Πάτερ, έν άντεξα, έκαμα αμαρτίες πόψε.

Έκαμα πολλές αμαρτίες σήμερα.   Εσκέφτηκα για άλλες τόσες.  Παρολλίον έκλαψα για άλλες που δέ θα κάμω ποττέ.  Είπα τες ούλλες της φουκούς, έκρουσεν τες με τα αρωματικά ξύλα τζιαι ο καπνός τους επήρεν τες στον ουρανόν να τες ψιθυρίσει του διόνυσου να γελάσει.  Τζιήνος εγκρίνει τες αμαρτίες μου πάντα.  Ήπια πολλά ρούμια τζιαι τσίπουρο, έφαα υπερβολικά, εχαχχάνισα με πράματα άπρεπα τζιαι επιθυμίες πικάντικες.

Ήρτεν το απόγεμα ο φίλος μου ο Γιαννής ο Συνθέτης να με δεί δηλαδής τζιαι εξωκύλαμεν.  Θερμοκρασία πάνω που 30 βαθμοί τζιαι ήλιος ολογέλαστος ανάμεσα στα νεοφώτιστα φυλλαράκια της οξυάς τζιαι της βαλανιδιάς.   Παράτζιαιρα καλοκαιρινός ο καιρός, θυμίζει στις φλέβες μου οτι εν κυπριακόν το γαίμαν που αγκαλιάζουν στα σπλάχνα τους.   Να γιορτάσουμεν έθελεν ο φίλτατος, τζιαι εκάλεσα τον να τον ταϊσω αρνίν μαστορικόν.   Ήβρεν επιτέλους δουλειάν λαλεί να ηλεκτροκολλά τες τεράστιες σωλήνες του αποχετευτικού κάτω  στα  υποθαλάσσια τούνελ της μεγαλούπολης προσωρινά ώσπου να έβρει μουσική δουλειάν ο καημένος, στη χάλια οικονομίαν που έχουμεν τωρά.   Εχάρηκεν πάρα πολλά που τον εκάλεσα τζιαι έφερεν μου μιά μπουκκάλλαν ούζο δώδεκα για δώρο.  

Δίαιτα που δευτέρας κοπέλλια.  Ο θεός διόνυσος είπεν μου εν εντάξει, άς αναβάλουμεν λλίγο το επόμενο στάδιο της ύπαρξης.  Ακόμα μιά μέρα κραιπάλης τζιαι σικκιμέ.  

Έψησα πόδιν  αρνίσιον τελικά,  που εναν κασάπη που καταλάβει που αρνιά πορτογαλλέζο.  Καπνιστό στη διασποροφουκού εγίνηκε.  Μα ήταν πολλά καλή συνταγή ολάν.  Είμαι μάστρος γμτ.   Πρώτα έδερα το κρέας, πάτσους πολλούς να αννοίξουν οι πόροι.  Εγελάσαμεν.  Μετά εμαρίναρα το σε κουπανισμένο ματσάκι χλωρής ρίγανης με μπόλικο βιολογικό σκόρδο αργεντινής, σκόνη κόλιαντρου τζιαι δάφνης, κρεμμυδοχυμό που τα λεγόμενα  'βιδάλια' κρομμύδια τα γλυκά που την πολιτεία της Γεωργίας.  Άψα κατά τες τρείς η ώρα  την διπλήν καπνιστήραν φουκούν μου με λλία κάρβουνα σε χαμηλή θερμοκρασία  μαζί τζιαι ξύλα χλωρά άσπρης καρυδιάς (hickory wood) που μοσχομυρίζουν τζιαι ξικαπνίζουν χαϊδεύοντας το κρέας μέχρι να πειστεί να αφήσει τη πικρόγλυκη γεύση του καπνού να μπεί στα σωθικά  του ανάμεσα στις ίνες τζιαι το πάχος.  Τέσσερις ώρες ψήσιμο φίλε μου.  Στο μεταξύν ήπιαμεν ρούμιν μαύρο με ginger ale, lime - λαλούν το "dark and stormy", πολλά ωραίον κοκτέϊλ, πιάννει σε πολλά.  Έφυεν η μπουκκάλλα στες τέσσερις ώρες φυσικά.  Τραλαλα.  Τραλα. Λαλα.   Έλιωννεν το κρέας, εμύρισεν θάλασσες μεσογειακές, χωράφκια, εκδρομές παιδικές, τραπέζια, σπίτιν.  (καλάν τούτα εφαντάστηκα τα, εν μαειρεύκουμεν με τόσα μπαχαρικά σε σούβλες στην κύπρον, αλλά εμέναν το σπίτιν μου εν πολυεπίπεδον τζιαι πάντα κρέμμεται μεταξύ ανάμνησης τζιαι φαντασίωσης έτσι τζιαι αλλιώς).  Πάμε σιότς τσίπουρο που το αγιον όρος.  

Θέματα συζήτησης:

-γιατί να μέν μπορούμεν να ζήσουμεν όπως το Μέγα Δάσκαλον μας (εν τα γενέθλια του σήμμερα) που έκαμνεν πάρτι κάθε νύχτα για σαράντα χρόνια τρικούβερτο, έπιννεν τα πάντα με τουλάχιστον 20 άτομα, έφαεν του κόσμου τα περίεργα φαγιά σε τεράστιες ποσότητες, είχεν 5 ερωμένες ανα πάσα στιγμή, έγραψεν του κόσμου τα πελλοκομμάθκια τζιαι επαίξαν του τα οι ορχήστρες ανα τον κόσμον, τζιαι εγέρασεν εν 87 χρονών τζιαι κόμα φακκά της γής τζιαι σούζεται??   Μυθικέ Δάσκαλε, άχ, τί μας έκαμες.  Δέ θα σε φτάσουμεν ποτέ.  (Έχουμεν ομως τη δική μμας ιστορία να γράψουμεν, μέν έσιεις έννοιαν -αυτό το συμπέρασμα μμας).

-γιατί να μέν κόφτει σχεδόν κανέναν η τέχνη μας τζιαι ο κόσμος να μέν μπορεί να ονομάσει ούτε έναν συνθέτην (εχτός τους 'μαλαχτούς' τζιαι τους 'πουλημένους')  αλλά μπορεί να σου πεί τί παπούτσια τζιαι φόρεμαν κουτούρ εφόρεν η Μμπηόνσε στα όσκαρ.

-γιατί να μέ μπορεί να έβρει δουλειάν ο Γιαννής μές τη μουσικήν τζιαι να πρέπει να πάει πάλε στες οικοδομές.

-πότε θα πάμε στα βουνά να ανέβουμεν κανένα βράχο σοβαρόν.

Τωρά εν μεσάνυχτα, ο νούς μου εσταμάτησεν να επι-λειτουργεί (τί σου είναι το αρνί τζιαι το τσίπουρο).  Life is good.