9/11/01 Μνημόσυνο
Σεπτέμβριος 2001. Πρώτες 10 μέρες:
Μόλις είχαμε έρθει πίσω που την Κύπρο, μαυρισμένοι, νιόπαντροι, έτοιμοι να πάμε honeymoon.-δέν πήγαμε, μας έκοψε ο Πιν Λάτεν. Τον προηγούμενο Μάϊο είχα πιάσει και το μάστερ μετα μόχθων. Επιτέλους, να "μπώ στη ζωή". Με ετρόμαζεν. Κούραση τζιαι έλλειψη φαντασίας, ούτε εικόνες εθώρουν τότε, ούτε αδρωπούθκια του νού. Συνθέτης; Γιατί; Μα εγώ;
Είχαμε τζιαι διαμερισμα λίγο έξω που τη μεγαλούπολη. Κάθε νύχτα πρίν να γινεί το κακόν ετρώαμεν παγωτό στην πλατεία τζιαι εθωρούσαμεν ψευδοιντελλέξιουαλ ταινίες. Άρκεψεν δουλειάν η Αγάπη τζιαμε κοντά. Είσιεν τζιαι λλίγους μαθητές. Εδιακοσμούσαμεν το διαμέρισμα. Έδερνα το νούν μου με άχρηστες σκέψεις. (Είμαι συνθέτης; Δεν είμαι; Μα τί θέλω να πώ; κλπ) Η Αγάπη επροσπάθαν να αποφασίσει αν θα κρατήσει το day job της ή αν θα διδάσκει μόνον. Επαίζαμεν πελλομουσικήν ούλλη μέρα, με φίλους, μόνοι μας, με πρώην καθηγητές. Τούτες ήταν οι έννιες μας. Εν είχα βρεί τον εαυτό μμου τον χαλαρόν ακόμα. Άγουρος.
Άγχος εγώ συνέχεια, δράση πολύ λίγη. Θα τα καταφέρω να στήσω ζωή στη ΧΤΕρνία; Τη μέρα του γάμου μου την ώρα που απαγγέλλαμεν τους όρκους μας με την Αγάπη (μεταφράσαμε τους όρκους του γάμου της Clara Schumann με τον Robert Schumann) αποφάσισα ότι πρέπει πάση θυσία να μείνω ανεξάρτητος στο επάγγελμα, ότι θέλω να γράφω, τζιαι θα φτύσω τες συνεντεύξεις στα πανεπιστήμια για θέσεις ακαδημαϊκές (πτού! ψυχοφθόρες δουλειές για συνθέτες κηφήνες βολεμένους) και μετά αποφάσισα, υπο την συγκινητική μουσική υπόκρουση Mahler όπως κατέβαινε τα σκαλιά νυφούλα η Αγάπη μου (surreal), "θα έβρω πολλούς μαθητές τζιαι θα διδάσκω πιάνο στα σπίτια του κόσμου" --Για να αφήσω το μυαλό μου αμόλευτο.
Εσκέφτουμουν την ώραν που εσιερέταν ο κόσμος τζιαι εδιούσαν μου τα φακελλάκια, "ευχαριστώ συγγενείς, εν η προκαταβολή για να γοράσω σπίτιν στη ΧΤΕρνία μια μμέραν τούντα λεφτά"
Πρωί 9/11.
Ξυπνώ . Αθώος ακόμα. Καλυμμένος παιδικότητα των 20-30 χρονών. (χάννεται ύστερα!) Πίννω Φραπέ. Φιλιά νοστοπάντρεφτα. Αγκαλίτσες με την Αγάπη τζιαι τη γάτα, μισή ώρα παίξιμο σεττάρ, βολόδερμαν του νού που δέν έσιη δουλειάν να κάμνει τζιαι αναμασά τες νευρώσεις του.
Καθαρός ο ουρανός, υπέροχη μέρα --ποτούτες που σε κάμνουν να ερωτεύκεσε τη ΧΤΕρνία. Το αεράκι φυσά που τη θάλασσα, εμύριζεν αλμύρα τζιαι φύκια. Μουρμουρούν τα πεύκα στην αυλή μεταξύ τους. Ο κύριος Ιταλός που δίπλα κλαδεύκει την πασχαλιά του αμέριμνος. Ξαφνικά χτυπά την πόρτα ο άλλος ο γείτος --κρητικός μουστακαλλής, ο ντοματοπερβολάρης της γειτονιάς. Αγάπαν με πολλά, έθελεν κρυφά να με κάμει γαμπρόν του. "Τρέχα Διάσπορε, εάλω η Πόλη" μου φωνάζει. Αννοίουμεν την τηλεόρασην να δούμε. Έκτακτο δελτίο. Θάνατος και Κόλαση. Εππέφτεν ο Πύργος σαν τεράστιον τρομαχτικό λουλλούδιν γκρίζο, αγνώστοι επιτεθήκαν μας που παντού, θα μας σκοτώσουν ίσως. Χάος. Μάζεμα σε πλατείες, κεριά για τους νεκρούς, φωτογραφίες αγαπημένους ποτισμένες δάκρυα. Στη γειτονιά οι άντρες εκάμαν συναξη, να υπερασπιστουμε αν χρειαστεί. Όσοι είχαν όπλα εφέραν τα. Όλοι εμονιάσαμεν ξαφνικά.
Δέν θα τα περιγράψω τα συμβάντα όλα γιατί δέν υπάρχει λόγος. Εν γνωστά. Να σας πω μόνο ότι για τουλάχιστο ένα μήνα έπιασεν με το Κυπριακό Μεταπολεμικό Τραύμα ένιωθα ότι "Θα Μας Πιάσουν Οι Τούρκοι" (συμβολικά). Είχα βαλίτσαν έτοιμη, επηένναμεν παντού μαζί, αγόρασα είδη έχταχτης ανάγκης, νερά, κονσέρβες, κλεφτοφάναρα, εκουβάλουν διαβατήρια, ριάλλια. τσεκκούρι. Αφού έγινεν τζιαι η ιστορία που εστείλαν με το ταχυδρομείον Anthrax τζιαι εχέσαμεν πάνω μας ότι θα μας κάμουν βιολογικό πόλεμο. Δέ θθέλω να τα θυμούμαι. Ελαλούσαν για πυρηνικά. Θα εκκενώνναμεν την πολην. Πρόσφυγες!! Ήταν εξωπραγματικό.
Για δύο μήνες ο κόσμος έμαθεν την αλληλεγγύη, τον γείτονα του, έμαθεν να εχτιμά τους αγαπημένους του, την πόλη του, τα ηλιοβασιλέματα, το γενικό καλό, τον εαυτό του. Τρομερή αλλαγή σε τούντον λαόν. Δύο μήνες επήεν μόνον η μαγεία της αλλαγής όμως για τους περισσότερους.
Ξέρετε, εφονεύθην κόσμος αθώος, πολλύς. Χιλιάδες. Ούτε τα κόκκαλα τους εν εβρεθήκαν ούλλα. Εμείναν τους συγγενείς τους -αν ήταν τυχεροί- μόνον κομματάκια να θάψουν. Εμύριζεν κρουζμένα η Νεα Υόρκη για εβδομάδες. Καμένα σώματα τζιαι σκοτωμένα υλικά οικοδομής μαζί. Μάνες εγυρεύκαν τους αγνοουμένους, εκλαίαν μωρά για τον παπάν τους τον πυροσβέστην που έσωσεν 100 τζιαι έχασεν τη ζωήν του για άλλους.
