Ώ λωτοφάγοι
Μα γιατί εισβάλλει στον εγκέφαλο μου η λίθη μόλις φάω το φαϊν της κύπρου τζιαι πιώ το νερόν της? Γιατί σταματούν τα γρανάζια να δουλεύκουν τες μηχανές του Κήπου του Μυαλού.
Πάντα μόλις έρτω κύπρον στην αρχήν έχω ενέργεια για μιάν εφτομάν τζιαι βουρώ με αμερικάνικους ρυθμούς, πιάννω τηλέφωνα να κανονίσω συναντήσεις, βουρώ να αθληθώ λλίον, τρώω προσεχτικά τζιαι έχω θετικότητα. Το κέντρο μου εν ακέραιο. Οι ιδέες μου εν στερεές, σίγουρες, έν βασίζουνται πάς το παρελθόν ή πάς τον τρόπον που εμεγάλωσα. Η ανεξαρτησία της ζωής μου στριφογυρίζει σάν τον πλανήτη γυρόν μου. Με το που να μείνω δαμέ πάνω που 7 μέρες αρχίζουν να μου βουζουρίζουν στα φκιά χαλο-ιδέες του στύλ "ππέσε ολάν τζιοιμήθου 2-3 ώρες το μεσημέρι, πού εννα βουράς μές το λλάλλαρον με τα ειδικά παντελόνια ιμίσχ μές τα κάκκαφα σάν τον πελλόν" "φάε τζιάλλην παττίχαν πού εννα ξανάβρεις" "μα φάε τζιαι λλία κουπέπια εν με τα φύλλα τα φρέσκα, έν πειράζει κάμε ύστερα την δίαιταν πάλε" "ούυυυ μα εννα δκιεβάσεις μουσικήν τωρά, όρεξην έσιεις, παίξε κανένα ττάβλιν" "πάμε θάλασσαν τζιαι μετά για φραπέ στην παραλία τζιαι ξίασε τες έννοιες σου ούλλες".
Θυμίζει μου ο τόπος τούτος οτι μάλλον έχω χάσει την ικανότητα να κάθουμαι άσκοπα ή να έχω συνέχεια τη δημιουργία στο νού. Να κάθουμαι με όφκερον το τάγκι. Στο δάσος εκατάφερνα τα. Δαμέ, όι. Θέλω να ηρεμίσω απόλυτα. Σε κατάσταση Κυπρο-Ζέν, μεταξύ του μηδέν τζιαι του -1. Εμάθαν με οι αμερικάνοι (άφηκα τους) να δουλεύκω ασταμάτητα τζιαι να σκέφτουμαι συνέχεια, να ζώ έντονα, τζιαι τωρά που έσβυσεν η μηχανή έμεινα βουνάρι τζιαι ούλλον ύπνον είμαι, εχαντακώθηκεν το μυαλόν μου. Έχασα το κέντρο μου. Το δάσος μου εν μακρυά, ο ποταμός εν έναν όνειρο μόνο. Ακούω που το παράθυρον τες μοτορούες τζιαι ναννουρίζουν με, έξω εν πυρά πολλή τζιαι έσιει σκόνες που χαϊδεύκουν τες καρέκλες στες βεράντες τζιαι πειράζουν τα παράθυρα τα ανοιχτά. Πόψε εννα πάμεν σε ωραίαν συναυλίαν τουλάχιστο με κλασσικές μουσικές.
Πέ τε μου, ώ ντόπιοι λωτοφάγοι που πίννετε το νερόν τούτον συνέχεια, τί κάμνετε εσείς δακάτω για να βρίσκετε το κέντρον σας τζιαι να σας επισκέφτεται το πνεύμαν της δημιουργίας?
Σχόλια
Νομίζω έσχει να κάμει με το ότι εν ούλλα οικεία στον τόπο που μεγαλώνει το πλάσμα.
Στο εξωτερικό τα πράματα φαίνουνται διαφορετικά τζαι τα ερεθίσματα εν πιο έντονα γι αυτό τζαι οι μούσες έρκουντε τζαι πιο συχνά...
Που την άλλη μπορεί να φταίει τζαι ο τζαιρός...:)
Καλά να περάσεις στη συναυλια.
... εν γλυκοί οι άτιμοι, πώς να σωθείς;
Νομίζω αν βρίσκεις λίγο χρόνο να μένεις μόνος σου, κάπου ουδέτερα.
Εγώ αυτό προσπαθώ να κάνω κάθε φορά που πάω σπίτι.
Αγαπώ πολλά την Κύπρο για τούτον.
