Αντανάκλαση στο χρόνο
ΤΩΡΑ
...τί βλέπουμε;
Όμορφο, πελώριο χτίσμα στην πόλη μου.
Ούλλο ζωή.
Πνοή στη μετα-βιομηχανική έρημο μας.
Ένας παχουλλός, εύρωστος Μύλος, υπέροχος, κάθεται πάνω στα γόνατα του παγωμένου γέρο ποταμού (βλ. το ποίημα μου "Ο γέρο Ποταμός)
χώρος που θα ανακαινιστεί σύντομα, θα ενοικιάζεται φτηνά. Τούβλα ολοζώντανα που εξυπνήσαν μετά που ύπνον εκατόχρονον τζιαι αντινάξαν που πάνω τους την μιζέρια και τον ξεπεσμό σαν τη σκόνη που εκάλυφκεν τα πεθαμμένα τους μηχανήματα. Εφώναξεν ο μύλος
"Πάλε ήρτεν το γυρίν μου."
Είχαν τον για νεκρό στην πόλη μου, το γέρο μύλο. Ανάσταση.
Θα μεινίσκουν μέσα 100 οικογένειες καλλιτέχνες, ιντελλέξιουαλς όλων των ειδών, social activists, ποιητές, συγγραφέες, κεραμουργοί, υφάντρες, οι οποίοι εφανήκαν πολλά τυχεροί τζιαι ζούν σε affordable "work-live" lofts, θα έχουν τα στούτιο τους, τα κκαφέ για ποιητές και μουσικούς, τα καταστήματα με βιολογικά προϊόντα. Κοινότητα ούλλο ζωή. Τί πιό θετικό. Πώς γίνεται να μπορούν να ζήσουν ούλλοι μαζί, σε φτηνούς αλλά υπέροχους χώρους με 8 μέτρα ταβάνια ηλιόλουστα; Ο ιδιοχτήτης, εγόρασεν τον μύλον χάλια, για $10εκ. μόνο (τίποτε, μιλούμεν έν ολόκληρη έκταση!), έσασεν τον με αλλο $5εκ, τζιαι επειδή αγαπά την πόλην τούτην τζιαι ειδικά τους καλλιτέχνες, είπεν θα τους τον δώκει φτηνά, τζιαι ότι αντι να φκάλει ριάλλια (πχ να τον πουλήσει για $45εκ. για γραφεία μεγαλοεταιρίας) εννα χάσει αλλά έν τον κόφτει, έσιη
"αρκετά δέ θέλει άλλα"
(είπεν μας στο meeting)
Εχώρισεν λοιπόν 100 διαμερίσματα, στούτιο, καταστήματα, κκαφέ, ο άγιος μας developer, ο σώστης της πόλης. Νοικιάζει τα στούτιο στους καλλιτέχνες για -περίπου-$300 δολλαρια το μήνα (στη μεγαλούπολη 30 μιλια που δαμέ νοικιάζουνται τα ίδια για $1200). Άρα θα του πάρει 30 χρόνια τζιαι βάλε να τα φκάλει τα ριάλλια που έδωσεν. Γιατί το έκαμεν; Έννεν ούλλα για τα ριάλλια στη ζωή. Είχα τζιαι γώ ένα μιτσή στουτιούδι στην πρώτη φάση της ανακαίνησης τζιαι επήεννα να πογιατίζω τζιαι να παίζω μουσική τες νύχτες, αλλά εξαπόλυσα το δυστυχώς όταν έκαμα μωρά.
Η ευγενική του κίνηση(και άλλους) εκέντρισεν την τοπική κυβέρνηση της Πολιτείας, η οποία μας έδωσεν πέρσυ $750εκ. να σάσουμεν το downtown της πόλης.
Θα επανέλθω με φωτο. Τα κτίρια είναι πανέμορφα.