Πυροσβέστες, μάειρες, γραμματέες, λογίστριες, καθαρίστριες, αφεντικά, γνωστοί, άγνωστοι. Ανθρώποι με οικογένειες, ζωές, πάθη τζιαι καλοσύνην. Όχι απρόσωποι σταμπαρισμένοι ως "Αμερικάνοι: Καλά να τους Κάμουν"
Ένας μακρυνός συγγενής της Αγάπης εθάφτην τζιαι τζιήνος στα ερείπια.
Εκαταστραφήκαν που τούντο κακόν 50,000 ζωές, βάλλω μέσα τζιαι τζιήνους που εμείναν πίσω, χωρίς τον παπάν τους ή τη μάμμαν τους τ' αδέλφια τους ή τα παιδκιά τους. Ελπίζω ν' ακούσετε καμιά φορά μυνήματα που αφήνναν στη γυναίκα τους μερικοί λιγα δευτερόλεπτα πρίν να γίνουν ολοκαύτωμα. Ραγίζει η καρδιά.
Εμάλλωσα με σχεδόν ούλλους μου τους φίλους στην Κύπρον όταν το επόμενο καλοκαίρι που εξαναπήαμεν, μόνον κακίες, μικρότητες είχαν να πούν για το συμβάν.
Τόσον αντίχτυπον είχεν πάνω μου το κακόν που μου έδωσεν φτερά στα πόδια, τζιαι μεγάλην εχτίμηση τζιαι αγάπη για τη ζωή. Εγινεν μόνιμη η αλλαγη πάνω μου. Αν δέν έρχετουν τούτη η καταστροφή να μου δώσει πάτσον, δέ ξέρω αν θα τα εκατάφερνα. Επείσμωσα. Εγύρεψα μαθητές αμέσως, σαν τον πελλόν. Κανένας πελάτης δέν με είδεν ρατσιστικά (παρ' όλην την παράνοια των ημερών) τζιαι εκατάφερα να αρκέψω τη ζωήν μου δυναμικά. Έσβησα τον νούν μου τζιαι εστάρταρα τον που την αρχή.
Σχόλια
mia puertorikani fili mou, mou elege pws opote poun stis eidiseis oti tha uparxei tyfwnas sti xwra, oi anthrwpoi agorazoun paara polu kreas, paaara polu poto kai mazevontai polloi se ena spiti kai kanoun party wspou na teleiwsei o tyfwnas. fantazomai yperevalle arketa, alla mia mikri dosi alitheias fantazomai uparxei..metakomizw sto puerto rico re file :-P
Having said that, Ο Θεός ή ο Αλλάχ να τους αναπάψει.
Όπως λέει και η cake πιο πάνω, οι άνθρωποι ξεχάνουν. Παθαίνεις κάτι, συνέρχεσαι για λίγο τζιαι μετά πάλι ξεχάνεις. Κερδισμένοι στη ζωή εν τζείνοι που θυμούνται πάντα: πόθεν εξεκινήσαν, ότι τίποτε εν καταφέρνεις ποττέ χωρίς κάποιον άλλο δίπλα σου, ότι χωρίς την αγάπη άλλων δεν θα ήσουν δαμαι που είσαι τωρά τζιαι ότι χωρίς να δίνεις αγάπη εν έσιη αξία η ζωή.
Τζιαι να "σταρτάρεις" ξανά και ξανά αγαπημένε διάσπορε... Μόνο έτσι προχωράς. Εν έσιη πίσω. Μόνον μπροστά.
σ'ευχαριστώ για το ποστ σου, είσαι λεβέντισσα.
Η πολιτική δέν έχει σημασια για μενα σήμερα, μόνο το μνημόσυνο αθώων ανθρώπων, και η πίκρα που μου προκαλεί η γνώση της αδιάλλαχτης ανθρωπινης φύσης. Η σύνδεση σου καλλιτεχνίας/αθρωπιάς/κακου καθεστώτος είναι σωστή -έχω γράψει και ολόκληρο μουσικό ππόστ για το θέμα (Ο θκειός ο Γιωρκουλλής ο Λικετής --δκιέβαστο, Ιούλης). Η τελική μου απόφαση είναι πως δέν αλλάσσει η ανθρώπινη φύση εύκολα. Εν χτισμένον μες την άμυναν του ανθρώπου να ξεχνά την απότομην αλλαγήν τζιαι ή να πηαίννει πίσω στα παλιά, ή να κάμνει νέες λυσσιάρικες κινήσεις που την τραυματική ανασφάλειαν που ξαφνικά έμπηκε στη ζωή του μόνιμα.
(η συνέχεια προς κκέηκ + dr spock)
dr spock
(welcome, διαβάζω σε, να έρχεσαι πιό συχνά)
Στον κόσμον μου τον ουτοπικό όπως τα είπες θα δούλευε το πράμα --και γώ έτσι ελπίδες είχα τότε, και άλλες. Λέω, δέ θα καταλάβει τούτος ο λαός τί γίνεται. Δέ θα αλλάξει κάτι; Όταν επέρασεν καιρός το καλοσκέφτηκα, είδα αποτελέσματα, έφριξα, κατάλαβα πως η φύση του ανθρώπου δέν αλλάζει εύκολα, οι αδυναμίες και η αυτοτύφλωση δύσκολα μπαίνουν στο συνειδητό. (στη βάση μας, όλοι έτσι δουλεύουμε!)
Όλοι οι ίδιοι είμαστε παντού, αδύναμοι απρόσεχτοι και εγωιστές. Αν αλλάξουμεν προσωρινά, πάντα σαν λαός αρχίζουμε να επαναλαμβάνουμε κακές συμπεριφορές ασυνείδητες, ή να αποχτούμε υλισμό και απάθεια. --και τα δύο οδηγούν στο τέλος να μας μισά κάποιος ή να πάμε προς την καταστροφή.
--Δύσκολα πολίτες μιας χώρας να δούν τί προκαλεί η κυβέρνηση τους ή μια μερίδα "αγκαθκιών", -δέν μπορούν να το συνειδητοποιήσουν γιατί ζούν "που μέσα του χορού". Δέ δαμέ.
--Μετά που τόσα χρόνια μεταξύ αμερικής/κύπρου, εκατάλαβα ότι οι άνθρωποι εν παντού οι ίδιοι στη βάση τους. Εσκέφτουμουν το για τα σχεδόν 7 χρόνια όσπου να μπεί σιγά σιγά, καλά και μόνιμα στη συνείδηση.
Εκατάλαβα οτι ούτε οι Κυπραίοι εμάθαν τίποτε που την ιστορίαν τους, ούτε οι ευρωπαίοι που τους ναζί (πού πάει ο "νεορατσισμός" νομίζεις;), ούτε οι αμερικάνοι, ούτε οι κινέζοι. Έλπιζα, έλπιζα να μήν ήταν έτσι. Είχα λάθος. Ελυπήθηκα τζιαι ένιωσα μόνος μου τζιαι ηλίθιος, προδωμένος, μές τα νεύρα μου τα ιστορικοκοινωνικά. Όμως, ελύτρωσεν με η συνειδητοποίηση τούτη. Τότε ήταν που αποφάσισα να χωρίσω που τούτες τες αρνητικές σκέψεις τζιαι να κάμω μπλόγκ τζιαι να γράφω κυρίως για την ανθρωπινην εμπειρία τη θετική στον κόσμο, να συνεισφέρω νοητικά στο Καλό, αντι να παραπονιούμαι μόνο τζιαι να καγρίζω επειδή εγώ πασκίζω να ζήσω συνειδητά τζιαι λλίους θωρώ γυρώ μμου να έχουν τον ίδιο στόχο.