Η μόνη λύση που ήβρα ως τωρά είναι ο μοναχισμός. Πάεις ένα ταξιδάκι μόνος σου, ή ας εν τζιαι σε κανένα κκαφέ. Να βρεις τον εαυτό σου (τζιαι τον νου σου) που παίζει χωστό. Για να το κάμεις όμως τούτο πρέπει πρώτα να αηδιάσεις τη στασιμότητα σου. Έτσι εν να σηκωθούν που μόνα τους τα πόθκια σου τζιαι εν να ψάξουν το δάσος, την ερημική παραλία. Ότι γνήσιον έμεινε πας τούντην νήσον.
αθθύμισες μου τις σκέψεις μου πριν λίγους μήνες.
Είχα πάει Μόνο 4 μέρες Πράγα τζιαι ηρέμησα.
Οι άνθρωποι περπατούσαν στο δρόμο τζιαι εθώρεν ο καθένας τη δουλειάν του.
Εν σου εδίαν κανένας σημασία.
Εκράτουν το δευτερούιν μου τζιαι έγραφα σημειώσεις. Οι ιδέες έρκουνταν, οι έμνευση εβούραν με που πίσω.
Μόλις εκατέβηκα στο αεροδρόμιο τζιαι ένιωσα πάλι τα εξεταστικά βλέμματα, τον κυπριακό τρόπο ζωής, εφοήθηκα.
Επάλεψα το κάμποσες μέρες τζιαι ύστερα εγίνηκα κυπραία πάλε.
Θέλει μεγάλη προσπάθεια. Η περισσότερη ενέργεια πάει για να σταματήσουμεν το βοητόν που τ΄αφτιά μας.
Να φύει τζείνον το "έννοια σου ολάν". Εν ανάγκη να κάτσεις να γράφεις; "Ξα ποιος ενόμισες ότι εννα γινείς. Παρέτα κουμπάρε".
Θέλω να ελπίζω ότι εν για τούτα που ήρτες - για τούτα ακριβώς που δεν έχεις 345 μέρες τον χρόνο. Για τα κουπέπια, το τάβλι, τον ύπνο, το φραπέ τζιαι τη θάλασσα.
Τζιαι σίουρα οι 38 βαθμοί της Κύπρου έννεν τζιαι οι καλλύττερες συνθήκες για δημιουργία τζιαι έμπνευση. Βούττα μες τη θάλασσα τζιαι enjoy it! Που εν να πάεις πίσω εν να σου λείπουν.
Υ.Γ. Εγώ γεμώνω τις μπαταρίες μου το καλοκαίρι με χαλάρωση, φραπέ και παραλία. Τα βαθυστόχαστα τζιαι τις δημιουργίες - παντός είδους - αφήνω τα που τον Σεπτέμβρη, Οκτώβρη τζιαι μετά!
Επάθετε ανοσία δηλαδή.
Τέρρα
Ενναν ο τζιαιρός κατα 50%, κάμνει πολλήν πυράν έν δουλεύκει ο νούς τίποτε. Έσιει τζιαι σούβλες.
Αλλά πόψε επήα σε ωραία συναυλία τζιαι ήρτεν μου έμπνευση. Άρα όλα είναι τα ερεθίσματα που έσιεις.
Σταλαματιά
Άρεσεν μου το 'εξίκκο σσου', έσιεις δίκιο. Εγίνηκα τέλλεια πελλοαμερικάνος. Πρέπει να κάτσω τον μύλον τζιαι να μέν με κόφτει τίποτε. Τζιαι πέρσυ τα ίδια είχα. Εννα αρκέψω να ανησυχώ.
πάπουτς
Καλά λαλείς. Αμα βρεσιει τζιαι κάμνει κρυάδες εν η εποχή που γράφω καλλύττερα. Διερωτούμαι τί κάμνουν οι κυπραίοι συνθέτες το καλοκαίρι. -Διακοπές μάλλον.
Θάλασσαμωβ
Είπες σοφή κουβέντα. Εν τη μοναξιάν μου που πεθυμώ που έχω τόσον απλόχερη στη ΧΤΕρνία. Εν μέρες να πάω κανέναν περίπατον που μου εσύστησεν η ρούθλες τζιαι η λεμέσια.
Εόλικα
Έφαα τζιαι την παττιχούα. Πόψε εφάαμεν τζιαι μεζέ μετά που τη συναυλία. Έφερα τα μίλλια μου. Η θερμοκρασία που λαλείς ακούεται μου σωστή. Τζιαμέ που μεινίσκω εν 15 βαθμούς που τον απρίλην ώς τον ιούλην, τζιαι φκάλλω πολλήν απόδοση.