(Εχτίσαν τα τον τζιαιρόν που εκόφκαν λίρες δαμέ)
***amendment στο πόστ, για όσους δέν θέλουν να το πιάσουν, ο developer εν άγγονας των σκλαβοεργατών που εδουλεύκαν στο μύλο το 19το αιώνα***
ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ
...Πιό βαθκειά
Δυστυχώς, πριν 150 χρόνια που άννοιξεν ο μύλος τζιαι εδαμάσαν τον ποταμόν οι μαστόροι, τζιαι εκλέψαν του την ενέργεια για να παράγουν υφαντά να τα πουλούν τους εγγλέζους τζιαι αρκέψαν που τζιαμέ την βιομηχανικήν επανάστασην τζιαι αλλάξαν άθελα τους την πορείαν της Ευρώπης τζιαι μετά της γής, επιάσαν καμπόσους εργάτες/εργάτριες, τζιαι εβάλλαν τους σαν τους σκλάβους να δουλεύκουν για 18 ώρες την ημέραν. Ήρταν πλάσματα που ούλλον τον κόσμον να έβρουν την τύχην τους. Έλληνες (κόμα έχουμεν 20,000!), εβραίοι, λιθουανοί, ιρλανδοί, εγγλέζοι, γερμανοί, ιταλοί, κινέζοι. Ούλλοι μαζί στα βάσανα στη ξενη χώρα. Εφύαν τουλάχιστον που την φτώσιαν ή τον κατατρεγμόν που ενιώθαν στη χώραν τους.
Ο πόνος τους ίσως ακόμα γυρίζει τες νύχτες τους μύλους ντυμένος με καρέ πουκάμισον, τεράντες, τραγιάσκαν, κλατσούδες ώς το γόνατον, τζιαι παουρίζει σαν το στοιshόν στην εσπεράντο γλώσσα.
ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΒΑΘΕΙΑ
Δυστυχώς, πριν τους μαστόρους, το 1400, εζούσαν τζιαμέ οι ιθαγενείς (μεν τους πείτε "ινδιάνους" -έννεν ινδία δαμε!!) που τους ελαλούσαν Μίκμακ (περίεργο όνομα, σοβαρότατη φυλή) οι οποίοι εψαρεύκαν πέστροφες στον ποταμάτσον της κοιλάδας, εσκοτώνναν ελάφκια, εκαβαλλούσαν άλογα λίγον κοντά αλλά αγέρωχα, τζιαι επερνούσαν τη ζωήν τους όπως όλος ο κόσμος, ήσυχα, παραδοσιακά .
Τσάκ, ήρθαν οι πρώτοι μετανάστες πιονέροι μετά που το 1600 που την παραλίαν του Πλύμουθ. (ετολμήσαν να πάν στην ενδοχώραν σε κάποια φφάσην) Άρεσεν τους η κοιλάδα τζιαι είπαν να χτίσουν σπίθκια μες τα πόδκια τους Μίκμακ την εποχήν που ο κόσμος ούλλος εχωρίζετουν σε "πολιτισμένους" τζιαι "αγρίους", τζιαι δέν είχαν υπόλειψην την πολυπολιτισμικότηταν. Ποτζιή ποδά, εκαταφέραν να έχουν ειρηνική σχέση.
Ήρταν δυστυχώς τζιαι κάτι πελλοί, ακραίοι, που εθέλαν να καθαρίσουν τον τόπον που τους Μικμακ. Οι Μικμακ δέν τους εχτιμήσαν πολλά τούτους. Μετά που πολέμους, τύφον, ευλογιά, και άλλα κακά που τους εφέραν οι ακραίοι, αποδεκατίσαν τους. (δέν ήταν ούλλοι οι μετανάστες σφάχτες, δέν φταίν ούλλοι, μεν λέμεν βλακείες)
Ακόμα οι Μικμακ δαμέ ενε, λλίοι εμείναν.
Οι φωνές τους ίσως ακόμα γυρίζουν καβάλλα σε αππάρους άσπρους δίπλα στον ποταμό, χορεύκουν πάνω στο κύμα με πηρουνιασμένες τες πέστροφες στα δόρατα τους, με τα γεροδεμμένα τους μπράτσα να σφίγγουν τες χαίτες.
ΤΖΙΑΛΛΟΝ ΠΙΣΩ.....
Δυστυχώς, όταν πρωτοεμφανιστήκαν οι ΜικΜακ που το βορρά, εζούσαν δαμέ κάτι άλλες φυλές τέλλεια πρωτόγονες που δέν είχαν την τεχνολογίαν να αντιμετωπίσουν τους Μικμακ που ήρταν με βέλη τζιαι τσεκκούρκα καμωμένα καλά, τζιαι είχαν μύττες γρανιτένες (γρανιτο-βορράς), τζιαι εσφάξαν τους ούλλους, επιάσαν τους τόπους τους τζιαι εκαλοκάτσαν πας τον ποταμόν.