Τελικό μμου συμπερασμα για τους ανθρώπους, σε προσωπικό επίπεδο, αλλα και σε εθνικό επίπεδο:
Προσωρινή η συνειδητοποίηση μετά που κακό ή τραύμα. Αλλάζουμε, ζούμε ξύπνια, κάνουμε σκέψεις νεες, υποσχόμαστε πράματα. Λίγο καιρό πάει. Μετά, ξεπεσμός. Ή πάμε πίσω στην παλιά συμπεριφορά, ή αντισταθμίζουμε την ανασφάλεια μας με υλικά αγαθά και σβύσημο του μυαλού. Πρέπει να μένουμε ξύπνιοι να το καταλαβαίνουμε -- σε προσωπικό επίπεδο -μόνο έτσι σταματουμε (εθνικά) να επαναλαμβάνουμε συμφορές και απωθυμένα.
ruth_less μου
τα πιό πάνω και για 'σένα. Εσυγκίνησες με πρωί πρωί με το όμορφο σου comment. Μόνον άθρωπη που ξέρει που σταρταρίσματα τζιαι αλλαγές καταλαβαίνει, σωστά; Κάθε πρωι που ξυπνούμεν πρέπει να σκεφτούμαστεν πως ζούμεν, όμορφα και ωραία χωρίε αγχος. Να ζούμεν ξύπνια!
Αλλά ακόμα ανάφκει τζιερκά τζαι κάμνει παρακλήσεις για σήμερα, γιατί λαλεί τζείνη ευτυχώς εν έχασε το γιο της, όμως πόσες μανάδες τους εχάσαν;
Θλιβερά και συγκλονιστικά τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001, ιδιαίτερα όταν έχουν να κάνουν με το χαμό αθώων ανθρώπων και τον πόνο των συγγενών τους.
Μπορεί πολλοί από μας να είπαμε και ίσως να λεμε ακόμα “εταίρκαζεν τους” (τους αμερικάνους), έχοντας όμως κατά νουν τις εκάστοτε κυβερνήσεις της χώρας και όχι τον απλό κόσμο. Όμως όλα τούτα (τα θλιβερά και τρομακτικά γεγονότα της 11ης του Σεπτέμβρη καθώς κι διάφορες άλλες εκδηλώσεις αντιαμερικανισμού) ήταν αποτέλεσμα των λυκοφιλιών, που γενικά χαρακτηρίζουν την αμερικανική πολιτική! Όταν σπέρνεις άνεμους θα θερίσεις θύελλες. (Πολύ σωστά αγγίζει το θέμα και τα λεει και η drSpock).
Όμως πέραν της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001 για την οποία οι αμερικάνοι εshιήσαν τον κώλο τους (τζιαι, ως αυτο-ανακηρυχθέντες παγκόσμιοι χωροφύλακες) εκάμαν τζιαι 2-3 εισβολές και πολέμους δήθεν για πάταξη της τρομοκρατίας - αλλά εκάμαν τα σκατά), υπάρχει και η 11η του Σεπτέμβρη του 1973 όταν οργάνωσαν πραξικόπημα στη Χιλή και ανέτρεψαν το εκλεγμένο και νόμιμο Πρόεδρο της χώρας Σαλβαντόρ Αλιέντε. (Σπεσιαλίστες σε κάτι τέτοια). Κάτι παρόμοιο προσπάθησαν να κάνουν αυτές τις μέρες και στη Βολιβία με σκοπό την ανατροπή του Προέδρου της χώρας (κι αυτός εκλεγμένος) Ήβο Μοράλες. Τελικά εν διούν νεπαμόν τζιαι ν’ αφήσουν τους λαούς μόνους τους να ακολουθήσουν ο καθένας το δρόμο του.
Και μερικά σχόλια πάνω στα επί μέρους ζητήματα από τα γραφόμενα σου:
Λαλείς:
1. “… Στη γειτονιά οι άντρες εκάμαν συναξη, να υπερασπιστουμε αν χρειαστεί [από ποιους;]. Όσοι είχαν όπλα εφέραν τα …” … “… Είχα βαλίτσαν έτοιμη [για να πανε που;], επηένναμεν παντού μαζί, αγόρασα είδη έχταχτης ανάγκης, νερά, κονσέρβες, κλεφτοφάναρα, εκουβάλουν διαβατήρια, ριάλλια. τσεκκούρι…”. --- Όλ’ αυτά είναι ενδείξεις πανικού, ψύχωσης και ανοργανωσιάς πρώτα και κύρια από πλευράς επίσημου κράτους το οποίο καλλιεργούσε έτσι και φοβίες στους πολίτες τους προετοιμάζοντας τους για τα επικείμενα κτυπήματα κατά της “τρομοκρατίας”.
2. “… Ελαλούσαν για πυρηνικά. Θα εκκενώνναμεν την πολην. Πρόσφυγες!! Ήταν εξωπραγματικό …”. --- Επροετοιμάζαν σας να δεχτείτε πιο εύκολα την “αντιτρομοκρατική” προπαγάνδα και τους “αντιτρομοκρατικούς” πολέμους.
3. “… Ξέρετε, εφονεύθην κόσμος αθώος, πολλύς. Χιλιάδες…” … “… Εκαταστραφήκαν που τούντο κακόν 50,000 ζωές, βάλλω μέσα τζιαι τζιήνους που εμείναν πίσω, χωρίς τον παπάν τους ή τη μάμμαν τους τ' αδέλφια τους ή τα παιδκιά τους…”. --- Ασυναίσθητα και χωρίς να θέλω να κάνω συμψηφισμούς, ξέρεις πόσες χιλιάδες σκοτώθηκαν από τα δήθεν αντιτρομοκρατικά κτυπήματα; Ο καθένα τα δικά του (αυτά που ζει), ξέρει τζιαι λαλεί!
Υ.Γ.1: Επειδή δεν παρακολουθούσα το Blog σου από τα πρώτα του βήματα, θα ήθελα να ρωτήσω τι εννοείς με το ΧΤΕρνία. Προφανώς θα εννοείς της ΗΠΑ (Ηπατημένες Πολιτείες Αμερικής) , όμως το ΧΤΕ τι παει να ειπεί. Μήπως Χ(εσμένες) Τ(ις) Ε(χω);
Υ.Γ.2: Φιλικά και χωρίς κακοφανίσματα και παρεξηγήσεις: Το “εφονεύθην” (που έχεις χρησιμοποιήσει στη φράση “εφονεύθην κόσμος αθώος”), είναι στην καθαρεύουσα (και όχι στην κυπριακή διάλεκτο) και όπως το γράφεις με νι (ν) στο τέλος, σημαίνει εγώ εφονεύτηκα ή σκοτώθηκα!
Anef_Oriwn
Παρασκευή 12/9/2008 – 8:16 μ.μ.
