Έρως πατημένος στο πεζοδρόμιο.

Ανώνυμε βάνδαλε του πεζοδρομίου βιαστικέ στην πόλη μου τί ήθελες να πείς με τα κάπως απρόσεχτα πιτημένα τζιαι τετριμμένα σου σλόγκαν που επογιάτισες χαμαί?

Γιατί τα έγραψες τούτα τα δύσκολα τζιαι έκατσα τζιαι εθώρουν τα ξανά τζιαι ξανά απορημένος?

Ή είσαι πολλά μιτσής τζιαι δέν κόφκει ο νούς σου ή είσαι μίνιμαλιστ γκούρου πεζοδρομιακός.

Είσαι άσχετος, ή πάνσοφος?

Εν μπορώ να ησυχάσω.  Να κάτσω να καρτερώ στο καλτερίμιν πέρκι φανείς να σε ρωτήσω τί εννοούσες, ώ   found object σοφέ του δρόμου?   Εθωρούσαν με οι περαστικοί περίεργα έτσι που εκοντοστάθηκα.  Επιάαν με τα κυπριακά μου με την αντροπήν τζιαι έφυα.

Έγραψες -μαλλον-  πρώτα το LOVE  ,   LiberE.  χωρίς το rty   -το Ε μάλιστα κεφαλαίον, σάν λανθασμένη και αταίριαστη κραυγήν απόγνωσης.  (as in:   "libereeeeee MΕεεεεε" ? free me from Love? Or, "love, free me")   -Αγάπη, ελευθέρωσε με  ή Ελευθέρωσε με απο την Αγάπη?  Αλλά μετα άλλαξες γνώμη τζιαι επρόσθεσες LIBERErty ανορθόγραφα.  Έβαλες τζιαι underline  σάν το σύνορον πουκάτω που το LOVE, να μας συχχίζει τα πιθανά νοήματα.

Ερωτεύτου την Ελευθερία?  (τάσσεις  μας το δηλαδή? Να ερωτευτούμεν την ελευθερία.  Οκ.  Εύκολον.  Λαλείς το με εμπειρική σοφίαν τούτο?  Με γνώση που ακολουθά σκέψη βαθειάν? Ή με πίκραν/απογοήτευσην οιχτρήν, τραγικά ανθρώπινη?) (για ποιόν είδος ελευθερίας μας μιλάς ρέ βάνδαλε?  -για την πλαστικήν, την αθρώπινην του παγκοσμιοχτέρνιου individual? τζιήνην  των χυμένου αίματος κεκτημένων ιστορικών ατομικών "δικαιωμάτων"?   Μιλάς για τη μωρίστικην "κάμνω ότι γουστάρω" λευτεριάν?  Τη φιλοσοφικήν  "κάμνω τα χωρίς να πειράζω άλλον" ,  τη ψυχολογικήν "κάμνω οτι μου καβλωσει γιατί δέ μπορώ να σταματήσω τον εαυτό μμου"   --- Ή μιλάς για την ελευθερίαν την άυλην που δέν έχει ένθετο θετικόν ή αρνητικόν χαρακτήρα  ή εικόνες ή λόγια να την περιφράζουν περιγραφικά σπατουλαρισμένες πάνω της, τζιήνης της λευτεριάς που νιώθεις μόνον  όταν σε φωτίσει ο Πλάστης ξαφνικά {όι τζιήνος που επλάσαμεν εμείς οι γήινοι, ο Άλλος, ο Αληθινός}  την ώραν πχ που καταλάβεις οτι έλειψεν το τζιερί σσου σαν είσαι διμμένος πάς τον χιλιοτρυπημένον κορμόν μπροστά που το εκτελεστικόν απόσπασμα) 

πιθανές διασποροεξηγήσεις του γκραφίττι:

Έρως + Ελευθερία?   (το δίδυμο της επιτυχίας?  Ψωμί δέν έχουμε ανάγκη? Σύνοψη του νοήματος της ζωής στη γή?  Γι' αυτά τα δύο βασανίζουμεν το κορμί?  Aren't they mutually exclusive?   )

(Για ποιόν έρωτα μιλάς?  Για τον σεχσικόν?  Για τον ειδωλολατρικόν?  Για τον βδελλικόν? 

Τον αυτοέρωτα?  Τον καθρεφτοέρωτα?  Τον ανεκπλήρωτο?  Ή τζιήνον που έρκεται μετά ανταλλαγής υγρών και αστραπών?  Τον έρωταν που κάμνει exclude all others to favor one?  Ή τον Άλλο, τζιήνον που φορεί τους πάντες τζαιι τα πάντα μές την αγκαλιάν του με την ίδια θέρμη?)  (εγώ τούτο θέλω, καλέ μου, κλαίω γιατί έν υπάρχει, έν γίνεται, έν φορεί μιά αθρώπινη ζωή έτσι μεγάλον έρωτα.)

Έρως=Ελευθερία?    ( Απόλυτο, συμβολικά οξύμωρο, ανώριμο statement κάποιου επιφανειακά ερωτευμένου που δέ γνώρισε ακόμα την αληθινή ελευθερία που φέρνει ο Θάνατος)

(ή μπορεί, σοφά, να εννοεί το είδος έρωτα που φορεί μέσα του το Θάνατο -άρα ΝΑΙ, είναι ελευθερία τούτος)

Έρως >>>  {οδηγά στην}  ελευθερία? (αυτό παίζεται.   Μήπως εννοεί ο ποιητής "όταν τελειώσει ο έρωτας οδηγούμαστε στην ελευθερία"? Όταν ο κύκλος του έρωτα κλείσει, έρχεται η ελευθερία?  )    (ή "ταϊζει ο έρως την ελευθερία"  -αλληλεξάρτιση??)

Έρως  |   {φραγμός στην} ελευθερία?    (no comment)

Εγώ, μετά που σκέψην τετραδιάστατην τζιαι πόνον του στομαχιού οξύτατον ούλλη νύχτα,  έφκαλα τα προσωπικά συμπεράσματα μου.

Προτιμώ τούτη την  εξήγηση:

Αγάπη {in spite of}  Liberty    Δύο ξεχωριστά πράματα.  'Γνωρίζουν' το ένα το άλλο χωρίς να μπαίννουν ο ένας στα χωράφκια του άλλου.   Χωρίς να αν-οίκουν.

Έθθα τα καταφέρω ποττέ μου?  Γιατί?  Γιατί?