Τούτους οι φωνές τους εν αμυδρές, εξεχάσαμεν τους.
***amendment#2, για να θωρούμεν πιό προσεχτικά..... κοιτάτε πουκάτω της εικόνας, έχει τζιάλλον κείμενον, αμυδρόν***
Δυστυχώς, πρίν έρτουν οι αθρώποι εκάθετουν μόνη της η φύση τζιαμέ, τζιαι ήρταν οι γαδάροι οι αθρώποι, με τες αδυναμίες τους τζιαι εκαταστρέψαν το ισοζύγιον της ζωής.
Σχόλια
Σου κάνω ποδαρικό με δικό μου σχόλιο, αν και προβληματίστηκα κάπως αν θα κατάθετα τελικά τις σκέψεις που έκανα διαβάζοντας το post σου. (Για τους δικούς σου λόγους έχεις γίνει πολύ ευαίσθητος στο να δεχτείς τις κρίσεις ή κριτικές των άλλων για ότι γράφεις – θεωρώντας τους μάλιστα φαρμακοσταλάκτες!).
Στα κείμενα σου προσπαθείς να δώσεις μια λογοτεχνική χροιά, τα γεμίζεις με βουκολικές/περιβαλλοντικές περιγραφές και με αναφορές σ’ άλλες εποχές ή/και οικογενειακά ενσταντέ και αναφορές, ενώ διάφορα σημαντικά και επίμαχα ζητήματα (και γεγονότα) προσπαθείς να τα παρουσιάσεις μ’ ένα ανώδυνο και “απολιτικό” τρόπο. (Υπάρχεί και σ’ αυτό σου το post πολιτικολογία - θα κάνω αναφορά με παραδείγματα πιο κάτω). Σίγουρα αυτό είναι το δικό σου στυλ γραφής και ο τρόπος αυτό σίγουρα εκφράζει και τη ψυχοσύνθεση σου και τη φιλοσοφία σου για τη ζωή. Όμως από την στιγμή που εκφραζόμαστε δημόσια (έστω και μέσα από ένα προσωπικό μας blog) πιστεύω πρέπει αν είμαστε καταδεχτική και στην κριτική (τουλάχιστον τη δική μου τη είχες κρίνει ως καλόπιστη).
Όπως και να ‘χει, δεν θέλω να πω και πολλά ...
Κάτι είχα κατά νουν να γράψω για ένα παλιό μύλο που έχουμε στο χωριό (από τους μοναδικούς που υπάρχουν ακόμα στην Κύπρο) και για την ευκαιρία που είχαμε να τον αναπαλαιώσουμε με 100% κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά ο ξεροκέφαλος ο Μουχτάρης μας δεν μας άκουσε.
Δυο λόγια όμως και για το κείμενο σου το οποίο έχει τελικά και πολιτικό-ιστορικές διαστάσεις, τις οποίες (για την ώρα) απλά θα αναφέρω:
1. Οι σφαγές των “Ινδιάνων” δεν παύουν να είναι μια ωμή ιστορική πραγματικότητα τζιαι δεν προέκυψαν απλά γιατί “… ήρταν δυστυχώς τζιαι κάτι πελλοί, ακραίοι, που εθέλαν να καθαρίσουν τον τόπον που τους Μικμακ. Οι Μικμακ δέν τους εχτιμήσαν πολλά τούτους...”. Η αυτοκρατορία της Αμερικής ξεκίνησε να χτίζεται με την εξόντωση των savages!
2. Λαλείς: “... επιάσαν καμπόσους εργάτες/εργάτριες, τζιαι εβάλλαν τους σαν τους σκλάβους να δουλεύκουν για 18 ώρες την ημέραν. Ήρταν πλάσματα που ούλλον τον κόσμον να έβρουν την τύχην τους…”. … “… Εφύαν τουλάχιστον που την φτώσιαν ή τον κατατρεγμόν που ενιώθαν στη χώραν τους…”, τζιαι εγινήκαν σκλάβοι αλλού;
Anef_Oriwn
Σάββατο 13/9/2008 – 1:32 μ.μ.
Ανευ
Νοιώθω ότι θέλω να "υπερασπιστώ" τον Διάσπορο, χωρίς να χρειάζεται ίσως, αλλά αυτό μόνο θέλω να πω: Δεν "προσπαθεί" να δώσει ύφος. Όσο καιρό τον διαβάζω, αυτό "είναι" το ύφος του΄. Όσο για το θέμα κριτικής, πάντα τις δέχεται και τις συζητά φτάνει να γίνονται καλοπροαίρετα και με θετική διάθεση.