ΧΤΕρνία --χώρα της ευκαιρίας/που χτέρνει τον κόσμον. (duality)
Νιώθω να εκπέμπεις μίσος προς τη χώρα αυτή. Υπάρχουν και άλλες πλευρές. Μή γίνεσαι και σύ θύμα της ίδιας προπαγάνδας που ξεκινά απ' εδώ.
Ευχαριστώ που διόρθωσες και την ορθογραφίαν μου -έχει 20 χρόνια να γράψω/διαβάσω ελληνικά, να συχχωράτε την ορθογραφίαν μου Τουλάχιστον έν σας γράφω αμερικάνικα ε;
Στην Ευρώπην θεωρούμεν τους εαυτούς μας ανώτερους. Έχουμεν χιλιάδες χρόνια πολιστισμόν, οι καθεδρικοί ναοί μας ζούν από πρίν να έχει κάν ανακαλυφτεί η γή που έδωσε στέγη στους τυχοδιώκτες που ανέδειξαν την εγγληματικήν τους φύσην σε αξίες της αυτοκρατορίας τους. Εμείς δεν κρεμμάζουμεν (πιον) ούτε χρησημοποιούμεν (πιον) γκιγιοτίνην όπως τους άγριους που καθίσκουν τους πολίτες τους πας την ηλεκτρική καρέκλαν. Εμείς είμαστιν οικολόγοι διότι κρούζομεν μόνον 8 τόνους πετρόλαον το χρόνον αντίς για 17 που κρούζουν οι δύο φορές πιό άφρονες από μας καταστροφείς του περιβάλλοντος, τρώμεν bio τζιαι όχι μαχτόνας τζαι πίτσα χάτ. Δεν είμαστιν λαός ηλήθιος που εκλέγει μαλάκες και βλάκες προέδρους για 8 χρόνια (δεν μιλώ ούτε για τον μπερλουσκόνι, αυτός είναι μή ευρωπαίος ιταλός, για τον γιόν του μπούς μιλώ).
Άμαν μισάς τους αμερικάνους εδώ (ιδίως αν δεν είσαι πολιτικοποιημένος αντιιμπεριαλιστής) είσαι ίν. Αν έχεις ρατσιστικά απωθημένα και είσαι καθως πρέπει bobo κουλτουριάρης, μπορείς να μισάς τους αμερικάνους. Δεν κουστίζει τίποτε και όσον λαλείς κακά λόγια για τζιείνους, τόσον περνάς για έξυπνος τζαι μορφωμένος. Οι Αμερικάνοι είναι χοντροί, επιφανιακοί, υπέρβαροι, ηλήθιες αφελής μαριονέττες της διαφήμησης, ανιστόρητοι, αγεωγράφητοι, αμόρφωτοι, οι μισοί που τους οποίους είναι πιθανοί εγγληματίες που οπλοφορούν.
Στες 11 του Σεττέβρη το 2001 εθωρούσαμεν τα νέα στην καφετέριαν του πανεπιστημίου. Ελαλούσαν ότι οι αντιαμερικάνοι εχτυπήσαν τους πύργους τζαι εθωρούσαμεν τον πρώτον να κρούζει όνλαιν . Εκάμναμεν μίλλες τζιαι ελαλούσαμεν "εθέλαν τα τζιαι πάθαν τα", "ας μεν ενεκατώννουνταν μες τα πίτερα να μεν τους φαν οι όρνιθες". "Μακάρι να συνετιστούν", "οι πελλομουλλάες θα τους βάλουν νούν".
Τζιειαμέ που εθωρούσαμεν το φαντασμαγορικόν θέαμαν, επρόσεξα μιαν τελείαν πάνω στην οθόνην να ξικολλά που τους πύργους τζιαι να ππέφτει σε ελέυθερην πτώσην. Εσσιώπησα τζιαι επρόσεξα καλλύττερα. Ήταν πλάσματα που επετάσσουνταν που τα παράθυρα. ΠΛΑΣΜΑΤΑ, εργαζόμενοι αθρώποι που εσηκωστήκαν το πρωίν να παν δουλειάν. ΠΛΑΣΜΑΤΑ που επετάσσουνταν που τόσους ορόφους να μεν κρούσουν όπως τους συναδέλφους τους. Επάγωσα. Ένοιωσα ο ποιό ηλήθιος, ο πιό ρατσιστής, ο πιό αγράμματος, ο πιό αναίσθητος, άθρωπος του κόσμου σαν να ήμουν το χειρότερον απόβρασμαν της ανθρωπότητας. Δεν απήχα τζιαι πολλά που αυτόν που ένοιωσα.
Συμμετέχω μαζί σου στο μνημόσυνον τζιαι δεν θα μιλήσω πολιτικά για να πώ τα ίδια πράματα με τον άνεφ τζιαι ακόμα άλλα τόσα. Αυτά μπορούμεν να τα πούμεν άλλην ώραν. Δεν πάεις στο θαφκιόν ενός μωρού που επέθανεν που διστύχημαν για να μιλήσεις για τες κλεψιές τζιαι τες αδικίες που έκαμεν ο τζιύρης του, ο οποίος το εσκότωσεν όταν έτρεχεν σαν τον πελλόν στον αυτοκινητόδρομον με το αυτοκίνητον το κλεψιμιόν. Σιωπάς από σέβας προς τον αθώον νεκρόν.
Να πούμε τέλος ότι πίσω ακριβώς από τον ένα πύργο, ήταν χτισμένος ο ελληνορθόδοξος ναός του Αγίου Νικολάου, ο οποίος γκρεμίστηκε κι αυτός συθέμελα.
Η πολιτική ενυπάρχει στη (καθημερινή) ζωή μας, είτε μιλάμε άμεσα για πολιτικά ζητήματα (εκλογές, διακυβέρνηση, πολιτικές εξελίξεις, πολιτικά προγράμματα), είτε όχι (τα θέματα μας δεν είναι καθόλου πολιτικά – μπορεί να είναι λόγου χάριν ένα μνημόσυνο, τα ναρκωτικά ή ας πούμε, ένα περιβαλλοντικό ζήτημα). Ότι αφορά τον πολίτη (τον άνθρωπο), τα καθημερινά ου προβλήματα, το πως σκέφτεται, λειτουργεί και πράττει είναι πολιτική. (Κι αυτός ακόμα που λαλεί το δήθεν μη πολιτικοποιημένο “εγώ δεν ασχολούμαι με την πολιτική”, στην ουσία παίρνει μια πολιτική θέση (του δήθεν αμέτοχου), η οποία όμως βολεύει κάποιους. Γι’ αυτό και το κείμενο του Διάσπορου, αν και εν είδει μνημόσυνου, είχε τις πολιτικές του διαστάσεις.
Αυτό μάλιστα που είπε ο Διάσπορος (απαντώντας σε μένα) για τις αυτοκρατορίες δηλ. ότι “… υπάρχουν και τεράστια μα τεράστια καλά που έχει κάνει η Αμερική για το παγκόσμιο, όπως κάθε σημαντική αυτοκρατορία που κυβέρνησε ποτέ τη γή …”, ανοίγει μια μεγάλη (πολιτική) συζήτηση την οποία όμως δεν θα κάνω τώρα. Τούτη τη φορά απλώς θα περιοριστώ στο να αφιερώσω (ως απάντηση) στον αγαπητό Διάσπορο το ποίημα του Μπέρτολντ Μπρεχτ “Ερωτησεις ενός εργάτη που διαβάζει”.
