Εννιά φεγγάρια, μέρος 2.
Κομμάτι πρώτο. Γραμμένο σήμερα. Μου το τραγούδισε ψές το φεγγάρι.
"Περιγραφή του ξένου βράχου που κατάπια κι έγινε τώρα δικός μου. Τον τριγυρίζω χορεύοντας, τον φιλώ, του κάνω έρωτα, με θυμώννει, τον αγαπώ, σκαρφαλώνω πάνω του, στέκομαι στην κορφή του, κατεβαίνω. Πάω να πάρω τα εργαλεία. Αρχίζει το σκάλισμα, καλέ μου."
Σχόλια
!
άρεσεν μου πολλά που μας το έβαλες τούτο
Μαρια
Έθελα να πάρω ρίσκο. Επειδή συνήθως βάλλω σας τα 'τελλειωμένα' κομμάτια, τζιαι τούτον εν μόνον η πρώτη στρώση, εν raw, εν αδούλευτον όπως φκέννει που το υποσυνείδητο, εν πέτρα ακατέργαστη. Έννα βάλω την εξέλιξη του, το process.
neraida
Εν επειδή εν 'εξωγήινο' που λαλούν. Εννεν εγώ που το γράφω, είμαι απλά δοχείο να σιονωστεί μέσα..
mafalda
Thanks a lot. Η ερμηνεία εν το Σχήμα, εν τζιαι τζιήνη μέρος της δουλειάς που σκαλίζει τζιήνος που τη γράφει. Το καλούπι.
Ψυχία
Ναι, ακατέργαστο, σωστά. Όι ομως τρομαχτικό. Απλά σε 'άλλη γλώσσα'. It 'speaks in tongues' που λαλούν τζιαι οι θρήσκοι. Θα δούμε τη διαδικασία...
Μαρία
Και γώ σ' ευχαριστώ πίσω. Ξέρεις γιατί.
Φαίνεται όντως ακατέργαστο, αλλά φαίνεται επίσης πως έχει πολύ ψωμί.
Μπαι δε γουει, σπουδαίος και ο πρόσφατος Μπετόβεν.
μακάρι οι αναποθκιές που σε ήβραν ναν τούτο που εζητούσαν τζιαι να σαφήκουν νάκκον ήσυχο τωρά. (εκαρτέρουν το πώς και πώς...)
Άτε καρτερούμεν τζιάλλα!
Εν καλά να θωρείς το ακατέργαστο της μουσικής. Συνήθως ακούμεν το τελειωμένο. Μα το ακατέργαστο, το ωμό, έσιει παραπάνω ενέργεια. Εν σάν να θωρείς πέτραν με πετράδι μέσα της, πρίν να την κόψει το σιέριν του χρυσοχού.
Εν όπως το είπες. παίρνει μου κανένα μήνα να χωνέψω οσα γίνουνται τζιαι να μεταφραστούν σε μουσική. Σήμερα έγραφα ούλλη μέρα μεταξύ μαθητών (επικίνδυνο).