Ο "Μπρούνο" η νέα ταινία του Μπόρατ: Μία μιλλωμένη πελλοκριτική....

Επήα το λοιπόν να δώ τον 'Μπρούνο'  με τον Σάσια Μπάρον Κόεν αλλιώς 'Μπόρατ'  σε προηγούμενην του ταινίαν.  Παρακολουθώ την καριέραν του Κόεν που το 2001 γιατί έκαμνεν έναν σιόου στο  HBO  που είσιεν χάζι, ίσχεν σκέτς με τον Μπόρατ τον άξεστο χωρκάτη wannabe δυτικό,  τον Μπρούνο τον μοδάτον γκέυ wannabe icon, τον Άλι Τζή τον μαμμόθρεφτο wannabe βαρετό γκάγκστερ που εν λλίο βλάκας,     κλπ  κλπ οπότε είμαι αρκετά γνώστης της 'κουλτούρας' τζιαι του τρόπου σκέψης του Μπάρον Κόεν.   Κόφκει ο νούς του πελλού.  Έσχει ταλέντον.

Αρέσκει του να περιπαίζει τες στερεότυπες ιδέες  που μας φυτεύκει η κοινωνία για ορισμένα άτομα ή γκρούπς.  Περιπαίζει το political correctness τζιαι κάμνει το θεατήν να νιώσει άβολα με τον εαυτόν του γιατί έρκεται αντιμέτωπος με το δικόν του ρατσισμό, ή την homophobia του πχ.

Στον Μπόρατ επερίπαιζεν τους εβραίους  - εν το μεταξύ ο Κόεν εν ο ίδιος ορθόδοξος εβραίος.  

Επερίπαιζεν μας εμάς όσους έχουμεν ηλίθιες μεσαιωνικές προκαταλήψεις για τους εβραίους.  Έφερεν μας αντιμέτωπους με την παλαβωμάραν μας δηλαδή.   Καλώς.

Άμαν τον καταλάβεις, έσιει χάζι η νοοτροπία της κωμωδίας του.

Εγώ καταλάβω τον.  Ο Μπόρατ ήταν ένα που τα καλύτερα έργα-κωμωδίες του αιώνα (21ου δηλαδή)

Σε τούντην ταινίαν (Τον Μπρούνο)     δυστυχώς  έν επέτυχεν το ξεκαρδιστικό ξαπόλυμα τζιαι τον πηγαίον αυθορμητισμό που είσιεν ο Μπόρατ -πολλά  δυστυχώς.  Ήταν ούλλο φτιαχτό το έργο, ακολούθησε την ίδια φόρμουλα ακριβώς  με τον μπόρατ     (τα διάσημα 3 κεφάλαια του χόλλυγουτ -a)  introduction of characters and situations...  b) conflict....c)resolution     )     Άρα παράτα μας.   Έπαιξες το safe κύριε Κόεν τζιαι έχασες.   Η φόρμουλα τούτη εξεκάβλωσεν μας.

Τζιαι τα αστεία που εκόλλησεν γυρό που τούντη φόρμουλα ήταν νερουλλά τζιαι predictable.

Ντάξει.  Εν uber-gay ο Μπρούνος.   Καρικατούρα.  Ούλλα τα άσχημα που σκέφτεται κάποιος φαλλοκράτης  αντι γκέη  για τους ομοφυλόφιλους.   Κάμνει σε να δείς την πλευράν τούτη γιατί εν πολλά flaming gay συνέχεια, τζιαι ούλλο μιλά για βίλλες τζιαι ντύννεται έξαλλα κλπ κλπ.  Predictable.  Τί μας προσφέρεις κύριε Κόεν?   

Επαράκαμεν το με τα ακραία 'παραδείγματα'    του πόσον πελλός τζιαι γκέυ εν ο μπρούνος.