Όμως πριν την παράθεση του ποιήματος του Μπρεχτ, θα ήθελα να πω και δυο κουβέντες για όσα λέει ο φίλτατος Aceras απευθυνόμενος σε μένα. Δεν θα αναλώσω χρόνο και χώρο για τα περί αντιαμερικανισμού (ας αναλώσουν χρόνο και φαιά ουσία οι ίδιοι οι αμερικανοί – κυρίως οι κρατούντες, αν πραγματικά θέλουν να βελτιώσουν την εικόνα της χώρας τους και του εαυτού τους, για να μην τους νομίζει (ο πολύς κόσμος – και όχι μόνο οι ευρωπαίοι) ότι “… είναι χοντροί, επιφανιακοί, υπέρβαροι, ηλήθιες αφελής μαριονέττες της διαφήμησης, ανιστόρητοι, αγεωγράφητοι, αμόρφωτοι, οι μισοί που τους οποίους είναι πιθανοί εγγληματίες που οπλοφορούν …”.
Το παράδειγμα που ανάφερες με “… το θαφκιόν ενός μωρού που επέθανεν που διστύχημαν …”, είναι κατά τη ταπεινή μου γνώμη και ατυχές και καθόλου δεν συνάδει με το θέμα. Οι μανάες τζιαι οι σύζυγοι τζιαι τα παιδκιά τζιείνων που σκοτώθηκαν ή εχαθήκαν στον πόλεμο το 74 και καταριούνται μέχρι σήμερα τζιείνους που τα ‘κάμαν (τους πραξικοπηματίες), έχουν άδικο ή εν τιμούν τους νεκρούς τους; Κι αν το τζιύρης έφταιε για το θάνατο του παιδιού του αυτό θα το πεις και θα το ψέξεις σε κατ’ ιδίαν (κι όχι δημόσιες) συζητήσεις).
********
Το ποίημα:
EPΩTHΣEIΣ ENOΣ EPΓATH ΠOY ΔIABAZEI
(Fragen eines lesenden Arbeiters)
Ποιος έχτισε τη Θήβα την εφτάπυλη;
Στα βιβλία δε βρίσκεις παρά των βασιλιάδων τα ονόματα.
Oι βασιλιάδες κουβαλήσαν τ’ αγκωνάρια;
Kαι τη χιλιοκαταστρεμμένη Bαβυλώνα –
ποιος την ξανάχτισε τόσες φορές; Σε τι χαμόσπιτα
της Λίμας της χρυσόλαμπρης ζούσαν οι οικοδόμοι;
Tη νύχτα που το Σινικό Tείχος αποτελειώσαν,
πού πήγανε οι χτίστες; H μεγάλη Pώμη
είναι γεμάτη αψίδες θριάμβου. Ποιος τις έστησε; Πάνω σε ποιους
θριαμβεύσανε οι Kαίσαρες; Tο Bυζάντιο το χιλιοτραγουδισμένο
μόνο παλάτια είχε για τους κατοίκους του; Aκόμα και στη μυθική Aτλαντίδα,
τη νύχτα που τη ρούφηξε η θάλασσα,
τ’ αφεντικά βουλιάζοντας, μ’ ουρλιαχτά τους σκλάβους τους καλούσαν.
O νεαρός Aλέξανδρος υπόταξε τις Iνδίες.
Mοναχός του;
O Kαίσαρας νίκησε τους Γαλάτες.
Δεν είχε ούτ’ ένα μάγειρα μαζί του;
O Φίλιππος της Iσπανίας έκλαψε όταν η Aρμάδα του
βυθίστηκε. Δεν έκλαψε, τάχα, άλλος κανένας;
O Mέγας Φρειδερίκος κέρδισε τον Eφτάχρονο τον Πόλεμο. Ποιος
άλλος τόνε κέρδισε;
Kάθε σελίδα και μια νίκη.
Ποιος μαγείρεψε τα νικητήρια συμπόσια;
Kάθε δέκα χρόνια κι ένας μεγάλος άντρας.
Ποιος πλήρωσε τα έξοδα;
Πόσες και πόσες ιστορίες.
Πόσες και πόσες απορίες.
(Μπρεχτ 1935)
Στον άγιο Νικόλαο πήγα πολλές φορές -απέναντι των πύργων σε μιά πάροδο, άσπρος, ελληνικότατος. Δέν γλύτωσε ο άγιος το εκκλησάκι.
Εκτιμώ το ππόστ σου πολλά, εγεμώσαν τα μμάθκια μου. Έτσι ένιωσα όπως εσέναν τζιήντην μέραν. Είδα τους πύργους που το CNN να κρούζουν τζιαι είπα της γυναίκας μου "Έτα έσσου τα ελάλουν; Ο μαννοΚλίντον που τα έκαμεν πίλλιες, τζιαι οι άλλοι ούλλοι, ο Bush εφάαν την τωρά. Έτα. Καλά να τους κάμουν." Ύστερα είδα τους jumpers όπως τους λαλούμεν, τζιαι ύστερα τα μωρά τους πυροσβεστες με τα νησιάννια του παπά τους καρφιτσωμένα πάνω τους να κλαίν στην αγκάλην της μάνας τους τζιαι άλλαξεν το σκηνικόν μέσα μου.
Για τα άλλα που είπες (το ρατσισμό και αντιαμερικανισμό) είμαι σύμφωνος. Πιστεύω παρατραβά ο αντιαμερικανισμός. Ντάξει, εν ένοχοι για πολλά κακά, τζιαι βλάκες/μαλάκες προεδρους. ----Μή ξεχνάς ότι μόνο 30% ψηφίζει προεδρικές, τζιαι που τζιήνους μόνο το 50% έφκαλεν τον βλάκα τον Γιωρκήν τον Πίθηκον. Ως "που μέσα του χορού" βλέπω δύο πλευρές που έχουν οι αμερικάνοι σαν λαός, τζιαι δέν μπορώ πλέον να κρίνω σαν τους ευρωπαίους, είδα τζιαι άλλα. -Καλά.
ώσπου φαρμάκι στάζει, συζήτηση δε γίνεται. Άμαν αθθίσει η επικοινωνία, να δείς τί ωραία μιλούν μεταξύ τους οι αθρώποι.
Τώρα που με ‘λουσες ροδόσταγμα, εγώ τι να πω, “God bless America”; Εγώ δεν είπα η Αμερική να μην μνημονεύσει τους νεκρούς της ... Οφείλει να το κάνει γιατί πρώτα και πάνω απ’ όλα η ζωή είναι μια (προσωπικά δεν πιστεύω στην μετεμψύχωση) και πολύτιμη!
Σε μια εποχή όμως που η παγκόσμια συνείδηση, λαγοκοιμάται στον καναπέ της, ενώ η διεθνής ανομία παρελαύνει, δεν μπορεί η ευαισθησία μας να είναι μονόπλευρη και να εξαντλείται στον μικρόκοσμο μας και στα δικά μας (είτε αυτά είναι της Αμερικής, της Κύπρου ή της Ελβετίας). Μ’ ενοχλεί η επιλεκτική μνήμη (κι αυτό δεν το λεω για το Διάσπορο, γενικά μιλάω).