κουλλουρούιν
Η τέχνη του 'αφήννω' εν σπουδαία τζιαι δυσκολοαπόκτητη. Πόλεμος ολόκληρος για να αποδεχτείς όσα σου κουβαλά η στιγμή τζιαι εσύ να ξαπολύσεις τζιαι να έσιεις εμπιστοσύνην. Πολλοί επροσπαθήσαν τζιαι λλίοι τα εκαταφέραν. Πασκίζω να ξαπολύσω (οξύμωρο) τζιαι θέλω πολλά να αποκτήσω τούντη σοφία. Η κύπρος εν καλό testing ground για τούτο. Αλλά ακόμα να αηδιάσω τη στασιμότητα όπως λαλείς. Τα λόγια σου επιάαν με.
κι αγνάντευε
Η σταλαματία έσιει σοφίαν τζιαι ξέρει, έζησεν τα τούτα :-) Τί είναι κύπρος? Σόι, σούβλα, παττίχα, φραπέ, μεσημβρινή αργία, θάλασσα, τοπούθκια να πηαίννεις. Τούτα τα ωραία.
Έθελα να το ακούσω που σάς.. Ζητώ άδεια να αφεθώ. Με καταλαβαίνεις?
νεράϊδα
Τζιήντο "έννοια σου ολάν" ακούω το τζι αλλού, άμαν μεινίσκω άγρυπνος για να γράφω τες νύχτες ακούω το αλλά δέν το βάλλω υπόψη..
Καλά λαλείς ομως, δαμέ εν πιό έντονο τζιαι θέλεις ενέργεια πολλή να του αντισταθείς. Αλλού η ανωνυμία αφήννει το μυαλό να πλάσει χωρίς editing. Στην κύπρο ζείς τη ζωή σου πολλά δημόσια, έν ξέρω τί impact έσιει στη δημιουργικότητα αμα δέν βρίσκεις ησυχία ποττέ εχτός αν πιάσεις τα μοναχικά μονοπάθκια.
ρούθλες
Ώπ, έδωκες μου πάς το σιέριν :-) καλά να μου κάμεις για να φέρω τα μίλλια μου. Γμτ εγίνηκα αμερικάνος τελικά τζιαι την τέχνην του 'αφήννω' εν την ξέρω καλά. Κάποτε ξέρω την, κάποτε διαφεύγει μου η γέριμη. Τζιαι νομίζω γυρεύκω τη γωνιάν μου τζιαι τη μοναξιούδαν μου -ακόμα έν την εκατάφερα δακάτω, ούλλον παττισιες τρώμεν στες συγγενικές βεράντες. Θέλω τζιαι λλίη σσιωπήν. Θα πάω στο μονοπάτιν της φύσης. Εν το μεταξύ, κανόνισε για κανέναν καφέν. Έσχεις το ήμεηλ μου?
εμείς είμαστε σε μια ρουτίνα όπως είσαι εσύ στην αμερική
κάτσε αλλο λλίες μέρες τζιαι θωρούμε
ΧΑΛΑΡΩΣΕ. Πιε φραπέ. Παίξε τάβλι. Καρκάλια τα μωρά σου. Μίλα στο τηλεφωνο με τη θκιά σου την Λενού που δεν την θωρείς ποττέ. Πκιας τον φίλον σου τον Ποτζείνον τζιαι πιέννετε να δείτε γυμνόστηθες στην Αγιά Ναπα, όπως όταν ήσαστε μιτσιοί (α. αν δεν το έκαμες ποττέ, τζαιρός να το κάμεις. β.μεν το πεις της γεναίκας σου). Φτύνε με δύναμη προς τα πάνω να δεις αν θα φτάσει το φτίμμαν στο ταβάνι. Μέ λλία λόγια μεν κάμεις όσα κάμνεις στη ΧΤΕρνία. Είσαι διακοπές.
ΌΒΕΡ.
Υ.Γ. Εχτές πρέπει να ήταν η νύχτα των συναυλιών, επήα τζια εγώ σε θκιο. Στον Τιρίμο τζιαι σε μιαν άλλη με χορωδιακή μουσική. Είσιεν πολλήν τζαιρόν να το κάμω τζιαι εφχαριστήθηκα το :)
Εν καλά που λαλείς. Να καρτερώ λλίες μέρες τζιαι θα δούμεν. Χαλαρά. Χαλαρά.
afigisi
..αποχαύνωση.. αρέσκει μου τούτο. Σήμερα εκοιμήθηκα 3 ώρες το μεσημέρι. Άκουσα σας.
axairefti
Χαχαχ, είμαστεν στο ίδιο κονσέρτο γμτ. Αν μου το ελάλες εμείς επήαμεν Αιγαίον τζιαι εφάαμεν μεζέδες μετά, άς το καλό. Άρεσεν σου η χορωδία? Εννα γράψω πόψε κριτική για τη συναυλία.