Ηφαίστειον.
Γράμμα προς το κορμί μου, γραμμένο την ώραν της Φωθκιάς:
Περπατώ πόψε στην κόψη του ηφαιστείου μου μές το θειάφι, τους γκριζοκαπνούς, πατώ ξυπόλυτος πάς τες πετρούες τες σουβλερές. Πόσο ξένη φαίνεται η γή τζιαμέ που έν βλαστά χορτάρι, τζιαμέ που ούτε ζωύφια πετούν, ούτε πουλιά. Ξεγελά σε. Λαλείς "μα εν τζιαι τούτη η γή δική μου?" -Επάτησα πολλές φορές δαμέ. Εν κυκλικό το μονοπάτι, περνά που δάση εύφορα, που Κήπους, που σπαρτά, πάει τζιαι που την έρημο, τη θάλασσα, τόπους που σε γεμώννουν χαρά, που σε κάμνουν να νιώθεις καλά, που σε φορτώννουν Ωραίο για σένα. Άς γελάσω. Έτω, στο τέλος ο χάρτης σου πάντα καταλήγει πάντα δαμέ στο ηφαίστειον. Έτσι έναι. Κάθε φορά που το περνώ, κάτι μαθαίνω. Θωρώ τα έγκατα της γής μου που κοντά, τζιαι κάθε φορά καταλαβαίνω τα καλλύττερα. Εν τζιαι το ηφαίστειον ζωή ρέ. Τί σημαίνει εν κατάξερον, επικίνδυνον, βρωμεί, κρούζει, εν μαύρον. Τί σημαίνει τούτον? Επειδή το συγκρίνεις δηλαδή με τους κάμπους σου τους ωραίους? Ποιός σου είπεν ότι ήταν πρόθεση της Πλάστης σου να συγκρίνεις με τούντον Δογματικόν τρόπον τη γή σου ρέ???
Θέλεις να ταξιδέψεις? Τί εννοείς? Μόνο τουρισμό σε θέρετρα της ψυσιής εννα κάμνεις ενόμισες, να μαυρίζεις σε παραλίες κάτω που τον δικό σου ήλιον σε τροπικό κλίμα ενώ οι ιθαγενείς στο κέντρον του νησιού σου να ζούν στην αθλιότητα τζιαι να τους αγνοείς?
Θέλεις να ταξιδέψεις? Ενόμισες εννα έβρεις μιάν πελλήν απάντησην που θα σε πνάσει (αν είσαι τριβιτζιασμένος) ή που θα σου γεμώσει τα λεγόμενα 'κενά' (αν έσιεις) ή που θα σου επιλύσει πράματα που σου επειράξαν τη ψυχούλλα σου όταν ήταν μιτσιά, αθώα?
Σκατά. Μέν γυρεύκεις έτσι πράματα. Ένναν έτσι τα ταξίθκια.
Όποιος νομίζει ότι μιάν φοράν πάεις, κάτι βρίσκεις, τζιαι μετά πνάζεις "ευτυχισμένος" έσιει λάθος.
Ευτυχισμένος είσαι. Τωρά. Όπως είσαι.
Αλλιώς παρέτα το ταξίδι πρίν να έναι αργά.
Ο Οδυσσέας, ο μεγάλος μου πατέρας ο πνευματικός, έν τζι εγύρευκεν να πάει έσσω του για να πνάσει. Μιά χαρά την είσιεν στο ταξίδιν του. Εγάμησεν καλά καλά, ήπιεν έφαεν, έμαθεν πράματα πολλά, έζησεν ζωές που άλλοι μόνον ονειρεύκουνται. Επειδή έν ήταν κατακαημένος. Ότι του έρκετουν εθώρεν το μές τα μάθκια τζι ελάλεν "μα δέ τί πράμαν ήρτεν ολά!!" τζι έβαλλεν τον εαυτόν του ολόκληρον να ρέει για να έβρει λύσεις που έν ήταν σύμφωνες με την προηγούμενην του ζωή.
Ρέ, άκου.. Χωρίς να είσαι Ευτυχισμένος, έν σου διά άδειαν το ασυνείδητο σου να ταξιδέψεις πέραν του. Όσοι ψάχνουν που δυστυχίαν για να έβρουν την ευτυχίαν εν σάν τους πεινασμένους μές την έρημον που μάχουνται να έβρουν κάτι να φάν τζιαι τρών κάκτους αγκαθωτούς, ξύλα, ότι έβρουν, τζιαι κάθε τί που τους ξεγελά την πείναν τους φαντάζουνται το πως τους αυξάνει την ευτυχίαν. Μεγάλη απάτη!