Η ανθρωπότητα καθημερινά θρηνεί αρκετούς δικούς της: τους υποσιτισμένους στην Υποσαχάρια Αφρική, τους τρομοκρατημένους τρομοκράτες του Αφγανιστάν και του Ιράκ, τους εξαθλιωμένους Παλαιστίνιους, τους τερατόμορφους στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, τα θύματα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και των εμπάργκο, της τρομοκρατίας και του φονταμενταλισμού, των κραυγαλέων ανισοτήτων και της άνισης κατανομής του παγκόσμιου πλούτου.
Τέλος η επικοινωνία πρώτα και κύρια πετυχαίνεται με την αναγνώριση ή/και παραδοχή κάποιων δικών μας λαθών!
Και στην Κύπρο όσοι (ελληνοκύπριοι και τουρκοκύπριοι) καταφέραμε να επικοινωνούμε και να συζητάμε μεταξύ μας (μακριά από τες εμπάθειες που ίσως μας προκαλούν οι αντίστοιχες εξουσίες) είναι γιατί στεκόμαστε με αυτοκριτική διάθεση στα λάθη και στις αδυναμίες, έκαστος της δικής του της πλευράς!
Anef_Oriwn
Σάββατο 13/9/2008 – 12:33 μ.μ.
1. Είναι πολλά λεπτόν ζήτημαν να χρησημοποιείς τους νεκρούς ή άλλα θύματα σαν επιχείρημαν. Ιδίως όταν αρκέφκουμεν να τους μετρούμεν για να δικαιολογήσουμεν μιαν άποψην. Τζιαι όταν κάποιος μιλήσει για τους νεκρούς (του) δεν είναι η στιγμή να του αθθημίσεις τους υπόλοιπους. Ζήτημαν άποψης βέβαια αλλά εγώ νοιώθω άβολα.
2. Καλή η αυτοκριτική αλλά δεν μπορεί να επέλθει μετά από υπόδειξην κάποιου. Δεν είναι όπως την κριτικήν. Η αυτοκριτική είναι εσσωτερική ανάγκη τζιαι μέχρι σήμερα δεν είδα πλάσμαν που αισθάνεται αυτήν την ανάγκην μετά που μιαν συζήτησην με κάποιον που του υποδεικνύει να κάμει αυτοκριτικήν. Τέθκοια υπόδειξη θεωρείται επίθεση (και από μέναν παρόλον που ίσως να μήν έπρεπεν) τζιαι μετά την επίθεσην έρκεται η άμυνα ή η αντεπίθεση. Εγώ ποττέ μου για μέναν δεν έκαμα αυτοκριτικήν μετά από υπόδειξην. Δεν ξέρω εσύ, αλλά όταν αμύνομαι εγώ νοιώθω σαν ερπετόν που μόνον αντανακλαστικά διαθέτει στον εγκέφαλον του.
Ο διάσπορος έκαμεν άμυναν γιατί φαίνεται πλάσμαν που δεν του αρέσκουν οι αντιδικίες. Παραδέχουμαι τζιαι του φκάλλω το καπέλον για τον τρόπον που έχει να αμύνεται χωρίς να αντεπιτίθεται, αφήνοντας μάλιστα τόπον για σύγκλισην τζιαι επικοινωνίαν.
Άνευ ξέρεις καλά ότι συμφωνούμεν ότι πρέπει να τα θωρούμεν όλα που μας περιβάλλουν, σφαιρικά τζιαι κριτικά, αλλά δεν είμαστιν αναγκασμένοι σιού τζιαι καλά να προσπαθούμεν να το (από)δείξουμεν σε κάθε κουβένταν που γίνεται. Εγώ εκατάλαβα ότι ο διάσπορος δεν συνηγορεί στο τί κάμνει το κράτος της χώρας που τον υποδέχεται (πράμαν που τον ανάγκασες να διεκρινήσει μετέπειτα) τζιαι ας μέν είπεν μιάν λέξην "πολιτικά" πριν.
Ανευ
το φαρμάκιν που είπα τρέχει, δεννεν για σέναν (εσυ μονο κριτική εφκαλες -η οποία ήταν σωστή ) ήταν απάντηση στη σκέψη σου ότο πρέπει οι αμερικάνοι να μιλήσουν του κόσμου να δείξουν οτι έννεν όπως τους νομίζει. όσο στάσσει το φαρμάτζιην δέν αλλάσουν τα πράματα.
Επειδη συνεχεια συναφέρνεις την α-πολιτικήν μου και -σωστά- κάμνεις κριτική για την έμφυτη πολιτική φύση των γραψιμιών (είμαι μουσικοσυνθέτης, άρα πολιτικό ζώο!) πρέπει να ξεκαθαρίσω κάτι: Εννεν οτι εν έχω πολιτικές πηγες στη ζωή μου, απλα θκιαλέω να πηγάζουν που την τεχνην τζιαι τη συμμετρία της δημιουργία γιατί φκάλλουν πιο καλο διαλογο. Όσες φορές επατησα τουντον κανόνα, έκαμα λάθος ιστορικές επιλογές.
Βλεπω που θκιεβάζεις τα γραψίματα μου μεσα που ενα ειδικό φιλτρον το οποίον έχω τζιαι γω ωρες ωρες. τζιαι λυπούμαι ιδιαίτερα γιατί καταλάβω ποσο ννουν κολλιαντηρίζεις (δηλ. πολλύν --δεννεν γλύψιμον τούτον, εν καππελλούδιν που σου φκάλλω, αρα δέχτου το κοπλιμεττο χωρίς σαρκασμόν να χαρείς) Δεν έπιασες όμως καθόλου τούτον που ήθελα να πω. Πιό βαθκιά πήεννε. Δεν τα εξηγώ καλά; Γράψε μου να δώ αν έπιασες πού στέκω, τες θέσεις μου αντι να βρισκεις μες το κειμενον μονον "επίμαχα" σημεία.
Φιλτρον: πχ, ότι εγραψα για τους ΜΙκμακ είναι ζυγισμένον, πήεννε δκιέβας την ιστορίαν. α) αρκετοί πιονέροι είχαν trade agreements με τους Μικμακ για γούννες. β) Εννεν ούλλοι οι μετανάστες που εσφαγιάζαν, εν οι ακραίοι μονον, άλλοι ήταν αμέτοχοι δεν συμφωνούσαν αλλα εφοούνταν όπως εφοούμαστεν το 70-74 τους δεξιούς. Κατάλαβε το τούτον.
δεύτερο φιλτρον
όσα γραφεις (συνέχεια) για τον ιμπεριαλισμό, σωστά. Φταίει ίσως τζιαι άλλοι στον κόσμο που εκαμαν κακά, τζιαι που δέν το βάλλεις στο στόμα σου;
Δε μου αρέσκει να βρίσκω έναν φταίχτην στα κακα του κόσμου. Συμμετρία. (Σημαντική λέξη για μένα.) Εξυπνοι σαν και μας (!!) , should know better που λεν και οι ΧΤερνιοι. Αν εδκιέβασες όσην ιστορίαν του κόσμου όσην νομίζω οτι εδκιέβασες, έ, εν το ξέρεις τούτον; Πως να κάμουμεν διάλογο αμαν μου παραθέτεις μονον αριστερά viewpoints;;;;; Δέν το αντέχω....
Εχω τα τζιαι γώ τζιήνα, αλλά έχω τζιάλλα πολλά, έχω κατανοηση για άλλα. Αμαν το δείς τούτον πάνω στα γραψίματα, εννα με καταλάβεις πιό καλα (για να ξανάρκεσε δαμέ σημαινει κάτι βρίσκεις, ελπίζω.)
kalitera na paizw ton Freud:PPP
diasporos! tziai si dame?
gia katse na sou riksw mia psixanalisi?
as ksekinisoume loipon....
poio itan to agapimeno sou paidiko paixnidi?
