Η αλλη πλευρά

Σήμερα θα έγραφα για το ταξίδι στην πεθεράν.

Αλλά κάτι έγινε στη γειτονιά λυπηρό.

Στην πεζίνα, πέντε βήματα που δαμέ επαίξαν τον ταμείαν, ενα λιβανεζούδιν, νάκκον παρέαν, 30 χρονών με μωρον, μετανάστην που ήρτεν για να ξεφύγει τη χεσσπολλαν που τους τα έπρισεν στο χωρκόν του.  Ήρτεν δαμέ πρί δκυό χρόνια.  Σιγά σιγά εφύλαξεν λλία ριάλλια τζιαι έφερεν τη γεναίκαν του, ενοικιασαν σπίτι, δουλευταράς ο τύπος 12 ωρες επομπάρισκεν πεζίναν κάθε μέρα, επερνούσαν καλά.  Πάντα εμύριζεν κολώνιαν μπλου γουόττερ, με τα γυαλλούθκια του τα ξιμαρισμένα, ήταν τζιαι λλίον πασιής ο φτωχός, αρέσκαν του οι σιοκολατούδες τζιαι τσίπς ελάλεν.  Πάντα ντυμένος με το λαδκιασμένον το πανταλόνιν της φορεσιάς (ραμμένον που τον ράφτη του χωρκού του σίουρα)  τζιαι τες μουττερές τις γόβες, είπεν μου οτι αρνιέται να γοράσει ρούχα ανετα αμερικάνικα.  Κλασσικός τύπος, με την αττικούδαν του τη χρυσή, το μουστακούδι, βουκκούδες ολοκόκκινες δασύτριχες, πουκαμισουδι όπως τζιήνα του Τζέτ που γοράζεις με πέντε λίρες.  Όσα λεφτά έφκαλλεν εφύλαεν τα.  Έτρωεν τζιαι η οικογένεια του δαμέ, τζιαι οι δικοί του στο λίβανον.  Ερώτουν τον τζιαι εμιλούσαμεν όποτε επήεννα για να γοράσω γάλα ή να βάλω πεζίνα, είχαμεν κάποια σχέση.  Έθελεν να του παίξω μουσική, ελάλεν, υποσχέθηκα του αλλα έν το έκαμα ποττέ μου.  Άκουεν ταμπουλεκκια που ένα ραδιούιν κάτω που τον πάγκον, που τον αράπικο σταθμό τζιαι εσεκλεττιζετουν ο φτωχός ο Ασουάτ.

Εψές, την ώραν που έπιννεν τσιάρον έξω που την πεζίναν μες την κρυάδαν, τρείς μασκοφόροι επεταχτήκαν που τα σκοτεινά για να κλέψουν την πεζίναν.  Επιάσαν τον τα μεσογειακά του, τζιαι το φιλότιμον, (τί θα πεί ο μάστρος!   -ετσι θα σκέφτηκεν)  τζιαι έπιασεν να τους αντισταθεί. "Πίσω ππουστόπαιδα"  -οι τελευταίες του λέξεις.

Δυστυχώς, οι μασκοφόροι ήταν χτηνά συμμορίτες, ποτούτους που έχουμεν πολλούς δαμέ, τζιαι εφκάλαν τα πιστόλια τζιαι επαίξαν τον όπως το ζώο 10 φορές πάς τη κκελλέν.  Έν είπεν μανά.  Άπλωσεν το κορμίν του χαμέ τζιαι εξεψύσιησεν μακρυά που τους δικούς του πάς το κουγκρίν το ξένον.

Τζιαι επήεν ετσι άδικα ο Ασουάτ.  Για 50 δολάρια που εκλέψαν που το ταμείον.  Στα νέα της τηλεόρασης ενεκαλλιέτουν η γεναίκα του, με το μωρόν τους αγκαλιά.

Άτε, έγραψα σε δαμέ Ασουάτ, να με σε ξεχάσουμεν.