Μόνο με χιούμορ περνά σου το παράπονο.
Επήαμεν κάτω στην πόλη της πεθθεράς περίπατο.
Άφηκα "τες κοπέλλες τζιαι τα κοπελλούθκια" να πάν να δούν τα καταστηματούθκια (έσιει ωραίο shopping, ωραία arts + crafts, κεριά, χιπποκαταστήματα, ρούχα μοδάτα για εξηντάρες κλπ) γιατί έν άντεχα άλλον έπιασεν με κλειστοφοβία, αγοραφοβία, γλωσσοφοβία, σιγανοπερπατοφοβία, τσιριλλιχτοφωνηφοβία)
-τζιαι έκοψα καντούνια. Επήρεν μου 10 λεπτά να φέρω τα μίλλια μου. Έστειλεν μου text η Αγάπη μου {i get it, take ur time, i feel th same} οπότε έν ένιωσα ενοχές που έφυα. Έφκαλα φωτογραφίες, εχαμογέλασα σε κόσμον που έν έξερα, τζιαι έφαα παγωτόν κρυφά έν άντεξα γιατί η περιοχή φημίζεται για το υπέροχον παγωτό τζιαι γάλα. Στο δρόμο όπως εκατάπιννα τη βανίλλια μμου , ένας χίππης λεβέντης που ήταν τρρρρομερά high, έπαιζεν ντίτζεριτου (αυστραλέζικο πνευστό που ακούεται σάν πόρτος κώλου του ελέφαντα + αυλός μαζί , σκέττη κωμωδία παρολλίον να πνιώ) Έδωκα του τα ψιλά μου. Μισήν ώραν περπάτημα, yessss! Εν ωραία η πόλη έσιει πολλά πελλήν αρχιτεχτονική εθώρουν ψηλά συνέχεια σάν να τζιαι εκαρτέρουν να μου χέσει ο θεός, με κίνδυνο να κουτουλλήσω με κανένα περαστικό τζιαι να μας κινήσουν αγωγή...
Άρτ ντέκο χτίριο. Τζιαι καλόν εστιατόριο, εξανάφαα κάμνουν ωραίον ελάφι στιφάδο.
Έχουν τζιαι κάβα με ντόπια κρασιά, τζιαι τυρκά που τες κατσέλλες της περιοχής -οι οποίες εν πολλά ευτυχισμένες τζιαι κάμνουν το πιό γλυτζιύν γάλαν ανατολικά της Ελβετίας, έχουν να πούν.
Γκραφίτι με το χαμογελαστό Δαλάϊ Λάμα που πάντα κάτι ξέρει τζιαι δέ μας λαλεί.. Με επαρότρυνε να ενωθώ με το Qi τζιαι
να παρετήσω τα νεύρα τα εγκόσμια, ολόκληρος διάσπορος/έρωτας/Ποι-ητής που είμαι.
Προσπαθώ. Άθρωπος είμαι, Δαλάϊ.
Επήαμεν σε εναν πολλά καλό ντάϊνερ με τα μωράκια μου τα φρόνιμα. Το φαϊν του ντάϊνερ αγαπώ το πολλά, μιλά μου στη ψυσιήν μου. Ερούφησα μισό λίτρο root beer (ένα περίεργο αναψυκτικό με γεύση -για τους αμύητους- καθαριστικού του μπάνιου, αλλά για τους μυημένους γεύση υπέροχη φρεσκότατη που θυμίζει βουνό, επήρεν μου 15 χρόνια να μου αρέσει αλλά έχω πείσμα (γιατί να τους αρέσκει ούλλους τζιαι μέναν να μέν μου αρέσκει??) ) Άνοιξα τον κατάλογο, επήρεν μου 1ο λεπτά να διαλέξω, τελικά έφαα σάντουϊτς σε ψωμί σικάλεως με κόρν μπίφ και λούντζα βοδινή, τζιαι γλώσσαν βοδινή κομμένη φέττες λεπτές, οχτώ ίντζες πάχος σάντουιτς μάσσιαλλα τους. Τζαι αγγούρι ξιδάτο, σάουαρκραουτ, πίττα πατάτες τηγανιτή, μπλίντζες (όπως τες πίττες της σάτζιης) σηκωτάκι ορνιθήσιο, ασπρόψαρο καπνιστό με κρεμμύδι. Έκαμα την αμπέλι. Εμίλαν η πεθθερά ελάλεν τες πελλάρες της τζιαι εγώ εμάσουν απλωμένος σε τέσσερις καρέκλες σάν να εκάθουμουν στον καβενέν του Γιωρκή του Μισοδότζιη.
Τελικα σιέρουμαι που ήρταμεν,
έφυεν μου το μεταφυσικόν πένθος που με είχεν αρπάξει λόγω του τέλους της μουσικής μου!!!
Σχόλια
όμορφα.
εγώ ρουτ μπιρ ενεξαναδοκίμασα αλλά ξέρω το που τα έργα.
