Περίπατος (μικρός)

φώτιζε μας 





πάντα προσεκτικοί, τα νερά φουσκώννουν απότομα









Έρως χρωματιστός χορεύει με τα χέρια ανοιχτά 



συνομιλία του γυμνού με του ντυμένου
με χιούμορ αλλά και με στοργή



οι κόκκινοι καρποί δίπλα που τον ποταμό
μετά ανέβηκα πας το πεζούλι στα δεξια
εβούρησα, έν έππεσα μέσα!
(εθωρούσαν με περίεργα, γιατί;)


Οι σοφές πόρτες του Ναι και του Οχι





Να το χταπόδιν μου, το αγαπημένο σύμβολο της Αλλαγής

Σχόλια

Ο χρήστης Κρίση Ταυτότητας είπε…
ωραίες οι φωτογραφίες!
το χεις, το χεις! :)
10/24/2008 3:33 π.μ.
Ο χρήστης Arahni είπε…
diaspore aresen mou to sholio sou stin proti photo: fotize mas :)
10/24/2008 4:47 π.μ.
Ο χρήστης SparksScribbler είπε…
Τέλεις οι φωτογραφίες... Κάτι με τραβά στην Αμερική, όλα όσα γράφεις τζαι οι φωτογραφίες που δημοσιεύεις, έχουν πάρα πολύ ενδιαφέρον.
10/24/2008 5:58 π.μ.
Ο χρήστης SparksScribbler είπε…
Τέλειες εννοούσα... Ουφ, πρέπει να διαβάζω τι έγραψα πριν πατήσω "δημοσίευση"...
10/24/2008 5:59 π.μ.
Ο χρήστης stalamatia είπε…
Ωραίος δρόμος δίπλα στο ποτάμι και τα δένδρα.Η τελευταία πράγματι εν σαν το χταπόδι έχει και μάτι.
Το νερό ακουμπά πάνω στο πεζούλι?
10/24/2008 8:57 π.μ.
Ο χρήστης Diasporos είπε…
krisi
Thanks, δε χρειάζεται πολλή προσπάθεια, η φύση είναι τέλεια, εγώ απλώς κάμνω κλίκ.

αραχνη
:-)


queen
ειδικά δαμέ που είμαι εν πολλά όμορφος τοπος, έσιει ωραίαν φύσην η αμερική


σταλαματια
το νερο φτάνει στο πεζούλι την άνοιξη, τωρά εν πιό κάτω. (ο ποταμός έχει πάνω απο 30 μέτρα βάθος εν το μεταξύ)
10/24/2008 10:30 μ.μ.
Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ελάτε στες μουσικές

Είμαι Κύπρο. Εννα παίξω πελλομουσικές αύριο στη γκαλερί Αποθήκες 79 στον Άγιο Λαζαρο (Λάρνακα), η ώρα 8μμ Παρασκευή 9/8 που θα έσιει έκθεση με τα γλυπτά του παπά-Διάσπορου τζι εγώ παρουσιάζω κομμάτιν με απαγγελίαν ποίησης του Λιασίδη, μουσική των Σούφι για πιάνον, άλλα ηλεκτρονικά, ήχους που τα εργαλεία του πατέρα κλπ. Θα τα πιντώσω μές το κομπιούτερ σάν το πάζλ ζωντανά να κάμω ψυχεδέλιαν μεάλην. Τταξίμια μαζίν με ήχους του σμιρίλιου. Σφυρί μαζί με Λιασίδη. Ελάτε να μεθύσετε ελάτε μεθυσμένοι τζιαι θα σας ταξιδέψω στον Κήπο μμου που έν τον πιάννει με η κρίση με η διχόνοια τζιαι που έσιει πόλικο γρουσάφι να μοιράσει.
Διαβάστε περισσότερα

Τρώγοντας το Ντούριαν

Προσπαθώ να κάμω τη ψυσιή μμου να αντιναχτεί, να ξεσκονιστεί για να αλλάξει τροπάρι τούντες μέρες τες τελευταίες της δουλειάς που εξουθενώθηκα.  Γι' αυτό, κάθε μέρα  κάμνω κάτι εχτός προγράμματος, κάτι που ταράσσει τα νερά τζιαι φέρνει τα πάνω κάτω.   Πχ πάω περίπατο σε κακόφημες συνοικίες ή ακούω μουσικές που δέν μου αρέσκουν.  Έτσι για να δώ πώς θα αντιδράσω. Σήμερα έμπηκε μμου στο νού να πάω στην αγορά τους ασιάτες δαμέ δίπλα τζιαι να γοράσω το περιβόητο φρούτο τους βιετναμέζους το διαβολικό Ντούριαν, το οποίο εν τεράστιο ίσιαμε πέντε κιλά, εν σκληρό που έξω τζιαι αγκαθθωτό, τζιαι άμαν το ανοίξεις βρωμεί χτιτζιό αλουσία/ποσκούπιδα/θειάφι/κρομμύθκια.   Βρωμεί τόσον πολλά που στο βιετνάμ έσιει απαγορευτικές ταπέλλες σε δημόσιους χώρους.  Πάει ο ζώλος του ίσιαμε 100 τετραγωνικά μέτρα.  Τουμάνι.  Η γεύση του Ντούριαν εννεν γλυτζιά, εν σχεδόν αλμυρούδα, τζιαι μάλιστα το φρούτον τούτον  εν κρεμώδες σάν τη κκάσταρτ  ή σάν το τυρί το ροκφόρ,  με aftertaste λίγον αλμυρή τζιαι χαλασμένη -...
Διαβάστε περισσότερα