σ' ευχαριστώ. Καταλάβεις με και το εχτιμώ.
απάντησα στο άλλο ποστ, αλλά εξηασα να σου πω οτι οι εργάτες που λαλείς εφυαν που τη φτωσιαν να ξανασκαβωθούν στα εργοστάσια, αλλά τα αγγόνια τους εγινήκαν ο developer που λαλώ. Έλπιζα να εν ξεκάθαρον το μυνημα.
εχάθηκες! Τί εγόρασες του Μάλερ;
Θα κάμω ποστ το καλύτερον του στο ποστ τζιαμέ που έβαλα τα άλλα, μεταξύ, να ακούσεις το Kindertotenlieder (τραγούδια για το θάνατο παιδιών) το οποίο με ταράσσει πολλά αλλά αγαπώ το.
Αγόρασα μία κασετίνα με 4 cd - έβαλα να ακούσω το πρώτο, αλλά δουλεύω παράλληλα στον υπολογιστή, και δεν είμαι συγκεντρωμένη στη μουσική!
Αλλά εσύ μην πτοείσαι. Κάπου άκουσα ότι στην ουσία όλοι οι άνθρωποι είμαστε ξενιτεμένοι, εξορισμένοι από τον παράδεισο και βρίσκουμε την πατρίδα μας μετά τον θάνατο. Και σαν μετανάστες πρέπει να ζούμε, να μην δίνουμε τόση βαρύτητα στα πάντα, να τα αντιμετωπίζουμε ως προσωρινά και αστεία. Αλλά, εσύ έτσι αντιμετωπίζεις την Χτερνία?
Τελικά η ξενιτιά ποικίλει αναλόγως του ανθρώπου.
Καλά να περνάς και να είσαι δημιουργικός και ελεύθερος!!!!!!
Εν να με κάμεις να αντραπώ τωρά, αλλά σ'ευχαριστώ, έκαμες όμορφες παρατηρήσεις για την αφεντιά μου.
Κάμνω τόσα πολλά γιατί επέρασα περίοδον που ο νούς μου εματσούκωσεν τζιαι δέν έθελεν να δουλέψει --για χρόνια.
Όταν ανακάλυψα τον τρόπον να φκώ που τους βάλτους τζιαι τα δάση τα πυκνά, ορκίστηκα οτι όσα χρόνια μου εμείναν στη γή να δημιουργώ σε κάθε δευτερόλεπτον με όλα τα μέσα που κατέχω λλίον ή πολλά.
Εκατάλαβα οτι μόνο με τους πόρους γεμάτους ενέργεια τζιαι σκέψη μπορώ να γίνω επιτέλους Άνθρωπος. Το περίεργον είναι όση παραπάνω δουλειά έχω, τόσο πιό πολλύ χρόνο αφιερώνω στην Ομορφιά.
Όταν επήα σπουδές στη ΧΤΕρνία, έτυχεν το κολλέγιον μου να μήν έχει άλλους κυπραίους, οπότε αναγκάστηκα να νεκατωθώ με συγκάτοικους σουηδούς τζιαι γάλλους.
Θυμούμαι τη ζεστή στιγμή στη σχέση μμου με τους ξένους (την αναγκαστική αλλά εύφορη στο τέλος) που εκατάλαβα οτι ούλλοι οι αθρώποι οι ίδιοι είμαστεν στη βάσην, αμαν φκούν τα πέπλα. Που τζιήνην τη στιγμήν η εθνική μου ταυτότητα έφυεν που τα γήινα τζιαι επήεν στα πουμεσα.
Που τότε δέν είμαι αλλοδαπός στον παράδεισο, ούτε αυτόχθονας στην κόλαση. Οπου πάω, ξένος είμαι που έξω. Όπως είπες, είμαστεν ούλλοι μετανάστες έκπτωτοι που τον Άλλον Παράδεισον. Αλλά, όπως εξανάγραψα, στο νούν, ο Κήπος του που χρόνια καλλιεργώ, φορεί τζιαι Κύπρον, τζιαι ΧΤΕρνίαν, τζιαι ούλλα τα πλάσματα που ξέρω, τζιαι αμυδρά τον Άλλον Παράδεισον. Άμαν ζείς μες στον Κήπον του νού, αγαπά σε ο νούς σου τζιαι ποττέ δε θα νιωσεις ξένη που μέσα.