Έλειψεν η ώρα μου....
Εθελα να σου πω ότι σοφά εν τα λόγια σου όμως. Καταλαβαίνεις ότι έχω παποιθήσεις αριστερές τζιαι libertarian συνάμα; (Καταλάβω τζιαι τες δεξιές τες θέσεις, αλλά μόνον άμαν έχω νεύρα)
Αυτες οι libertarian μου επιτρέπουν να συζητω χωρίς αντιδικίαν -ως ένα σημείο.
Βασική μου φιλοσοφία της ζωής, που θέλω να μοιραστώ, γιατί εν η βάση του μπλόγκ μου
:
Ο διάλογος των πλασμάτων πρέπει να γίνεται χωρίς το άτομον να κουβαλά στην ύπαρξην μόνον τζιήνα που τον επείσαν να πιστεύκει. Χωρίς τούντην φιλοσοφίαν, δεν μπορω να ζήσω δέχα φασισμόν τζιαι ρατσισμόν με τους βιετναμέζους, έλληνες, γαλλους, ιρλανδούς, σάξονες, πουτάνες της γειτοννιάς καθημερινές. Θα εσφαζούμαστεν.
Θα μου επιτρέψεις να καταχραστώ ουανς ακεν το χώρο σου για να θυμήσω μια μικρή προϊστορία.
Ουσιαστικά το κάνω γιατί με εξέπληξε η δήλωση του Ακέρας ότι έχει προσωπικές φιλικές σχέσεις με τον Ανευ. Η απορία μου είναι αν αυτό συμβαίνει και πριν τον Γενάρη όταν σε ένα του ποστ διαμείφθηκαν τα κάτωθι (λέω καμιά φορά να εκδόσω τα άπαντα του ανευ, πού ξέρεις μπορεί να περιληφθεί κι αυτός στα σχολικά βιβλία με εντολή του υπουργού):
anef_oriwn είπε...
@ Aceras,
1. “Σχόλιο διεγράφη - Αυτή η ανάρτηση έχει αφαιρεθεί από το διαχειριστή του ιστολογίου - 3 Ιανουάριος 2008 4:42 μμ”
2. “Ο/Η Aceras Anthropophorum είπε... Δεν θέλω καυκάδες στο μπλογκ μου. - 3 Ιανουάριος 2008 5:04 μμ”
3. “Ο/Η Joshoua είπε... “Η Δοψκσιφοφήξ,εν ξέρω ίντα ζόρι τραβά.Μάλλον στον ελεύθερο της χρόνο εν επιθεωρήτρια σε σχολεία τζιαι αποβάλλει μιτσίους επειδή τα μαλλία τους εν ποιό μακρια που το φτίν τους.”
Απολογούμαι για την αδιακρισία, την αγένεια και το θράσος μου να εκφράσω άποψη σ’ αυτό το blog (όπως την έχω εκφράσει – ίσως και ειρωνικά). Ως φαίνεται έχω διαταράξει την τάξη, την ηρεμία και την ασφάλεια του blog! (Είμαι και εκτός κυκλώματος και δεν έχω και το ελαφρυντικό του εντίμου προτέρου βίου!). Δηλώνω ότι δεν θα επαναληφθεί!!!
(Πάντως πόσο δίκαιο λέτε να είναι – σύμφωνα με τα ελβετικά δημοκρατικά πρότυπα, φέρ’ ειπείν να πούμε - όταν σχολιάζεται κάτι και αυτό το “κάτι” δεν είναι αναρτημένο – έχει διαγράφει!)
(Στη διαλεκτική απ’ ότι θυμάμαι υπάρχει μια αρχή που λέει ότι οι θέσεις προκαλούν αντιθέσεις (που μπορεί με τη σειρά τους να προκαλέσουν ακόμα και καυκάδες) αλλά μέσα από τις αντιθέσεις πρέπει να προσπαθούμε να επιτυγχάνουμε τη σύνθεση!
Καληνύχτα σας και ότι ποθείτε να το πάθετε!
Anef_oriwn
Πέμπτη 03/01/2008 – 10:32 μ.μ.
Υ.Γ.: Δεν θα εκπλαγώ αν και αυτό μου το σχόλιο διαγραφεί!
3 Ιανουάριος 2008 9:34 μμ
anef_oriwn είπε...
Απολογούμαι για την παραβίαση της δήλωσης που έκανα στο προηγούμενο μου μήνυμα, είμαι όμως αναγκασμένος να επανέλθω για καθαρά ενημερωτικούς λόγους (αλλά και για αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας) και να πληροφορήσω την Dokisisofi ότι το διαγραφέν σχόλιο ήταν δικό μου και αναφερόταν στην τακτική της να διαγραφεί τα σχόλια της!
Anef_oriwn
Πέμπτη 03/01/2008 – 10:46 μ.μ.
3 Ιανουάριος 2008 9:47 μμ
Aceras Anthropophorum είπε...
Έσβησα ένα σχόλιο του άνεφ διότι δεν έθελα να αρκέψουν οι αλληλοξιτιμασιές τζαι να γινεί το μπλόγκ κάτι παρόμοιον με το proedrikes. Εκακοφάνησα τον φίλον μου τον άνεφ. Χάτε ξαναβάλλω σας το για να κάμετε διαλεκτικήν σύνθεσην. Να χαρήτε όμως παραιτάτε να ξιτιμάζεσται τζαι να ειρωνευκεστε ο ένας τον άλλον διότι δεν το βρίσκω διασκεδαστικόν.
Ο/Η anef_oriwn άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "Ατιτλον":
Άει σιχτίρ!!! Χάσαμε την τελευταία απάντηση της Δοκισίσοφης στον Aceras!!! Δεν προλάβαμε και “Αυτή η ανάρτηση αφαιρέθηκε από το συγγραφέα”, μαζί με όλες τις άλλες! Πάλι μουγιάστηκε το κοριτσάκι μας!
Anef_oriwn
Πέμπτη 03/01/2008 – 5:41 μ.μ.
Ανάρτηση από τον/τη anef_oriwn στο Aceras Anthropophorum τη 3 Ιανουάριος 2008 4:42 μμ
Που παλιές καλές εποχές όταν ο Ανευ Ορίων άναφωνούσε "Είμαι και εκτός κυκλώματος και δεν έχω και το ελαφρυντικό του εντίμου προτέρου βίου!). Δηλώνω ότι δεν θα επαναληφθεί!!! "
Τώρα πια τον τρώμε στην μάπα με τα κυκλώματα και τα βραχυκυκλώματα του.
Κατήσιη μας.....
ατε μεν αρκέψετε παλεεεεεεεεεε.
akoma en eksoflisa?
Μεν φοάσαι και δεν θ’ ακολουθήσω την πεπατημένη της Dokisisofis παρασυρόμενος στο συνήθη κατήφορο στη όπου προβοκατόρικα προσπαθεί να δημιουργήσει εντάσεις και αντιπαραθέσεις. (Στην κυπριακή διάλεκτο αυτούς τους τύπους τους λεμε “μουζεβίρηδες” - λέξη τούρκικη που σημαίνει συκοφάντης).