Ευτυχισμένος είσαι. Που γεννησιμιού. Εν ευτυχία να μπόρεις να σκέφτεσαι, τζιαι να έσιεις εσωτερικόν κόσμον, αισθήσεις, λάθη. Τί όμορφον πράμαν. Έννεν πάντα εύκολον ή ευχάριστον να σε κουβαλάς μές τη ζωή. Μα εν πάντα πολλά ενδιαφέρον.
Αν είσαι ευτυχισμένος, άρκεψε να περπατάς τα μονοπάθκια της αναζήτησης. Εννα έβρεις πολλά σπουδαία πράματα για σέναν. Εννα έβρεις τζιαι κάτι μαύρα, κάτι απαίσια πράματα που συνήθως αγνοείς. Άμαν τα δείς εννα σιέσεις πάνω σου. Εν τζιαι τούτον ευτυχία.
Τζι αν είσαι πολλά μάγκας, έβρε τρόπον άμα σιέσεις πάνω σου να αγκαλιάσεις τα σκατά, να τα τριφτείς, τζιαι να σου μυρίσουν μόσχον πουπάνω. Εν τούτη η φύση της ευτυχίας. Τούτη εν η μεγαλύτερη δοκιμασία της.
Ή παρέτα τζιαι κανεί. Κάτσε έναν τόπον, στην τηλεόραση, τη δουλειά σου, τα πολιτικά σου, τα βιβλία σου, τα χόμπυ τζιαι τη ζωή σου.
Ή κάτσε στ' αφκά σου, δκιάλεξε να δώσεις τη ψυσιή σου σε κανένα δόγμα, ποτζιήνα που μας πουλούν οι θρησκείες του ανθρώπου -Δόγματα της Αγάπης ναί μεν, με σκοπόν την Ομορφιάν, μα η τιμή τους της Απαγόρευσης που σου στερεί το να είσαι Ολόκληρος Άθρωπος εν πολλά ακριβή τιμή. Το Δόγμα της άρνησης του πραγματικού τζιαι ολόκληρου σου εαυτού εν θάνατος που επιτρέπει του ηγέτη του δόγματος να σε συνεπάρει τζιαι να αντικαταστήσει όσα δέν μπορείς να καταφέρεις που μόνος σου. Δέν επιτρέπετε ολάν να επλάσαμεν εμείς οι αθρώποι Δόγματα τόοοσα πολλά που να σου ζητούν να μέν σκέφτεσαι ορισμένα πράματα, να μέν είσαι έτσι ή αλλιώς επειδή εννα πάθεις μεγάλον πνευματικόν κακόν τάχα μου. Εν σχιζοφρένεια. Εκάμαν μας οι προγόνοι μας να είμαστεν παρανοϊκοί. Ή να αντιδρούμεν όπως τα μωρά, αντίθετα στα Δόγματα που επλάσαν (τζιαι η αντίδραση Δόγμαν έναι!!)
Φορτώθου το λοιπόν Δόγμα, να έσιεις τη κκελλέ σσου ήσυχην.
Ζήσε χριστιανικά, βουδδιστικά, μουσουλμανικά, εβραϊκά. Λάτρεψε. Αφέθου. Νιώσε τη βέβηλη αυταπάτη της Αγάπης που σε χαρακτηρίζει ώς Όμορφον μόνον άμαν απαρνηθείς τα φυσικά τα πράματα που εγεννήθηκες μαζίν τους, τα τέλεια, τα υπέροχα σου που είσαι, τα δυνατόττερα σου.
Πιάσε έναν Δόγμαν πνευματικόν, να νιώθεις πως κάπου ανήκεις τελοσπάντων.
Η χειρότερα, αφέθου ις Δόγμαν της Ύλης, που σου αυξάνει συνεχώς την επιθυμίαν για να αποχτήσεις τζιαι ποττέ έν έσιεις αρκετά πράματα να ταϊσουν την όρεξη σσου. Πώς να ξεδιψάσεις που την επιθυμίαν?
Ή τζιή που τα χειρότερα, το Δόγμαν της Λογικής, που εν φοητσιάρικον πολλά, εν τετράγωνον, ούλλο λύσεις μονόδρομες που αυξάνουν τον Έλεγχον τζιαι το σφίξιμον σου, ξεγελούν σε να νομίσεις ότι εν η σκέψη μόνον που πρέπει να σε κυβερνά. Έ. Κυβερνήθου άμα θέλεις, με τούντο Δόγμα.
