Αντίο καλέ μου.
Έφυες πάλε.
Σου αφιερώννω
...απο το CD "Χωρίς εσένα" που μας αρέσκει πολλά τζαι τους δύο.
Ανάμνηση που φέρνει:
Ταξιδεύουμε παρέα στα βουνά που την Τόχνη ώς τον Κύκκο. Παίζουν οι Πέρσες τα ωραία τους μαραζωμένα αλλά γλυκά κομμάθκια. Δέ μιλάς πολλά, ποτέ σου δέ μιλάς πολλά. Μιλά η ενέργεια σου που εκπέμπει καλοσύνη, ομορκιάν, αρχαία σοφίαν, μοναξιάν, εξυπνάδαν, σκέψη, πλάθεις συνέχεια ταξίμια μες το νούν -ακούω τα, σούζεις το σιέρι σσου αθέλητα-, εκπέμπεις χαλαρότητα. Κάμνει με να νιώθω οτι Ανοίκω. Σπάνια στιγμή να ανοίκω ξέρεις. Ναι. Ξέρεις.
Ταξιδεύουμε παρέα στα βουνά που την Τόχνη ώς τον Κύκκο. Παίζουν οι Πέρσες τα ωραία τους μαραζωμένα αλλά γλυκά κομμάθκια. Δέ μιλάς πολλά, ποτέ σου δέ μιλάς πολλά. Μιλά η ενέργεια σου που εκπέμπει καλοσύνη, ομορκιάν, αρχαία σοφίαν, μοναξιάν, εξυπνάδαν, σκέψη, πλάθεις συνέχεια ταξίμια μες το νούν -ακούω τα, σούζεις το σιέρι σσου αθέλητα-, εκπέμπεις χαλαρότητα. Κάμνει με να νιώθω οτι Ανοίκω. Σπάνια στιγμή να ανοίκω ξέρεις. Ναι. Ξέρεις.
Μελετούμε την αρχιτεκτονική των σπιτιών. Αρέσκει σου, εν δουλειά σου να τα προσέχεις τούτα. Πέτρες άσπρες, πέτρες κόκκινες, μαστορικά βαλμένες. Χαλαμάντουρα. Κοτζιακαρούες γραφικές με κλατσόν καφέ, ζαβά πόθκια. Τρώμεν σε καφενεν, αυκά τηανιτά τζιαι πίννουμεν σκέττους. Λαλείς μου τα δικά σου, λλία αλλά καλά. Επαρέτησα να σου διώ συμβουλές δαμέ τζιαι χρόνια, δέ χρειάζεσαι τες συμβουλές μου. Εν εγώ που τες χρειάζουμαι. Πειράζω σε για τη 'μουσική βίβλον της Περσικής' -που εν δύσκολη να αποστηθίσει κανείς, αλλά πρέπει. Επος μουσικόν ολόκληρο, 10 ώρες. "Έμαθες να παίζεις το Ραντίφ?" Χαμογελάς. "Εν δύσκολον πολλά, έβαλα σκοπόν να μάθω 100 κομμάτια το χρόνον, εσύ?" "Τζιαι γώ".. "Μιά μμέρα θα καθούμαστεν πουκάτω που τη βαβατσινιάν, στην Ιερήν Αυλήν με τ' Αγάλματα, να παίζουμεν το Ραντίφ ούλλον, τζιαι δέ θα μιλούμεν θα κοιταζούμαστεν μόνο, τζιαι θα λαλούν τα σεττάρ πολλά, αδελφέ μου." Έν θα χρειαστεί να μιλούμεν. Πόσα εμοιραστήκαμεν καλέ μου? Τα Δέκα Χρόνια που επεράσαμεν ενώσαν μας με τέθκοιον τρόπον που μήνες περνούν χωρίς να ιδωθούμεν, βδομάδες χωρίς να μιλήσουμεν, χρόνος χωρίς να αγκαλιαστούμεν, τζιαι μόλις σε δώ σάν να σου εμίλουν πρί μιάν ώραν, έν έσιει παύσην η παρουσία μας. Η απουσία έν υπάρχει.
Τωρά έφυες πάλε. Έμεινεν δαμέ η ηχώ της ύπαρξης σου να πλανιέται μές τες κάμαρες σαν τη νεράϊδα. Εφάαμεν. Ήπιαμεν. Άκουσα τα δίδυμα να μαθαίννουν τζιαι να σου λαλούν "Τατάααα!!!" κάθε πρωίν που εξύπνας.
Είμαι πλούσιος.
Σχόλια
Να είσαστε τζιαι οι θκιό πάντα καλά τζιαι να χαίρεστε ο ένας την παρουσία του άλλου. Να μαλακώνει η ψυshi τζιαι να γεμώνει δύναμη τζιαι αγάπη.
Πονώ. Έτυχεν να είμαστεν αδελφές ψυχές, όπως το εκατάλαβες. Εν πάντα δίπλα τζιαι μέσα μου, θέλω δυστυχώς τζιαι την φυσική παρουσία, εγωιστικά.
παπουτσοσυκε
Τί ωραία να πίννεις φραπέ τζιαι τσιάρον αμίλητος με αντροπαρέαν ή αδερφόν, κάτω σε παραλίαν. Οι χτέρνιοι έν καταλάβουν τίποτε γμτ που τη σιωπήν. Πουρ πουρ πουρ έχουν ανασφάλεια.. (μόνον ο Γιαννής Ο Συνθέτης κάτι πάει να καταλάβει, εκπαίδευσα τον)
για να σε καθησυχάσω λίγο, η μεγάλη πλειοψηφία των Κυπραίων είναι επίσης, Πουρ πουρ πουρ...
Λίγοι ξέρουν να εκτιμούν τη σιωπή.
Δεν υπάρχουν αντίο ανάμεσα σε αδερφές-ψυχές...Όμως, σε καταλαβαίνω, η φυσική απουσία πονάει...πολύ...
Έτσι ε? Ούλλοι μιλούν πολλά τελικά? Στη σιωπή μεταξύ αδελφών ψυχών μπορούν να φανερωθούν αισθήματα αραχνοΰφαντα που λόγια δέν έχουν. Πολύτιμο προσόν η σιγή μαζί με την παρουσία.
Ξέρω οτι εσύ καταλαβαίνεις καλά τον πόνο της απουσίας. Σε χαιρετώ, απόλαυσε τους ανθούς των δέντρων που είμαι σίγουρος κοσμούν τα κλαδιά εκεί που είσαι.
Καλή συνέχεια. Το καλοκαίρι ενεν μακρυά.
αχ, καταλάβεις. Εννα πάς το καλοκαίρι τουλάχιστο. Τζιαι μείς. 1η ιούλη, here we come.
σταλαματια
αληθώς. τα άξιππα εν τα πιό καλά! Εν έσιεις ώραν να προγραμματίσεις, εν ούλλα αυθόρμητα αρέσκουν μου καλλύττερα.