Η Καθαριότητα

Με κόπον   οι κοπέλλες πάς τη ράσιην τους κουβαλούν κούζες ολόμαυρες με νερόν γεμάτες που τον ποταμόν τ' ορεινού τους του χωρκού

Κουβαλούν  τες σσιωπηλά η κάθε μιά τζιαι τη δικήν της

Εν ασήκωτον το βάρος, τζι οι κούζες  εύθραυστες, το νερόν ευκολοσιώνοστον

τζιαι τόση προσοχή χρειάζεται που οι κοπέλλες στη δουλειά τους  έν γελούν, έν ακούουν τα πουλιά που κελαηδούν, έν μυρίζουνται τα φκιόρα, έν θυμούνται τα κοπελλούθκια τους.

Δουλεύκουν παρέαν οι κοπέλλες, άλλες εν μιτσιές, σφιχτοβύζες, άλλες γερόντισσες με τη σοφίαν στα πρόσωπα σάν τες ρυτίδες τους βαθκειάν.

Τζιαι πλώννουνται τζιή τζιαι δά του ποταμού,  σ' έναν χωράφιν, μαζίν να πλύννουν τ' άπλυτα τους.

Μές σε καζάνιν χάλκενο, βράζουν το νερόν τζιαι πλυννίσκουν τα ρούχα ούλλα, τα σεντόνια, τα εσσώρουχα.  Τα άσπρα τους.  

Εννιά γεναίτζιες συνεργάζουνται αρμονικά.

Η Συγυρισμένη διπλώννει.

Η κοτζιάκαρες  καθοδηγούν τζιαι δέρνουν τα ρούχα να καθαρίσουν..

Η Ήρεμη τζι υπομονετική κρεμμάζει τα.

Η Άφοη που τη ξημαρισιάν,  κουβαλεί τα λερωμένα.

Η Τολμηρή,  άφκει φωθκιάν.

Η Δυνατή, ποσφίγγει τα.

Οι θκυό οι φίλες ι στο βάθος συνάουν τα να τα πάρουν έσσω.

Τζιαι Δκυό  Άντρες, ένας μόνος του μές το σπίτιν με την μεγάλην πόρταν, ο άλλος στα δεξιά κοντά στο δάσος,  έν δουλεύκουν κόμα, έν νεκατώννουνται, τζιαι μόνον καρτερούν τες κοπέλλες να τελειώσουν τη δικήν τους τη δουλειά, για να αρκέψουν τζιήνοι την Επόμενη δουλειά.