Virág az ember/..λουλούδια εφήμερα είμαστε...
(απο την σειρά "αν ήμουν δέντρο")
κορφή του δέντρου αγαπημένη.
άταφη κοίτεσαι στο μπλέ, μόνη.
Το τέλος το ήξερες.
Ουράνια μελωδία θέλησες να παίξεις.
Τέντωσες τα λεπτά σου μπράτσα καλή μου
Ανυπόμονη μου!
Το σώμα έδιωξες.
Μέγα Δοξάρι έσφιξαν τα δάχτυλα
τρεμάμενα
Τί γλυκός ο πυρετός της αναμονής!
-μα οι χορδές της Λύρας σε προδώσαν.
Η Άνωση δέν ήρθε.
Την ύμνησες γυμνή.
Κι αυτή σε φίλησε σταυρωτά.
Τόσο ζήλεψες τα πουλιά;
Μίσησες άραγε τις ρίζες που -μικρή- όρθια σε κρατούσαν;
Πώς το τόλμησες;
-Τρία χρόνια άταφη σκληρίζεις βουβά για τ' άπιαστο το μπλέ καλή μου.
Κουράγιο. Σαν τους νεκρούς της Πομπηίας να περιμένεις τον άνεμο.
Σχόλια
η Κική Δημουλα είχε πει σε μια συνεντευξη της "Ξερεις τί τέρας είναι το μυαλό;"
ανασταίνει νεκρα δεντρά, βλεπει πουλια στα απλωμενα τους κλαρια,
βυθιζει στο μπλε την ανασταση της νεας ύπαρξης, μελετά τον ανεμο που χαιδέυει τις ψυχές των νεκρών, ενωνει παρόν και μελλον, κανει το παρελθον ενιαιο και δημιουργεί το συμπαν του για να τα βαλει μεσα...
αν γυρισεις μια πέτρα σημερα το πρωί και αφήσεις την ανηλιαγη πλευρα της να τη δει ο ηλιος να ξερεις ότι είσαι το μεγαλύτερο διαμεσο της ζωής γιατι εκεινη θα καρτερουσε αιωνες να συμβει και μπορεί να μη γινοτανε ποτέ..
ενωνεις ζωές και destinies" και αναδημιουργει καινουρια...
η διαμεσολαβηση σου ανακουφίζει τα ξεχασμενα και ξερά
τα κανει νέα, φρέσκα, με πνοη
γεννα ελπιζα το μυαλο σου
για το δεντρο το ξερο που καηκε αλλά δεν πέθανε γιατι το ανεστησες εσυ...
ας μου επιτρεψουν της γης
οι γλωσσολόγοι
...όλα ζωντανεύουν...
Το κλαρί με χαιρετά κάθε μέρα στην αρχή του περιπάτου στον ποταμό. Εχει καιρό που προσπαθώ να ακούσω τί θέλει να πεί
όχι, σε μένα μιλώ (στην Γαλάνή -αν τη θυμάσαι)
είναι όμως αφιερωμένο σε οσους την αναγέννηση αγαπούν και το μετασχηματισμό της ύπαρξης απο το ένα στάδιο στο άλλο αγκαλιάζουν, και σε όποιους στο μπλε τ' ουρανού θέλουν να κολυμπούν.
swsti?
dok.
Φοβερές οι δυνατότητες του νου αλλά και της ψυχής. Να μπορεί να δίνει ζωή στα άψυχα, να μεταμορφώνει, να μένει αιώνια. Τίποτα δεν πεθαίνει. Αποχωρίζεται απο εμάς αλλά συνεχίζει να υπάρχει στο σύμπαν... και μέσα μας.
Έτσι να στεκόμαστε κι εμείς. Γενναία και παλλικαρήσια. Ορθοί ως στο τέλος... και πέρα απ΄αυτό.
Μαθήματα ζωής.
Ευχαριστώ και πάλι.
Δοκισισοφή
σωστή. και σε όσους αντέξουν την πρώτη ηλεκτροπληξία.
ruth_less
ευχαριστώ. το κλαρί μου τα λέει κάθε μέρα που το χαιρετώ.
Ευχαριστώ για την Κικη Δημουλα -τωρά την μαθαίνω! Υπέροχη.
Η Κική Δημουλά είναι η αγαπημένη μου. Έχω κι εγώ ένα posting (Αύγουστος 6) αν θέλεις να την ακούσεις να διαβάζει ένα ποίημα της. Την βρίσκω συγκλονιστική.