Είναι πλέον τοις πάσι γνωστό ότι μ’ έχει (αφού το παίζει και πράκτορας 003/4 – μηδέν μηδέν τρία κάρτα) καλά φακελωμένο και περνά όλα τα γραπτά μου σε special file στο pc της, ούτως ώστε να μπορεί να κάνει αναφορά σ’ αυτά ανά πάσα στιγμή.
Από χτες είδα τι έγραψε (αναφερόμενη σε παλαιοτέρα σχόλια δικά μου και του Aceras), αλλά δεν έτρεξα να τα σχολιάσω, όπως έκανα παλαιοτέρα (παίζοντας το παιχνίδι της). Προτίμησα να αφιερώσω το χρόνο μου εκεί που έπρεπε (σε μια όμορφη και σημαντικότατη οικογενειακή, κοινωνικής φύσεως, εκδήλωση). Τα αντιπαρέρχομαι κι ας μείνει να βράζει στο ζουμί της. Εξ άλλου δεν υπάρχει και κάτι σημαντικό να ειπωθεί και δεν θα ασχολούμουν καθόλου αν αυτή η τακτική (δηλ. οι προβοκατόρικες αναφορές από τρίτους σε “αντιπαραθέσεις” και “εντάσεις” του παρελθόντος) δεν είχε και μια άλλη, πολιτική (θα ‘λεγα) διάσταση. Δηλ. αν οι άνθρωποι έμεναν κολλημένοι σε εντάσεις και αντιδικίες του παρελθόντος (χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι σχέσεις μεταξύ ελληνοκύπριων και τους τουρκοκύπριων) δεν θα μπορούσαν να κάνουν βήμα μπροστά.
******
@ Aceras,
Δεν θα διαφωνήσω μαζί σου ότι ο άνθρωπος που δέχεται κριτική (και μάλιστα με επιθετικό τρόπο), είναι ανθρώπινο και φυσιολογικό τα αντανακλαστικά του να τον ωθήσουν να πάρει αμυντική στάση και θέση για να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Γι’ αυτό και δεν είναι εύκολο σε προσωπικό επίπεδο να κάνουμε αυτοκριτική και μάλιστα όταν μας καλεί κάποιος άλλος να το κάνουμε (εκτός ίσως από τα βράδια όταν παμε για ύπνο και η συνείδηση μας έρχεται και μας ταλαιπωρεί – που λαλεί τζιαι έναν τραγούδι του Χατζιή).
Όμως σε συλλογικό επίπεδο πιστεύω πως πρέπει να ‘χουμε την ωριμότητα να ΤΟ κάνουμε, αν θέλουμε να ξεπερνούμε σοβαρά πρόβλημα στις σχέσεις μας (όπως π.χ. μελανά σημεία στις σχέσεις ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων, για να μην κάνω αναφορές σ’ άλλους λαούς).
Πέραν τούτου (κι όπως έχω και παλαιότερα πει), εγώ προσωπικά δεν φοβάμαι τις αντιπαραθέσεις θέσεων, απόψεων και ιδεών μέσα από επιχειρήματα. Οι θέσεις που προβάλλουμε είναι φυσιολογικό να προκαλέσουν Αντι-Θέσεις. Μέσα απ’ αυτές (τις Θέσεις και τις Αντιθέσεις) πρέπει να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε Συν-Θέσεις ή τη Συμμετρία όπως λαλεί και ο Διάσπορος σ’ ένα ωραιότατο διαλλαχτικό του σχόλιο (που απευθύνεται σε μένα).
Παρεμπιπτόντως, να πω ότι η ύπαρξη ασύμμετρων φαινομένων δεν είναι απαραίτητα λάθος ή παρατονία και κατά συνέπεια απευκταία. Η ασυμμετρία έχει τη δικιά της ομορφιά και είναι απότοκο της διαφορετικότητας. Εξ άλλου και το ανθρώπινο σώμα είναι ελαφρώς ασύμμετρο!
Αγαπητέ Διάσπορε,
Είναι φυσιολογικό (κατά την άποψη μου) να περνώ μέσα από το αριστερό μου φίλτρο (την κοσμοθεώρηση μου), γεγονότα, συμβάντα και καταστάσεις, όταν προσπαθώ να τα ερμηνεύσω (παρ’ όλο που προσπαθώ να αποφεύγω την ευρεία χρήση λέξεων όπως “ιμπεριαλισμός”, για να μην θεωρηθεί ότι χρησιμοποιώ, γλώσσα “ξύλινη”)! Πιστεύω ότι ο άνθρωπος, είτε ενσυνείδητα, είτε υποσυνείδητα (χωρίς να το επιδιώκει ή να το αντιλαμβάνεται), σκέφτεται, λειτουργεί ή πράττει, βασικά και σύμφωνα με ότι του υπαγορεύει σκόπιμα ή ασυναίσθητα η κοινωνική του συνείδηση, η οποία στην ουσία είναι απότοκο της κοινωνικοοικονομικής τους θέσης και κατάστασης και όχι απαραίτητα γιατί “… το άτομον να κουβαλά στην ύπαρξην μόνον τζιήνα που τον επείσαν να πιστεύκει…”.
Μπορώ να κατανοήσω κάποιες δεξιές θέσεις και να αιτιολογήσω το τρόπο που λειτουργούν οι κεφαλαιοκράτες (μικροί, μεγάλοι και εκπρόσωποι του μεγάλου κεφαλαίου) στην προσπάθεια τους να κρατηθούν εν ζωή στο (σκληρό) παζάρι και να έχουν όσο το δυνατό μεγαλύτερα κέρδη, όμως ουδέποτε θα δικαιολογήσω τις πράξεις στυγνής εκμετάλλευσης που συνήθως τους χαρακτηρίζει, να συγκινηθώ από τις “καλές τους πράξεις” και τα φιλάνθρωπα τους αισθήματα (τις διοργανώσεις, λόγου χάριν, των λεγομένων φιλανθρωπικών gala δείπνων από τις τράπεζες, οι οποίες στην καθημερινή μας ζωή, μας ξεζουμίζουν) ή να δεχτώ ότι ο καπιταλισμός (των κραυγαλέων ανισοτήτων και της άνισης κατανομής του παγκόσμιου πλούτου) είναι η τελική επιλογή της ανθρωπότητας.
Παράλληλα για να μπορώ να απορρίπτω (χωρίς δεύτερη σκέψη) ρατσιστικές απόψεις του στυλ “οι αμερικάνοι είναι «ττόππουζοι» (ignorant), ανιστόρητοι και αγεωγράφητοι”, ή “οι κυπραίοι είναι αρχοντοχωριάτες, επιδιξιομανείς, κουτσομπόληδες και απαξιώνουν όποιον εν κρατεί λεφτά”, “οι εβραίοι εν φιλοχρήματοι και συμφεροντολόγοι”, “οι τούρκοι εν βάρβαροι τζιαι απολίτιστοι”, “οι έλληνες εν παγαπόντες”, πρέπει να υπάρχουν εσωτερικά στις χώρες τους, δυνάμεις που να επικρίνουν και να πολεμούν τέτοια φαινόμενα και να τα βάζουν και με το σύστημα που τα αναπαράγει και να συντηρεί. Διαφορετικά ο καθένας θα ταμπουρώνεται στις θέσεις του και διάλογος γιόκ!
Anef_Oriwn
Κυριακή 14/9/2008 – 5:36 μ.μ.