Σύντομον, της επιστροφής

Σήκου, είσαι καλά.  Σήμμερα η θρησκεία των συμπατριωτών σου γιορτάζει την αναγέννηση.   Καλά.  Άς ανεβούμε στο άσπρο σγουρό κύμα της αναγέννησης, να μας πάρει εκεί που θέλει.

--------------------

Εσκέφτουμουν την ώρα που οδηγούσα (πολλή ώρα) on the long winding road back,  με τη βαρύτητα να με τραβά κάτω  στον κατήφορο των βουνών πρός την πεδιάδαν όπως επήεννεν ελεύθερον το αυτοκίνητον τζιαι εχαριεντίζετουν μόνον του, τζιαι τα μωράκια,  η αγάπη απολαμβάνναν σιωπηλοί τη θέαν -ξεραϊλλα τζιαι γρανίτες,  σάν την κύπρον πάς τα βουνά της λεμεσού τον άουστον, ακόμα να βλαστήσουν τα πράσινα!   Η κούραση μου ετύλιξεν  με λατρευτά σάν το πέπλο το νυφφικόν του ιερού γάμου που ετέλεσα με τον εαυτόν μου δαμαί τζιαι ένα μήνα.  Ένιωσα ξαφνικά περήφανος για το στάδιον που έφτασα πάς τη γήν.   Είμαι επιτέλους άθρωπος.   Γράφω τζιαι εννοώ τα, ζώ τα τούτα που γράφω.  They have an asteroidal impact on me.   Ξέρεις διαβάτη πόσον εκαρτέρουν τούντην μέραν να έρτει, να γράφω μουσικήν τζιαι να ξέρω πόθθεν προέρχεται ακριβώς στο υποσυνείδητο τζιαι τί συμβολίζει στο άδυτον εσσωτερικόν του νού, να ξέρω οτι μπορώ να ζητήσω του εαυτού μου "άτε εαυτέ μου, τωρά πλάθω μουσικήν για το ξαπολώ, τζιαι για την πάλην την εσωτερικήν"  τζιαι να φκέννει ακριβώς έτσι?    Να γράφω μαζίν παραδοσιακά, αβαγκάρτ,  τζιαι νάκκον ποίησην?  Έσιει 17 χρόνια που το καρτερώ τζιαι παλεύκω το.  Τελικά εν το Μή-Πάλεμαν που έφερεν το ενωτικόν αποτέλεσμα κκιάορκαν μου τζιαι επήρεν μου τόσα χρόνια να το καταφέρω.

Είπα του εαυτού μου:

Για να γράψεις τζιαι να το εννοείς, για να δημιουργήσεις έργα ναν για σένα διαχρονικά τζιαι σημαδιακά τζιαι αποδεχτά (ο δημιουργός συχνά μισά το έργο του αμα τελειώσει, νεκατσιά το)  για να γράφεις τζιαι να σου φέρνει τα πάνω κάτω αλλαγήν μεγάλην μετά που κάθε κομμάτιν, πρέπει να γεννιούνται οι ιδέες δια πυρός και σιδήρου, να αντινάσσουνται που τα σπειροειδή έγκατα της ψυσιής να σε αρπάσσουν τζιαι να σε πέρνουν ώς τα όρια σου, μετά να έρκεσαι κούτσα κούτσα πετητός με τα φτερά σου του φοίνικα τσουρουφλισμένα πίσω στο εγκόσμιο αλλαγμένος  -αν ξέρεις πώς.   (θέλει τζιαι τούτον τη γνώσην τζιαι το training του τζιαι το χρόνον του)   Πρέπει η εμπειρία της δημιουργίας να εν όπως έναν παραμύθι του Μάρκεζ, πρέπει να ξέρεις να ζήσεις 10 ζωές μέσα στο παραμύθι, πολέμους, γεννήσεις, καταστροφές, ευτυχίαν, γηραθκειά.    Θκιάολε εν ωραία να το εννοείς...

Εν το εννοούσα πάντα.    Κάποτε ήμουν αμίλητος τζιαι ανέκφραστος σάν το βράχο.  Σκέττο κτηνό.   Ηφαίστιο.   Πράμα (a thing...)   μαύρο πικρό.   Οι μέρες τζιήνες εφύαν τζιαι δέν ξανάρκουνται ομως καλέ μου.   Gone my darling, long gone.