Αφήκαμεν να τζοιμηθούν τα πιό ωραία μας πράματα. Τη δυνατότητα μας να θωρούμε γυρό μας τζιαι να διαβάζουμεν τη φύση, τα σύμβολα του ανθρώπου. Τη δυνατότητα μας να ενωνούμαστε με άλλο άτομο σιωπηλά, μόνο με την ενέργεια της ψυσιής που έσιει γλώσσαν απαλή, ηλεκτρική.
Ξαπολάτε το Δόγμαν τζιαι δέτε που ανοιχτήν μερκάν γυρόν σας. Εν τόσον υπέροχη η ατέλεια, το λάθος, η ασχήμια, τα σκατά, που αντί πλέον να γυρεύκετε ευτυχίαν, εννα γυρεύκετε μόνον να Θωρείτε, να Ακούετε, να Μυρίζεστε, να Νιώθει το δέρμαν σας, να Αισθάνεστε, να Διεσθάνεστε, να Ρουφάτε, να Τζιυλάτε σάν τον ποταμόν, να μέν έσιετε προκαταλήψεις καθόλου.
Διότι μόνον τότε έσιει κάποιος Επιλογή. Μόνο αμα τα αγκαλιάσει ούλλα, ούλλα να εν ίσα, χωρίς Δόγμα να εμποδίζε, χωρίς να Κρίνει τζιαι να Δικάζει κάθε στιγμή.
Τζιαι η πραγματική Επιλογή εν τόσο λυτρωτική που εν σάν συνεχής οργασμός 24 ώρες της ημέρας.
Ούυφφφφου.
Κάθουμαι στο ηφαίστειον μου τζιαι κρούζω. Γίνουμαι λάβα τζιαι χύνω την να πάει παντού. Πονεί το κορμίν, τρέμουν τα σιέρκα, το στόμαν εβάωσεν, οι μύς τραβούν να φύουν, τα μαλλιά εκρούσαν, το δέρμαν εξιπετσίστηκεν, έμεινα να στέκουμαι δαμέ, Κόκκινος Άθρωπος γυμνός.
Περπατώ πόψε στην κόψη του ηφαιστείου μου μές το θειάφι, τους γκριζοκαπνούς, πατώ ξυπόλυτος πάς τες πετρούες τες σουβλερές. Πόσο ξένη φαίνεται η γή τζιαμέ που έν βλαστά χορτάρι, τζιαμέ που ούτε ζωύφια πετούν, ούτε πουλιά. Ξεγελά σε. Λαλείς "μα εν τζιαι τούτη η γή δική μου?" -Επάτησα πολλές φορές δαμέ. Εν κυκλικό το μονοπάτι, περνά που δάση εύφορα, που Κήπους, που σπαρτά, πάει τζιαι που την έρημο, τη θάλασσα, τόπους που σε γεμώννουν χαρά, που σε κάμνουν να νιώθεις καλά, που σε φορτώννουν Ωραίο για σένα. Άς γελάσω. Έτω, στο τέλος ο χάρτης σου πάντα καταλήγει πάντα δαμέ στο ηφαίστειον. Έτσι έναι. Κάθε φορά που το περνώ, κάτι μαθαίνω. Θωρώ τα έγκατα της γής μου που κοντά, τζιαι κάθε φορά καταλαβαίνω τα καλλύττερα. Εν τζιαι το ηφαίστειον ζωή ρέ. Τί σημαίνει εν κατάξερον, επικίνδυνον, βρωμεί, κρούζει, εν μαύρον. Τί σημαίνει τούτον? Επειδή το συγκρίνεις δηλαδή με τους κάμπους σου τους ωραίους? Ποιός σου είπεν ότι ήταν πρόθεση της Πλάστης σου να συγκρίνεις με τούντον Δογματικόν τρόπον τη γή σου ρέ???
Θέλεις να ταξιδέψεις? Τί εννοείς? Μόνο τουρισμό σε θέρετρα της ψυσιής εννα κάμνεις ενόμισες, να μαυρίζεις σε παραλίες κάτω που τον δικό σου ήλιον σε τροπικό κλίμα ενώ οι ιθαγενείς στο κέντρον του νησιού σου να ζούν στην αθλιότητα τζιαι να τους αγνοείς?
