Μόνο με χιούμορ περνά σου το παράπονο.

Επήαμεν κάτω στην πόλη της πεθθεράς περίπατο.

Άφηκα "τες κοπέλλες τζιαι τα κοπελλούθκια" να πάν να δούν τα καταστηματούθκια (έσιει ωραίο shopping, ωραία arts + crafts, κεριά, χιπποκαταστήματα, ρούχα μοδάτα για εξηντάρες κλπ)  γιατί έν άντεχα άλλον έπιασεν με κλειστοφοβία, αγοραφοβία, γλωσσοφοβία, σιγανοπερπατοφοβία, τσιριλλιχτοφωνηφοβία)

-τζιαι έκοψα καντούνια.  Επήρεν μου 10 λεπτά να φέρω τα μίλλια μου.  Έστειλεν μου text η Αγάπη μου {i get it, take ur time, i feel th same}    οπότε έν ένιωσα ενοχές που έφυα.  Έφκαλα φωτογραφίες, εχαμογέλασα σε κόσμον που έν έξερα, τζιαι έφαα παγωτόν κρυφά έν άντεξα γιατί η περιοχή φημίζεται για το υπέροχον παγωτό τζιαι γάλα.  Στο δρόμο   όπως εκατάπιννα τη βανίλλια μμου , ένας χίππης λεβέντης που ήταν τρρρρομερά high,  έπαιζεν ντίτζεριτου (αυστραλέζικο πνευστό που ακούεται σάν πόρτος κώλου του ελέφαντα + αυλός μαζί ,  σκέττη κωμωδία παρολλίον να πνιώ)  Έδωκα του τα ψιλά μου.   Μισήν ώραν περπάτημα, yessss!   Εν ωραία η πόλη έσιει πολλά πελλήν αρχιτεχτονική εθώρουν ψηλά συνέχεια σάν να τζιαι εκαρτέρουν να μου χέσει ο θεός, με κίνδυνο να κουτουλλήσω με κανένα περαστικό τζιαι να μας κινήσουν αγωγή...   

Άρτ ντέκο χτίριο.  Τζιαι καλόν εστιατόριο, εξανάφαα κάμνουν ωραίον ελάφι στιφάδο.

Έχουν τζιαι κάβα με ντόπια κρασιά, τζιαι τυρκά που τες κατσέλλες της περιοχής -οι οποίες εν πολλά ευτυχισμένες τζιαι κάμνουν το πιό γλυτζιύν γάλαν ανατολικά της Ελβετίας, έχουν να πούν. 

Γκραφίτι με το χαμογελαστό Δαλάϊ Λάμα που πάντα κάτι ξέρει τζιαι δέ μας λαλεί..  Με επαρότρυνε να ενωθώ με το Qi τζιαι 

να παρετήσω τα νεύρα τα εγκόσμια, ολόκληρος διάσπορος/έρωτας/Ποι-ητής που είμαι.

Προσπαθώ.   Άθρωπος είμαι, Δαλάϊ.  

Επήαμεν σε εναν πολλά καλό ντάϊνερ με τα μωράκια μου τα φρόνιμα.   Το φαϊν του ντάϊνερ αγαπώ το πολλά, μιλά μου στη ψυσιήν μου.  Ερούφησα μισό λίτρο root beer (ένα περίεργο αναψυκτικό με γεύση -για τους αμύητους- καθαριστικού του μπάνιου, αλλά για τους μυημένους γεύση υπέροχη φρεσκότατη που θυμίζει βουνό, επήρεν μου 15 χρόνια να μου αρέσει αλλά έχω πείσμα (γιατί να τους αρέσκει ούλλους τζιαι μέναν να μέν μου αρέσκει??)   )     Άνοιξα τον κατάλογο, επήρεν μου 1ο λεπτά να διαλέξω, τελικά έφαα σάντουϊτς σε ψωμί σικάλεως με κόρν μπίφ και λούντζα βοδινή, τζιαι γλώσσαν βοδινή κομμένη φέττες λεπτές,  οχτώ ίντζες πάχος σάντουιτς μάσσιαλλα τους.   Τζαι αγγούρι ξιδάτο, σάουαρκραουτ, πίττα πατάτες τηγανιτή, μπλίντζες (όπως τες πίττες της σάτζιης)  σηκωτάκι ορνιθήσιο, ασπρόψαρο καπνιστό με κρεμμύδι.  Έκαμα την αμπέλι.    Εμίλαν η πεθθερά ελάλεν τες πελλάρες της τζιαι εγώ εμάσουν απλωμένος σε τέσσερις καρέκλες σάν να εκάθουμουν στον καβενέν του Γιωρκή του Μισοδότζιη.

Τελικα σιέρουμαι που ήρταμεν,

έφυεν μου το μεταφυσικόν  πένθος που με είχεν αρπάξει λόγω του τέλους της μουσικής μου!!!