Τη ΧΤΕρνίαν αντιμετωπίζω την κάποτε με χιούμορ αλλά και με καθημερινά νεύρα τζιαι επίκριση των στραβων που θωρώ. Όλα είναι προσωρινά, όλα έχουν κρυμμένες πτυχές που μας διαφεύγουν λόγω των πιστεύω μας. Έχω τη φιλοσοφία οτι πρέπει να διούμεν τζιαι βαρύτητα τζιαι αλαφράδα την ίδια στιγμή.
Σοζίασμαν δηλαδή.
Εν ούλλα προσωρινά, τζιαι όπως λέν οι ΧΤΕρνιοι, if you have to be alive, might as well live fully.
Να περνάς τζιαι σύ δημιουργικά τζιαι πιεστά. Καταλαβαίνω οτι τζιαι σέναν το πνεύμα σσου δέν κάθεται ήσυχον ποττέ του.
@ ruth_less,
Κάπου στο κείμενο της πρώτης μου παρέμβασης (εδώ) είπα και το εξής αναφερόμενος στον τρόπο που γράφει ο Blogοδεσπότης Διάσπορος: “… Σίγουρα αυτό είναι το δικό σου στυλ γραφής και ο τρόπος αυτός σίγουρα εκφράζει και τη ψυχοσύνθεση σου και τη φιλοσοφία σου για τη ζωή...”. (Απ’ εκεί και πέρα έχω την άποψη όταν γράφουμε δημόσια είναι φυσιολογικό να υπάρχουν κρίσεις και επικρίσεις).
@ Διάσπορος,
Σίγουρα τα εγγόνια των πρώτων μεταναστών δεν εγινήκαν όλοι εκατομμυριούχοι, όπως πολύ σωστά (και όλως τυχαία) το είπες με γλώσσα λανθάνουσα: “… τα αγγόνια τους [πληθυντικός αριθμός – δηλ. οι πολλοί] εγινήκαν ο developer [δηλ. ο Ένας] που λαλώ …”. (Ας μην γενικεύουμε λοιπόν τις προσωπικές επιτυχίες των λίγων. Τουλάχιστον από την Αγγλία όπου κάποια πράγματα, οι κύπριοι μετανάστες δεύτερης και τρίτης γενιάς πλέον, απλά περνούν καλά έχοντας το βιοτικό επίπεδο του μέσου άγγλου).
Anef_Oriwn
Κυριακή 14/9/2008 – 140 μ.μ.
Τα αγγόνια τους εν αρκετά καλά ούλλοι τους, -πιό καλά παρά να τους εσφάζαν οι πελλοί στον ελληνοεμφύλιον υστερα, οι ναζί, το potato famine, κλπ. Κανένας τους δεν εχει παράπονον.
Σχόλιον έν έσιης που ο καπιταλιστας θα χάσει τόσα εκατομμύρια για το καλόν το γενικό της πόλης; Γιατί;
Είπες πριν οτι δε δέχουμε κριτική. Δεχουμε την. Προσέχω όμως πως διαβάζεις επιλεκτικά τζιαι τα πράματα που μου λαλείς εν φιλτραρισμένα. Γιατί έτσι; Πως θα συνεχίσουμεν την καλή θέληση αμαν δε φκούν τα φίλτρα; Καταλαβαίνεις οτι εγω θωρώ τζιαι την αντιαμερικανικήν πλευράν; Έλα τζιαι σύ πιό κοντά.
