Ξημέρωμα στο πάρκινγκ του ντοναττάδικου
....ανατολή ηλίου στο πάρκινγκ του Dunkin Donuts. Πετά απο πάνω το περιστέρι, υπάρχει η περίπτωση να μου χέσει περιπαιχτικά πάνω στο αυτοκίνητο μου, άσπρο βρωμερό κομήτη στο παράθυρο ή στα μάτια. Μου αρέσει αυτό το ρίσκο, και προσπαθώ να το φωτογραφίσω. Δέν μου χέζει (σήμερα).
Οι γερο κινέζοι παίζουν ντάμα. "να σας φωτογραφίσω?" Έν μιλούν αγγλικά, δέ θέλουν να φανεί το πρόσωπο, αυτό το καταλάβω εύκολα απο τις χειρονομείες τους (μα εκάβλιασες με?). Μυρίζει καυσαέριο φρεσκοκαμμένο, ντόνατς της κανέλλας, καφέ με ζάχαρη, τσιγάρα (οι κινέζοι πίννουν 555 σάν τους χτιστάδες του '70 στην κύπρο) .
Ήλιε, εσύ που είσαι τόσο σέξυ άντρας, ακόμα και όταν σκαρφαλώνεις πάνω στα βρωμοχτίρια που μου αρέσουν τόσο πολύ την αυγή πρίν γεμίσουν καημένους γραφειοδέσμιους γραβατάδες καταναλωτές καπιταλίστες οικογενειάρχες προαστειόπληχτους, ήλιε καβλιάρη, πώς γίνεται κάθε μέρα να θαυματουργείς πάνω μας, χωρίς να ζητάς τίποτε? Τί διάολο Όν είσαι που δέ ζητά, μόνο δίνει, αλλά αν του εκοντεύκαμε πολλά θα μας έκαφκε σάν τες σιεφταλιές??
ΑΝεβάζω την κουκούλλα μου, ντυμένος απο πάνω ώς κάτω fleece, μές την κρυάδα, σάν έμπορος ναρκωτικών να καπνίζω ακουμπισμένος στο αυτοκίνητο, ολοι που οδηγούν απο το drive-through window να πιάσουν (οι τεμπέληδες!) τον καφέ, με κοιτάζουν με υποψία. Ναί, προαστειόπληχτοι, σας αγαπώ και σάς. Ελάτε να σας πουλήσω αθάνατο νερό. Περνάτε όλοι, ούτε κοιτάζετε τον ήλιο, δές χρώμα ρέ μαλάκα που περνάς αγχωμένος, δές με χάρη στον ουρανό που χορεύουν λευκοντυμένες με χρυσή δαντέλα οι γκόμενες των θεών. Άσε τον καφέ ρε, πόσο πρωτόγονες είναι οι αισθήσεις σου που βλέπεις κι ακούεις και σκέφτεσαι μόνο τα 3 πράματα που είναι γύρω σου. Κοίταξε!! Τις σκιές. Τους άλλους ανθρώπους. Νιώσε οτι είσαι μέρος μιάς σοφής συνέχειας. Νιώσε τη συνοχή σου με την άσφαλτο, με τη μυρωδιά της όμορφης βιετναμέζας που περνά τακουνοφορεμένη και λικνιστή. Δές πόσα σε ενώνουν με τα φύλλα που πεθαίνουν, τα δέντρα που σχίζουν το δέρμα τους κάθε φθινόπωρο. Δέν καταλαβαίνεις πως είσαι μόνος επειδή Δέ Βλέπεις?
Σχόλια
Εφαντάστην ίντα μαράζιν ήταν να έσιει ο ήλιος αν υπήρχεν μόνος του στο κενόν;;;; Ποιόν ήταν να ταϊζει. Τζιαι ποιος ήταν να τον θαυμάζει.
Στο ζώδιο του Λέωντα υπάρχει τούτη η πάλη. Το λιοντάριν εν ο αρχηγός. Μα η αξία του ούλλη είναι να έχει γυρών του άλλες υπάρξεις. Αλλιώς... τι Μάστρος θα ήταν;