Θέλεις να ταξιδέψεις? Ενόμισες εννα έβρεις μιάν πελλήν απάντησην που θα σε πνάσει (αν είσαι τριβιτζιασμένος) ή που θα σου γεμώσει τα λεγόμενα 'κενά' (αν έσιεις) ή που θα σου επιλύσει πράματα που σου επειράξαν τη ψυχούλλα σου όταν ήταν μιτσιά, αθώα?
Σκατά. Μέν γυρεύκεις έτσι πράματα. Ένναν έτσι τα ταξίθκια.
Όποιος νομίζει ότι μιάν φοράν πάεις, κάτι βρίσκεις, τζιαι μετά πνάζεις "ευτυχισμένος" έσιει λάθος.
Ευτυχισμένος είσαι. Τωρά. Όπως είσαι.
Αλλιώς παρέτα το ταξίδι πρίν να έναι αργά.
Ο Οδυσσέας, ο μεγάλος μου πατέρας ο πνευματικός, έν τζι εγύρευκεν να πάει έσσω του για να πνάσει. Μιά χαρά την είσιεν στο ταξίδιν του. Εγάμησεν καλά καλά, ήπιεν έφαεν, έμαθεν πράματα πολλά, έζησεν ζωές που άλλοι μόνον ονειρεύκουνται. Επειδή έν ήταν κατακαημένος. Ότι του έρκετουν εθώρεν το μές τα μάθκια τζι ελάλεν "μα δέ τί πράμαν ήρτεν ολά!!" τζι έβαλλεν τον εαυτόν του ολόκληρον να ρέει για να έβρει λύσεις που έν ήταν σύμφωνες με την προηγούμενην του ζωή.
Ρέ, άκου.. Χωρίς να είσαι Ευτυχισμένος, έν σου διά άδειαν το ασυνείδητο σου να ταξιδέψεις πέραν του. Όσοι ψάχνουν που δυστυχίαν για να έβρουν την ευτυχίαν εν σάν τους πεινασμένους μές την έρημον που μάχουνται να έβρουν κάτι να φάν τζιαι τρών κάκτους αγκαθωτούς, ξύλα, ότι έβρουν, τζιαι κάθε τί που τους ξεγελά την πείναν τους φαντάζουνται το πως τους αυξάνει την ευτυχίαν. Μεγάλη απάτη!
Ευτυχισμένος είσαι. Που γεννησιμιού. Εν ευτυχία να μπόρεις να σκέφτεσαι, τζιαι να έσιεις εσωτερικόν κόσμον, αισθήσεις, λάθη. Τί όμορφον πράμαν. Έννεν πάντα εύκολον ή ευχάριστον να σε κουβαλάς μές τη ζωή. Μα εν πάντα πολλά ενδιαφέρον.
Αν είσαι ευτυχισμένος, άρκεψε να περπατάς τα μονοπάθκια της αναζήτησης. Εννα έβρεις πολλά σπουδαία πράματα για σέναν. Εννα έβρεις τζιαι κάτι μαύρα, κάτι απαίσια πράματα που συνήθως αγνοείς. Άμαν τα δείς εννα σιέσεις πάνω σου. Εν τζιαι τούτον ευτυχία.
Τζι αν είσαι πολλά μάγκας, έβρε τρόπον άμα σιέσεις πάνω σου να αγκαλιάσεις τα σκατά, να τα τριφτείς, τζιαι να σου μυρίσουν μόσχον πουπάνω. Εν τούτη η φύση της ευτυχίας. Τούτη εν η μεγαλύτερη δοκιμασία της.
Ή παρέτα τζιαι κανεί. Κάτσε έναν τόπον, στην τηλεόραση, τη δουλειά σου, τα πολιτικά σου, τα βιβλία σου, τα χόμπυ τζιαι τη ζωή σου.
Ή κάτσε στ' αφκά σου, δκιάλεξε να δώσεις τη ψυσιή σου σε κανένα δόγμα, ποτζιήνα που μας πουλούν οι θρησκείες του ανθρώπου -Δόγματα της Αγάπης ναί μεν, με σκοπόν την Ομορφιάν, μα η τιμή τους της Απαγόρευσης που σου στερεί το να είσαι Ολόκληρος Άθρωπος εν πολλά ακριβή τιμή. Το Δόγμα της άρνησης του πραγματικού τζιαι ολόκληρου σου εαυτού εν θάνατος που επιτρέπει του ηγέτη του δόγματος να σε συνεπάρει τζιαι να αντικαταστήσει όσα δέν μπορείς να καταφέρεις που μόνος σου. Δέν επιτρέπετε ολάν να επλάσαμεν εμείς οι αθρώποι Δόγματα τόοοσα πολλά που να σου ζητούν να μέν σκέφτεσαι ορισμένα πράματα, να μέν είσαι έτσι ή αλλιώς επειδή εννα πάθεις μεγάλον πνευματικόν κακόν τάχα μου. Εν σχιζοφρένεια. Εκάμαν μας οι προγόνοι μας να είμαστεν παρανοϊκοί. Ή να αντιδρούμεν όπως τα μωρά, αντίθετα στα Δόγματα που επλάσαν (τζιαι η αντίδραση Δόγμαν έναι!!)