Είχα ξεκινήσει να γράφω κάποια σχόλια για το προηγούμενο post (καθώς είμαι κι εκεί εμπλεκόμενος – αναφερόμενος, με πολλά καλή διάθεση, σε διάφορα θέματα), οπόταν προέκυψε η τελευταία απάντηση σου εδώ και η οποία εδημιούργησε επιπρόσθετα ερωτήματα. Τι εννοείς να “φκούν τα φίλτρα”; Γιατί απαραίτητα και μόνο ο τρόπος που εγώ γράφω έχει φίλτρα και όχι και ο δικός σου; Η τήρηση ίσως αποστάσεων από κάποιες καταστάσεις είναι πάντοτε η πιο ενδεδειγμένη ή μήπως είναι η πιο βολική;
Αναφορικά με τον καπιταλίστα που “ … θα χάσει τόσα εκατομμύρια για το καλόν το γενικό της πόλης …”, ούτε ο πρώτος είναι ούτε κι ο τελευταίος. Δεν ξέρω τον άνθρωπο (καλοδεχούμενο ότι κάνει) γι’ αυτό και θα ήταν άστοχο να κάνω οποιεσδήποτε κρίσεις ... Γενικά μιλώντας όμως, να πω ότι “το χρήμα πολλοί εμίσησαν, τη δόξα ουδείς”! Πόσοι και πόσοι λεφτάδες ακόμα και μεγάλες επιχειρήσεις προσφέρουν χρήματα για διάφορους σκοπούς (αθλητικούς, κοινωφελείς, πολιτιστικούς) χωρίς (φαινομενικά) να έχουν όφελος; Ξέρεις πόσα εκατομμύρια λίρες προσφέρθηκαν φέτος για το ποδόσφαιρο στην Κύπρο;
Anef_Oriwn
Κυριακή 14/9/2008 – 4:51 μ.μ.
ένιωσα ότι τα φίλτρα της κοσμοθεωρίας σου (με την οποία δέ διαφωνώ τζιαι πολλά) -φίλτρα τα οποία φέρνεις τα στο τραπέζι με τιμιότηταν τζιαι ακεραιότηταν, με ενοχλήσαν. Ένιωσα ότι εν λλίον μονόχρωμα. Τωρά που μου έγραψες, είδα τζιαι άλλα που σκέφτεσε τζιαι αναιρώ το χαραχτηρισμό. Φίλτατε ξέρω οτι υπάρχει άλλη πλευρά μέσα σου να μου δείξης δαμέ εχτός που την πολιτική σσου πλευρά. Δείξε την.
Κατάλαβε πως συμφωνώ με όσα μου γράφεις (τες κριτικές για τους ΧΤΕρνιους πχ, τα ιστορικά εγκλήματα τους κλπ) αλλά μόνον τούντην άποψη φέρνεις δαμέ; Αυτόν εννοώ. Τί να σου απαντήσω, άμαν μόνον τα πολιτικά μου λαλείς;
Έχω τζιαι γώ κάποια φίλτρα σίγουρα αλλά προσπαθώ να εν λλίον πολύχρωμα τζιαι πλαθκειά. Εν γράφω (ελπίζω) μονόπαντα πράματα, (μπορεί επειδή είμαι libertarian, τζιαι όχι τέλλεια liberal).
Το κίνητρον μου εν κυρίως καλλιτεχνικό, ποιητικό, φιλοσοφικό, θωρώ πάντα δύο πλευρές, ίσως τρείς, όχι μόνο τες θέσεις που μου λαλεί η πολιτική μου πλευρά. Αν φκέννει τζιαι πολιτικό μέσα, καλώς. Εννεν το focus όμως -γι αυτό η αλαφρότητα, ίσως.
Ναι, γράφω με θεμελια απόστασης κτισμένα πουκάτω των περιγραφών μου, τζιαι σουβατίζω τοίχους πέτραινους με χιούμορ (εν ο χαραχτήρας μου) αλλά δέν αγνοώ την Αλήθεια, τζιαι εν δουλειά του αναγνώστη να πιάσει το νόημα το βαθύττερο, κάποτε εν πολλά χωσμένο---πχ εμπορούσα να μέν γράψω τίποτε για τους σκλάβους των μύλων, τζιαι απλά να ελάλουν "εχτίσαν μύλους με προσωπικό ρίσκο οι Τάδε, τζιαι εφέραν ευμάρια στην κοιλάδα, δουλειές για τους μετανάστες που επεινούσαν στη μεγαλούπολη". Εν έγραψα όμως έτσι!
Άρα θωρείς πού στέκουμαι τωρά, τζιαι ποιόν το κίνητρον; Δέν μπορώ να συζητούμεν όμορφα άμαν μόνον κακά έχεις να πείς για τούντην χώραν. Ξέρω (που εμπειρίαν) ότι έννεν ούλλα ζαβά. Να πούμεν τζιαι πολλά για το ρατσισμό αμα θέλεις τζιαι την παιδείαν -είδα που έγραψες προχτές για τα current events στην Κύπρον. Δαμέ εν θέμαν φλέγων για 30 χρόνια, ελύσαν τζιαι πολλά τζιαι για τα θρησκευτικά θέματα.
Ξαναλαλούμεν τα.