Eγύριζα χτιτζιασμένος ώσπου τζιαι ήβρα ταβερνούαν

Άφηκεν μου πικρή γεύσην το πόστ μου εχτές.  Έφκαλα τζιαι νεύρα, εγενίκευσα (ίσως παραπάνω απ ότι πρέπει)  επρόσβαλα  (τζιαι τον εαυτόν μου μέσα)  εχτίζιασα.   Για να μέν μου κάτσει το κακό στο στομάσιην μου τζιαι να σιειροτερέψει την παλιδρόμισην οξέων που με βασαννιά ούτως ή άλλως ορκίστηκα σήμμερα θα γυρίζω όπως το στοισειόν  μές τα όρη τζιαι τα παραρά  να έβρω τόπον που να μου "μιλήσει" στη ψυσιήν κατά 90%.   Μόνον έτσι θα εξιλεωθώ, εσκέφτηκα.

Εκόττησα τους μιτσιούς της γιαγιάς τους τζιαι επιάσαμεν το αυτοκίνητον να πάμεν κάπου.  Όπου μας φκάλει η στράτα.  Η καημένη η Αγάπη απόρησεν γιατί έν της εξήγησα τί πάμεν να κάμουμεν τζιαι ενόμισεν εννα πάμεν ρομαντικήν εκδρομήν τζι εχάρηκεν.  (Ξέρει με καλά, τζαι αν της εμολόουν οτι πάμεν για obsessive search αυθεντικού τόπου για φαϊν  όπως μόνον εγώ τον φαντάζουμαι, έν θα επήαιννεν μαζί μου με καμία δύναμη  -" άτε, go do your thing dude"  εννα μου ελάλεν με τα σιέρκα ψηλά παρετημένα  αλα αμερικάνικα).

Εφύαμεν προς Λεύκαρα, Βάβλαν  (παναϊαμου ήντα ανήφορα).   Βαβατσιννιάν κλπ.  

Η Αγάπη επείνασεν πολλά τζι ερώταν 'μα γιατί εν καθούμαστε δαμέ'    απαντώ  'εννεν  καλά δαμέ'  -έγινεν 30 φορές τούτη η κουβέντα, έσπασα της τα νεύρα της.  Εκαταλήξαμεν στη θάλασσα ώσπου να έβρω τζιήνον που έθελα.....

Έν έσιει σε τουριστικά χωρκά καλούς τόπους πλέον!

Αυθεντικές ταβερνούες??   Γιόκ.   Ούλλες που εκατέβηκα στα δήθεν 'γραφικά'  χωρκά εδιαφημίζαν  "LACE!!!   LACE!!!  COME SEE WOMEN LACE  THEY MAKE"  τζιαι άλλα όπως  "CYPRUS MEZE  OR ENGLISH  BREKFAST  ONLY 15 EUROS WITH PINT OF BEER"   ή   "PARIZZIAN CREPERY  Ο  ΚITSIOS"    ή ακόμα το γνωστόν  "WAX MUSIOUM  and RESTAURANT  THE  'FATSA'  "    (!!!)  

Δηλαδή  τα πιό όμορφα χωρκά που είχαμεν  έν έχουν έναν τόπον να πάει ο τουρίστας που ενδιαφέρεται για το εντελώς αυθεντικόν φαίν τζιαι κουλτούραν  (ο τουρίστας "foodie"  που λαλούμεν στην αμερική)  τζιαι μόνο εστιατόρια μαϊμούδες έσιει.    Ντίσνεϋλαντ!!!!   Γιατί????  Κρίμα.

Τα καλά τοπούθκια εν σε πιό απλά χωρκά  (ξέρω τα τούτα, πάω τζιαι τζιαμέ),  αλλά εγώ έθελα να δώ ΤΙ  εικόναν διούμεν στον έξω κόσμον που (νομίζουμεν)  τρώει κόνναρα τζιαι εννα τον πείσουμεν οτι η παλιόσουβλα η μυλλαρωτή των δκυό ημερών η κρουσμένη του μάστρε γιωρκή στο χωρκόν Χ εν φαϊν που αξίζει 15 ευρώ.    Στα πιό ωραία μας χωρκά επουλήσαμεν την κουλτούραν μας φτηνά!!

Το λοιπόν.

Εγώ έχω απλές αλλά  ιδιότροπες προδιαγραφές μου για ταβερνούες σε ορεινά ή παραλιακά μέρη.  Επρόσεξα πως άμα έσιει τα εξής προτερήματα μιά ταβέρνα, νιώθω ευτυχισμένος, νιώθω είμαι σε νησί της μεσογείου, τρώω καλά  (τζι έν πειράζει αν τα χρυσοπληρώννω, άτε ας πάει το παλιάμπελον):

Το λοιπόν:

1)   Η πρόσοψη της ταβέρνας εν που πέτραν κακόχτιστην ή άτε που  ψεύτικην πέτραν  ή σταμπωτόν κουγκρίν ή υλικά αμφίβολης προέλευσης.  Έσιει φκιόρα πολλά, άγρια, κλήματα, φοινιτζιές.  Πάρκινγκ τσιακκίλι.   Λαλούν την κάτι εντελώς αντιμάρκετινγκ όπως  "ο Κίτσιος σας",  "Η κώμα του γιαλού",  "Τα εφτά αδέλφια" κλπ γνωστά

2)  Τα τραπεζούθκια εν πλαστικά, τζιαι οι καρέκλες επίσης.   Κατα προτίμηση  LORDOS PLASTICS.

3)  Έσιει τραπεζομάντηλο ππακλαβωτό μπλέ άσπρο που μυρίζει DIXAN.