Ίσχεν σκηνή που επήεν σε μέντιουμ ιμίσχ να 'μιλήσει'  του νεκρού τραουδιστή των Μίλλι Βανίλλι, τζιαι κάμνει ότι του μιλά ο πεθαμμένος (λαλεί του μέντιουμ)  τζιαι ξαφνικά κάμνει ολόκληρη σκηνή πέντε λεπτά  πως τάχα κάμνει πίππαν του τραουδιστή με λεπτομέρειες αρκετά ξεκαρδιστικές παντομίμας πχ κρατά του (νοητικά, είπαμεν, κάμνει το μίμον)   τα αρχίδια τζιαι ρουφά του την τρύπαν του.   Ναί εγέλασα τζιαμέ ήταν επιτυχία, έκαμεν το καλά.  Ούλλοι κάμνουμεν relate μαζίν του με τον 'α ή τον 'β τρόπο.

Σε άλλην σκηνήν όμως δείχνει μας σε close up τη βίλλαν του να κλωθογυρίζει πάνω κάτω πάνω κάτω δεξιά αριστερά γύρου γύρου.   Τζιαι επήεν πολλήν ώραν η κουβέντα.  Έννεν οτι ένιωσα άβολα, κάμνω το τζιαι γώ τούτο για χάζιν,   -αλλά δέν εδούλεψεν δραματικά η επίδειξη που έκαμεν έν είσιεν το εφφέ που έθελεν πιστεύκω..

Ά, εθθυμίθηκα τζιαι κάτι άλλον.   Τη   σεχσοσκηνή με τον νάνο φίλο του πχ. ...    Εκάμαν πράματα απίιιιιστευτα  (φόρα που 10 μέτρα τζιαι τρύπημα)   (περίεργα, μα πολλάαα περίεργα μαραφέθκια τζιαι μηχανάες)  (ποδήλατο γυμναστικής/δονητής   -το οποίο χρησιμοποιούν, αλλά μετά βάλλουν το δονητή να κουντά την κούνια του μωρού του Μπρούνο!!!!   Κακόγουστο..)   Πράματα πολλά ακραία που ξεπερνούν τα όρια του "έσιει χάζιν τζιαι γελώ, τζιαι γελώ που νιώθω νάκκον άβολα, τζιαι γελώ που αντρέπουμαι γιατί έν έχω τίποτε με τους γκέυ αλλά τούτος έκαμεν τα της πουτάνας μές τον κώλον του τζιαι τελικά ένιωσα λλίον άβολα.  Λοιπόν περνούμεν που τζοίνα τα όρια τζιαι πάμεν σε περιοχές οπου δέ γελάς πλέον γιατί αντί να κάμει Έναν ακραίο αστείο πετυχεμμένον, κάμνει 40 στη σειρά, το ένα πιό ακραίο που το άλλο, τζιαι γίνουνται predictable.  Έννεν το ίδιον όπως στον Μπόρατ που ξαφνικά βρέθεται τίτσιρος πάς τον Άζαματ τζιαι φύρνεσαι του γέλλιου.  Δαμέ μιλούμεν εν συνέχειαν τίτσιρος, θωρείς τη βίλλαν του συνέχεια, συνέχειαν μπήει πράματα όποιου  κώλου έβρει τζιαι χάννει την αξίαν του μετά που λλίον.   Οπότε τα πολλά ωραία αστεία χώννουνται κάτω που τα υπερβολικά πολλά ανούσια αστεία.  Πχ ερίχτηκεν ενός παπά που τάχα επήεννεν να του κάμει το ψυχολόγον να τον "αλλάξει" που γκέυ.  Ήταν πετυχεμμένον, τζιαι πολλά αστείον.   Αλλά στην επομενη σκηνή, εφιλιέτουν με έναν παλαιστήν μές το ρίνγκ για να σιοκκάρει τους Τεξανούς όπως έκαμεν στο ρόντεο υποτίθεται ο Μπόρατ πέρσυ   - αλλά  με πολλά στημένο τρόπο που δέν είσιεν χάζιν καθόλου.   Κλπ κλπ

ΣΥμπέρασμαν....    Εγέλασα σε πολλές φάσεις.  Έν εθύμωσα.   Έν ένιωσα άβολα, ένιωσα ότι επαράκαμεν το τζιαι έχασεν με σάν ακροατήν γιατί εβαρέθηκα τα ίδια τζιαι τα ίδια.   Αξίζει να το δείς σε DVD  σίουρα, εννα σπάσεις αρκετήν πλάκα.   Αλλά εννα ξεχαστεί.  Έννεν αριστούργημα σάν το άλλο.