Άμα ο αετός κρατά αγκαλιάν το δράκο, τζιαι παίζουν μουσικήν.

"Ενδόπλασμα"

Τελειώνω τούντες μέρες το κομμάτι που άρκεψα πρίν μιά βδομάδα, μέρος της σειράς ηλεκτρονικών/ακουστικών μειγμάτων που γράφω.    Το περασμένο σ/κ έγραψα το σεττάρ, τζιαι έκαμα τα ηλεκτρονικά τζιαι τα έγχορδα.   Ούλλην εφτομάδαν εβασάνισεν με μές τα σωθικά του νού.  Τζιαι την περασμένη τρίτη ήρτεν μου η απάντηση..      Σήμερα έπαιξα τζιαι ηχογράφησα τα πιδκιάβλια, τα θιβετιανά σουραύλια, τους περσικούς αυλούς, έφκαλα πούζα που το φύσημα.  Άρα οι κραυγούδες που ακούετε που τα πνευστά, εν η φωνή μου μέσα που μορφήν αιθέρα..    Στη σειρά κομμαθκιών (σάν συλλογή που αγάλματα περίπου) που γράφω, εννα εν φκάλω έξω τα πιό σώψυχα μου μουσικά κομμάθκια, που ξέρω έννεν για να έχουν απήχηση σε πολλά φκιά, εν σε γλώσσα λλίο ακραία, που θέλει φκιά πελλά, φκιά ζαβά, τζιαι  προσεκτικά ακούσματα χωρίς εμπόδιο το νού.  Αλλά μοιράζουμε το none the less, επειδή είμαι πολλά ευχαριστημένος μαζί του, περήφανος.    Εκράγηκεν το ηφαίστιον μου, τζιαι σε μιά βδομάδα εγέννησεν το νόημα μεταφρασμένο σε μουσική όσων σκέφτουμαι.    Περιγράφω μιάν πλευράν του εαυτού μου.  Έν λαλώ ποιάν, αλλά εν για μέναν η ομορφόττερη μου πλευρά.



Εν σε άλλη διάσταση χώρου τζιαι χρόνου τούντο κομμάτι, τζι όποιος θέλει να ταξιδέψει μαζίν μου, να κοπιάσει.