Με είδε σήμερα το χάραμα που περπατούσα σαν χαμένος η Ιέρεια του Δέντρου στο Δάσος Χωρίς Φύλλα και με λυπήθηκε. Θέλησε να μου φανερώσει την αλήθεια. Κατέβηκε σκαλί σκαλί την ουράνια της ασημένια σκάλα πατώντας στον φελλό της αρχαίας ιτιάς με χάρη και προσοχή, άφησε την πνοή της να τυλίξει το δάσος σάν ομίχλη ανοιξιάτικη μυρωδάτη κι έλυσε τα μαύρα της μαλλιά με τίναγμα του σβέρκου ατίθασο. Με κοίταξε αμίλητη. Άφησε το χέρι της να ακουμπήσει απαλά τον ώμο μου, σκούπισε τον ιδρώτα μου με λινό λευκό μαντήλι, χαμογέλασε, χάϊδεψε με κατανόηση τον άγριο καλπασμό της καρδιάς μου ("έλα τώρα, ησύχασε καλέ μου, ένα μήνα παιδεύεις τη ψυχούλα σου" -είπαν τα ακροδάκτυλα).
Τα λόγια που (γεύση είχανε σφιχτοκαρπού ελιάς αγίνωτου, πικρού, στυφού) κυλήσαν απ' τα χείλη της:
....Δέν είσαι πιά ο Έρωτας....
....Δέν είσαι πιά ο Διόνυσος....
....άστους να κοιμηθούνε τώρα....
Μετά μου είπε μιά λέξη για να ψάξω,
"Qi"
...πρόσεξε το Qi ....
...γιατί εσένα καλέ μου έχει φυλακιστεί...
....και έφτασε ο καιρός να το ελευθερώσεις....
...και αυτό είναι το δώρο που σου δίνω σήμερα...
...το δώρο που κέρδισαν τα δάκρυα όταν έγραφες το κομμάτι σου....
...κάθε πρωί, μισή ώρα Qi Gong, καλέ μου, για να ζήσεις....
Φεύγω για τρείς μέρες, να σκεφτώ. Θα πάω στα βουνά.
(ντάξει , πάμε στην πεθθερά-εξαποδώ που ζεί στα βουνά, αλλά εγώ δέ θα είμαι εκεί, μόνο το σώμα μου)
Σχόλια
Σε περιμένουμε να επιστρέψεις :)
Πολύ περίεργος ο κορμός με αυτές τις προεξοχές. Καλά να περάσετε,φιλούθκια.
ruth-less kali mou kai si na prosexeis to qi sou, na xareis....
lemesia
prospatho... idi i piesi mou anevike kai troo astamatita.., hahaha
stalamatia
hahaha kal;a les stala mou.
o kormos entometaksi einai o agapimenos mou sto dasos pou pao eimaste kaloi filoi polla, mila mou..