Φορτώθου το λοιπόν Δόγμα, να έσιεις τη κκελλέ σσου ήσυχην.
Ζήσε χριστιανικά, βουδδιστικά, μουσουλμανικά, εβραϊκά. Λάτρεψε. Αφέθου. Νιώσε τη βέβηλη αυταπάτη της Αγάπης που σε χαρακτηρίζει ώς Όμορφον μόνον άμαν απαρνηθείς τα φυσικά τα πράματα που εγεννήθηκες μαζίν τους, τα τέλεια, τα υπέροχα σου που είσαι, τα δυνατόττερα σου.
Πιάσε έναν Δόγμαν πνευματικόν, να νιώθεις πως κάπου ανήκεις τελοσπάντων.
Η χειρότερα, αφέθου ις Δόγμαν της Ύλης, που σου αυξάνει συνεχώς την επιθυμίαν για να αποχτήσεις τζιαι ποττέ έν έσιεις αρκετά πράματα να ταϊσουν την όρεξη σσου. Πώς να ξεδιψάσεις που την επιθυμίαν?
Ή τζιή που τα χειρότερα, το Δόγμαν της Λογικής, που εν φοητσιάρικον πολλά, εν τετράγωνον, ούλλο λύσεις μονόδρομες που αυξάνουν τον Έλεγχον τζιαι το σφίξιμον σου, ξεγελούν σε να νομίσεις ότι εν η σκέψη μόνον που πρέπει να σε κυβερνά. Έ. Κυβερνήθου άμα θέλεις, με τούντο Δόγμα.
Αφήκαμεν να τζοιμηθούν τα πιό ωραία μας πράματα. Τη δυνατότητα μας να θωρούμε γυρό μας τζιαι να διαβάζουμεν τη φύση, τα σύμβολα του ανθρώπου. Τη δυνατότητα μας να ενωνούμαστε με άλλο άτομο σιωπηλά, μόνο με την ενέργεια της ψυσιής που έσιει γλώσσαν απαλή, ηλεκτρική.
Ξαπολάτε το Δόγμαν τζιαι δέτε που ανοιχτήν μερκάν γυρόν σας. Εν τόσον υπέροχη η ατέλεια, το λάθος, η ασχήμια, τα σκατά, που αντί πλέον να γυρεύκετε ευτυχίαν, εννα γυρεύκετε μόνον να Θωρείτε, να Ακούετε, να Μυρίζεστε, να Νιώθει το δέρμαν σας, να Αισθάνεστε, να Διεσθάνεστε, να Ρουφάτε, να Τζιυλάτε σάν τον ποταμόν, να μέν έσιετε προκαταλήψεις καθόλου.
Διότι μόνον τότε έσιει κάποιος Επιλογή. Μόνο αμα τα αγκαλιάσει ούλλα, ούλλα να εν ίσα, χωρίς Δόγμα να εμποδίζε, χωρίς να Κρίνει τζιαι να Δικάζει κάθε στιγμή.
Τζιαι η πραγματική Επιλογή εν τόσο λυτρωτική που εν σάν συνεχής οργασμός 24 ώρες της ημέρας.
Ούυφφφφου.
Κάθουμαι στο ηφαίστειον μου τζιαι κρούζω. Γίνουμαι λάβα τζιαι χύνω την να πάει παντού. Πονεί το κορμίν, τρέμουν τα σιέρκα, το στόμαν εβάωσεν, οι μύς τραβούν να φύουν, τα μαλλιά εκρούσαν, το δέρμαν εξιπετσίστηκεν, έμεινα να στέκουμαι δαμέ, Κόκκινος Άθρωπος γυμνός.
Σχόλια
Νώθω το δέρμαν μου να εν τιλυγμένο με λάβαν που εστέγνωσεν. Εγίνηκεν πέτρα πας την πέτσα μου. Νώθω μέσα μου την φωθκιάν να σιγοβράζει μα έννεν τόση δυνατή για να εκφραγεί. Επεθύμησα την έκρηξην!