζι τζιαι επίθετα όλο επιφωνήματα ψευδοευρωπαϊκά.  Άχ, πόσην πλάκαν έχουν μερικοί.   Καταλαβω ώρες ώρες οτι για καλλιτέχνης αρκετά πατώ πάς τη γήν.  Είχα της τηλεφωνήσει να βρεθούμεν να φάμεν, έθελα να δώ τί κάμνει τζιαι να διακλαδωθώ λίγο. 'Εκπληξη!  Έθελεν τζιαι τούτη να βρεθούμεν αμέσως.  Εκατάλαβα ότι κάτι θα θέλει που μένα γι ' αυτό έκαμεν το χρόνο να με δεί.   Εφάαμεν το φρέσκο βακαλάο που φημίζεται η περιοχή μας,τα οστρακοειδή μας, τζιαι είπαμεν τα.  Εκουβεντιάσαμεν επιφανειακά για την τέχνη κλπ κλπ Μετά ερώτησεν με για τον τρόπον που δουλεύκω τωρά.  Είπα της διάφορα (στη λαφαζανιάν είμαι άπιαστος, κυπραίος -σημαντικόν προσόν να μπορείς να εξηγήσεις "τί θέλεις να πείς με την τέχνη σου', κάμνω το χάζιν του όποιου με ρωτά, τζιαι πάντα έχω πολλά να πώ)  Ότι τζιαι να της είπα επέτυχεν.   Ξαφνικά πιάννει μου τον καρπό μου τζιαι λαλεί μου:  "Άτε κανεί μαλακίες, άκου τί σε θέλω...  Γράψε μου ενα κομμάτι 7 λεπτών, να το χορογραφήσω για την ομάδα μου.   Θέλω το τέλη του μάρτη. Μπορεις;;;;"

Εσκέφτηκα για 0.000001 δευτερόλεπτο.

"Ναί"

 Το κομμάτι θέλει το για πιάνο με δύο παίχτες (ένας θα πατά πλήχτρα, ο άλλος θα παίζει τες χορδές του πιάνου με δοξάρκα-έτσι αποφασίσαμεν, έχω τζιαι τους κατάλληλους πιανίστες να το κάμουν τούτο)  τζιαι δέ θα δυσκολευτώ.  Θέλει το αρρωστημένον το κομμάτι, να σε πιάννει μέγα άγχος οταν το ακούεις.  Η ειδικότητα μου.  

Pressure:  Πρέπει να καμω πολλά καλή δουλειά γιατί η ομάδα της εν πολλά γνωστή στη μεγαλούπολη, τζιαι μάλιστα αν πετύχει το έργο μάλλον εν να πάμεν τζιαι στη ΝY να το παρουσιάσουμεν.  Σίγουρα εμίλησεν τζιαι με άλλους συναδέλφους.  Αλλά έχω τον τρόπο μου, τζιαι ο χαρακτήρας μου πείθει, τζιαι εκέρδισα την φαίνεται.  Έ, εν τζιαι εντάξει η μουσική μου, βοηθά.  Τζιαι το τελικόν:  Έκαμα της καλήν προσφορά  (δηλαδή δέν θέλω ριάλλια).  Περίεργο?  Οχι. Συνήθως τούτη χρησιμοποιά τη μουσικήν διάσημους συνθέτες (όπως του Philip Glass) αλλά η οικονομία εν χάλια τζιαι δέν έσιει τα ριάλλια φέτος να πιερώννει διάσημους συνθέτες να της γράψουν.   Αρκεί μου το publicity.  Επίσης, ανάγκη δέν εχω τα ριάλλια, κάμνω τζιαι άλλη δουλειά.  Advantage διάσπορος δηλαδή.

Ζήτω η χάλια οικονομία δηλαδή, να δουλέψουμεν τζιαι μείς οι άσημοι!!!!