που ήμουν μιτσιά τζιαι έθελα να παντρευτώ αμερικάνο τζιαι να πάω να ζήσω στην αμερική άκουα τους που ετρώαν πίνατ μπαττερ τζιαι ενόμιζα ότι ήταν κάτι με γεύση σαν παραδεισένια καραμελλοσοκολάτα. τελικά γιααααααξ. ήταν η πρώτη και πιο έντονη απογοήτευση μου από την αμερική εκεί γύρω στα 12.
Επανήρθες δριμύτερος...
Μόνο αν αγνοήσουμε τις ανοησίες των υπερφλύαρων περνάμε καλά...Και το χιούμορ τελικά, είναι η πιο σωστή άμυνα.
Μ' έκανες και γέλασα...
Να 'σαι καλά, Διάσπορε μου..
Καλά να περνάς Διάσπορε μεζετζή!
Καλά να περνάς Διάσπορε!
Έπρεπε όμως, μαζί με το ψωμί σικάλεως (μπράβο σου που προσέχεις τι τρώεις) να πιείς τζιαι μιαν diet... έτσι για να αρχίσει καλά η δίαιτα "που Δευτέρας".
Το χιούμορ σώζει ζωές... πιστεύκω το ακράδαντα... this is how I survived :)
Υ.Γ. peanut butter - λατρεμένο. Έφαα πόψε μες το σάντουιτς μου.
Ππέεε πολλά ωραία επέρασα. αλλά, something good did come out of it... τζιαι τα μωρά θέλουν γιαγιές, έστω τζιαι πελλές, σωστά?
ρίτσα
Εν περίεργη η ρουτ μπίαρ, δύσκολη η γεύση της.
Το ππίνατ μπάττερ επήρεν μου 10 χρόνια. Τελικά 'εκατάλαβα' το. Που την άλλην, η γυναίκα μου τες πρώτες 200 φορές που έφαεν τραχανάν ελάλεν έσιει γεύσην εμετού (αν το σκεφτείς καλά....)
λεμέσια
:-)) Ακριβώς. Φυσικά βοηθά τζιαι το delicatessen. Λίγη σάουαρκραουτ είναι το καλύτερο πεθθεροφάρμακο, μετα συνοδείας αλλαντικών..
τέρρα
Προσπαθώ οπου πάω να μέ χάσω το κυπριακόν μου μεζεκλίκκιν γιατί εν μέρος της πολιτιστικής μας ταυτότητας (πάντα παλαβώννουν οι ξένοι αμα σε θωρούν να απολαμβάννεις τόοοσον το φαίν χαχα)
ρούθλες
Ναί! Εν αντρισμός κυπριακός να φαουσιάζεις, (εξίνισεν τα μούτρα της τζιαι εζαοθώρεν με που εμπούκκωννα τη φάτσα μου τόσο, είσιεν γέλιο)
Με το χιούμορ εν αλήθκεια. Its the only way to survive yes? Τζιαι το peanut butter να το τρώεις με μαρμελλάδα σταφυλιού εν πολλά καλό.
ε παπουτσόσυκε
Ζαοθωρούν με αλλά εν με κόφτει, αρέσκει μου να ψουψουρίζουν πίσω μου ότι είμαι νάκκον τριτοκοσμίτης, φοούνται οι χτέρνιοι την παλληκαρκάν. Οπότε ρουφώ τους καχέδες, βάλλω καρέκλες πολλές, κάθουμε σάν τον ρέπελον, έτσι φοάται με λλίον η πεθθερά (τζιαι οι άλλοι περίεργοι συν-κενείς)
άρεσεν μου πολλά το μήνυμα της αγάπης σου :)
σχετικά με τον πόρδο του ελέφαντα, αν δεν ηξέρεις μεν μιλάς..... έχω με σε βίντεο, να μου τον αμολά τζιαι να με πετάσσει 2 μέτρα πάρατζει.
oh yes.
εν καλα που λες.. χαχα ξερεις ποση θεραπειαν εχρειαστηκε η καημένη να την ξεπεράσει τη δρακούνα?!
δοκισισοφη
Εν καλά που λαλείς. Αλλά είδαμεν την 2 φορές σέ ένα μήνα -τωρά είμαστε τριήμερο σπίτι της, δέ μπορώ να σκεφτώ τίποτε αλλο, ρουφά το οξυγόνο που την ατμόσφαιρα η άτιμη.
Άτε εννα γράψω ύστερα για το διαγωνισμό πιάνου που ήμουν δικαστής την τετάρτη.
σικε
χαχαχαχ, πούντο?
Ναι! Εγόρασεν μου αλατοπιπεριέρες -ξέρει ότι τους έχω αδυναμία (εσείς δέν το εξέρετε, έχω φετίχ με τες αλατοπιπεριέρες, έχω 60 ζευγάρια:-))
kati itan na pw twra alla afisto ksopaska:PPPPP