4)  Βουρούν κάττοι  με ψαροκόκκαλα στο στόμαν τζαιι έσιει κοπελλούθκια στο πάρκινγκ που φκέννουν πάς τες επικίνδυνες αρχαίες σούσες στο πλευρόν της ταβέρνας (πογιατισμένες κόκκκινες ή κίτρινες)

5)  Έν σου διούν τιμοκατάλογον.  Σημαντικόν τούτον.   Ούτε ρωτάς τιμές.  

6)   Έρκεται ο ιδιοκτήτης να σου πάρει παραγγελίαν όι το καρσόνιν που τη ρωσίαν.   Ρωτάς τον "ήντα μπου έσιει καλόν σήμμερα μάστρε?  Αρέσκει μου το ολόφρεσκον, άκουσα είσαι ο πάsh μάστρος του τηαννιού με τζιήνα της βάρκας   χαχαα, έπεψεν με κοντά σου ο Κωστής Γιανή της Γιωρκούς"  τζιαι απαντά σου  "χαχαχα  το κατα δύναμην κύριε ακούεις μόλις ήρτεν η βάρκα, τζιαι εισηγούμαι σου το παρπούνιν τζιαι το σκάρον, ακόμα έντα έβαλα μές το ψυγείον πιλέ.  Μέν παραγγείλεις της σχάρας μεγάλον, έφερα τα εχτές τζιαι έννεν τόσο φρέσκον πιόν."   (μετά ίσως προσθέσει "άεις το να το δώκω τους λευκωσιάτες που έν καταλάβουν χαχαχα)   

ΤΟΥΤΟΝ ΕΝ ΤΟ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΝ.  Να σου λαλεί αλήθκειαν ο ιδιοχτήτης.   

7)  Έρκεται το ορεχτικό τζιαι εν  homemade  η τασιή, όι του κουθκιού (καταλάβεις το γιατί ο σκόρτος έν βρωμεί παγιάτικος  έν βρωμεί δηλαδή  σάν τα λάστιχα)  τζιαι τα παντζιάρκα  εν σπαρταριστά, σκλερά, όξινα (εν καβλωμένα τζιαι ολοκότσιηνα αντί να εν πατσιαουριν) το καππάριν εν ολοπράσινον τζιαι τσιμπά σε το αγκάθθιν του, η σαλάτα φρεσκοκομμένη, όι του ψυγείου, ειδικά η ντομάτα  (άμα βάλεις ντομάτα στο ψυγείο σκοτώννεις την ουσίαν που την κάμνει να εν γλυτζιά-ψάξετε το τούτον έν λαλώ ψέματα)   τζιαι το ψωμίν ολόφρεσκον του φούρνου.    οι ελιές εν πικρούδες τζιαι έχουν φέττες λεμονούιν τζιαι κούννες σκόρτο φρέσκον κυπριακόν μιτσήν   -σημαίνει προσέχουν το φαϊν τους δαμέ!!!  Εννα φάεις καλά.   Αν δέν εν έτσι το ορεχτικόν, πιέρωσε τζιαι φύε τωρά μέν είσαι αρνίν!!!

8)   Αν πάς σε ψαροταβέρναν:   Όταν έρτει το ψάριν, έρκουνται μαζίν τζιαι οι πατάτες.  Σημαίνει ετηανίσαν τες σε άλλον τηάνιν όι στο ίδιο να βρωμούν ψαρκές!!   Οι πατάτες πρέπει να εν καρτσιουριστές που έξω, να μέν γυαλλίζουν που το λάδι,  να εν κοκκινοκίτρινες, τζιαι ολοζώντανες.   Το ψάριν να μυρίζει θάλασσαν τζιαι να αλοίφεις τα σωθικά του σκάρου πάς το ψωμίν με το λάδιν τζιαι το λεμόνιν τζιαι να το τρώεις σάννα τζι εν φουα γκρά.  

9)  Αννεν κρέας που επαράγγειλες στα ορεινά  να ρωτήσεις αν θα γινεί της ώρας, που φρέσκον ζώον καλής ποιότητας, που μέρος του χτηνού κατάλληλο για ανθρώπινη κατανάλωση.  Ο κώλος έν τρώεται, εν σκλερός!!!!   Παρετάτε να τον σερβίρετε!!   Το κρέας ποττέ  να μέν εν well done  τζιαι να γίνεται κορτάτζιην σάν τη σόλαν της μπότας.   Επίσης να ρωτήσεις αν το εμισοψήσαν εψές τζιαι εβάλαν το στο ψυγείον  (50% των κέντρων έτσι κάμνουν!!)   Το ψητόν να μέν κολυμπά στες μύλλες ή να εν τόσο βαρυψημένον που μόνον τη γεύσην της δάφνης να νιώθεις.  Η κουέλλα να εν μεσήλικας γευσάτη με μύς ούλλον ψαχνόν όι πατσιοκοτζιάκαρη λετσιασμένη που ήταν του θανατά οταν την εσφάξαν τζιαι να βρωμούν τα σωθικά της αγαμίαν τζιαι κατούρες.   

10)  Τέλος,  αμα σου φέρουν καχέν να εν που το κατάστημαν, τζιαι να εν μεραχλίδηκος με καϊμάκκιν, πολλύν καφέν, τζιαι νερόν παγωμένον αλλά μούχτην όι πότσαν των 2 ευρώ..

Έσιει έτσι τόπους?   Ναί.  Πολλούς.

Ήβρα κανέναν σήμερα?    Ναί, έναν.

Πού?!

Μεταξύ Ζυγιού τζιαι Άη Θεόδωρου μιά ταβέρνα πάς το κύμμαν εγυάλλισεν μου τζιαι η λίστα με τες προδιαγραφές εγέμωσεν τικκαρίσματα.   Εκάμαμεν την αμπέλιν τζιαι εσσυχχώρεσα τες πιτόμουγιες.