H Άλλη όψη της γειτονιάς

Σήμερα θα έκαμνα ανάρτηση όμορφη με τες φωτογραφίες που τον περίπατον μου.  Ήρεμος, λίγον κατεβασμένος μετά που το οργιαστικό σαββατοκυρίακο το εμπνευστικότατο τζιαι τόσον ικανοποιητικό.   Εν εκατέληξεν καλά η μέρα μου όμως, τζιαι κάθουμαι στο σαλόνιν μου τωρά όπως το άγριον το ζώον, εννα σκοτώσω πλάσμαν που τα νεύρα μου, έπιασεν με κατάθλιψη.

Την ώραν που έλειπα στον περίπατον, τζιαι η Αγάπη ήταν σε φίλην της με τα μωρά, ένας ππεζεβέγκης πρεζόνι ποτούτους που ξημαρίζουν την γειτονιάν μας, επέρναν είδεν που έν ειμαστεν σπίτιν, τζιαι έσπασεν την κλειδονιάν τζιαι έμπην μέσα τζιαι έκλεψεν μας.  Νιώθω ότι με εβιάσαν.  Τζιαι ότι είμαι ανήμπορος.  Τζιαι ότι αν τον κόψω κατίσιη του.  Ο γαουρόσπορος έμπην μες το σπίτι μέρα μεσημέρι να κλέψει, ενεκάτωσεν μές τα συρτάρκα να έβρει τα ριάλλια, έν τα ήβρεν (ως  συνθέτης κοψονούρης που είμαι φυλάω τα μές το πιάνον, έν είμαι βλάκας, έπιασεν τον μίτα δηλαδή)  έκλεψεν μου το ipod μου δυστυχώς, τζιαι ένα βάζο γεμάτο σελίνια, τα προφυλακτικά που το συρτάρι (!), ένα γράμμαν προς το δάσκαλον μου ευχαριστήριον που του εγράψαμεν για το πιανούδιν που μας έστειλεν, τζιαι τίποτε άλλο.  Ούτε τα χρυσαφικά της Αγάπης επείραξεν.  Εφοήθην τζιαι έφυεν φαίνεται.   Ευτυχώς, τα κομπιούτερ έν τα έκλεψεν, ούτε το κασεττοφωνούδιν που ηχογράφησα το κομμάτιν μου προχτές που το έγραψα (εφαντάστηκες;;;;).  Την ώραν που έφευκεν είδεν τον ο Tod ο πογιατζής, ο οποίος εδούλευκεν στου γείτονα σημερα.  Υποψιάστηκεν τον, βούρησεν τον να τον πιάσει αλλά είσιεν ποδήλατον ο μιτσής τζιαι έφυεν του.  Τουλάχιστον είδεν τη φάτσαν του ο Tod, ήρταν οι μπάτσοι, έκαμεν τους περιγραφήν του αλήτη.  Να δούμεν αν τον έβρουν.  

Το πρωίν θα μπούν δύο κλειδονιές βαρετές, τζιαι θα πιάσω τηλέφωνον να έρτουν να μας βάλουν house alarm, τζιαι δέν με κόφτει που εν ακριβόν.  

Τζιαι κκεραττά, που μου έκλεψες το ipod μου με την ωραίαν μου μουσικήν πάνω έν πειράζει,μικρόν το κακόν, αλλά επείραξες το σπιτούδιν μου, εξημαρισες το με τα παπούτσια σου τζιαι τη μπόχα σου, εβεβήλωσες μας, τζιαι άν σε δώ μπροστά μου μες τη γειτονιάν αλητόπαιδο θα σε κλάψει η μανα σου, είμαι λεπτός άνθρωπος πουμέσα μου τζιαι ευαίσθητος, αλλά εν πολύπλευρος ο Διάσπορος, τζιαι μιά πλευρά πόξω μου εν ο λεγόμενος Άρκωνας ο Πελλός, τζιαι άμα δείς την φατσαν του την κυπριακήν την μολών λαβέ την τρίγωνην την μουσάτην να έν νευριασμένη με τα μμάθκια να πετάσσουνται έξω τζιαι τα φρύδκια διμμένα, χώστου καημένε γιατί θα σου λύσω τα κόκκαλα σου ούλλα, που ετόλμησες να παραβιάσεις το άδυτον του σπιθκιού μου.  Αν ήταν δαμέ τα κοπελλούθκια μου;;;  Σφάζω σε, χτέρνω σε σαν το κουνέλλιν, φκάλλω τα μμάθκια σου τζιαι διώ σου τα να παίζεις ππιριλλιά μαλακισμένε αν πειράξεις τα μωρά μου τζιαι τη γεναίκαν μου.