Προς την Ολοκλήρωση.
Επήρα τη μάνα μου αεροδρόμιο πρί λλίες ώρες.
Ήταν η πιό καλή επίσκεψη που θυμούμαι τα τελευταία χρόνια. Ετσιάττησεν να έρτει η Μάνα τες μέρες που έγραφα μουσικήν της ψυσιής τζιαι ετζιύλουν σάν το νερόν, του ποταμού, ανοιχτός, έτοιμος να κλείσω τους κύκλους της σχέσης Γιός-Μάνα.
Πόσον αλλάζει τον έτοιμον άθρωπον η ανίατη ασθένεια, κάμνει τον σοφόν τζιαι γαλήνιον. Σοφή η μάνα Λεμονιά. Θωρεί πέραν της ζωής, της σχέσης, θωρεί τον Άθρωπον αντί το γιόν. Ήρτεν να με συναντήσει στα ίδια χωράφκια που σπέρνω τζι εγώ, τζιαι έτσι Εξισωθήκαμεν. Θαυμάζω την πολλά για τον πνευματικόν της κόσμον που απόχτησεν μόνο με εμπειρίαν τζιαι βάσανο, δίχα γνώσην των βιβλίων γιά των δασκάλων, τζι έν έσιει πλούτη να συγκριθούν με τούντον κήπον που ποτίζει για δέκα χρόνια τωρά η Λεμονιά.
Τζι έτσι, δίχα προσπάθειαν εβρέθηκεν ο κήπος μου με τον δικόν της τζι είπαν τα.
Εδέχτηκα την αγκαλιάν της δίχα να ζητώ, άθρωπος προς άθρωπον, συνταξιδιώτης προς συνταξιδιώτην, δικός τζιαι μουσαφίρης, γιός τζιαι ξένος. Ήταν παράξενη αγκαλιά, καλωσόρισμαν τζι αντίο μαζί. Εξανάζησα μιάν νύχταν την εμπειρίαν της γέννησης μου, πορίζιν της Λεμονιάς, τζι είδα την Αλήθκειαν.
Έν έχουμεν τίποτε πλέον να μοιράσουμεν με το Εγώ, Λεμονιά, ούτε ζητούμεν ο ένας που τον άλλον αγάπην της φύσης τζι ανάγκην της μάνας τζιαι του παιθκιού, ούτε να επιβαρύνουμεν με τες ευθύνες της μνήμης την ανθρώπινην μας σχέσην. Έμεινεν μας η αλήθκεια, θκυό κήποι που θωρούν ο ένας τον άλλον τζιαι σιέρουνται.
Η Ολοκλήρωση έρκεται τζιαι βρίσκει με σάν το νερόν που τζιυλά. Έννεν δραματική διαδικασία. Τζιαι κλείει αλλο ένας λοαρκασμός, τζι ένας κύκλος 38 χρονών.
Ήταν η πιό καλή επίσκεψη που θυμούμαι τα τελευταία χρόνια. Ετσιάττησεν να έρτει η Μάνα τες μέρες που έγραφα μουσικήν της ψυσιής τζιαι ετζιύλουν σάν το νερόν, του ποταμού, ανοιχτός, έτοιμος να κλείσω τους κύκλους της σχέσης Γιός-Μάνα.
Πόσον αλλάζει τον έτοιμον άθρωπον η ανίατη ασθένεια, κάμνει τον σοφόν τζιαι γαλήνιον. Σοφή η μάνα Λεμονιά. Θωρεί πέραν της ζωής, της σχέσης, θωρεί τον Άθρωπον αντί το γιόν. Ήρτεν να με συναντήσει στα ίδια χωράφκια που σπέρνω τζι εγώ, τζιαι έτσι Εξισωθήκαμεν. Θαυμάζω την πολλά για τον πνευματικόν της κόσμον που απόχτησεν μόνο με εμπειρίαν τζιαι βάσανο, δίχα γνώσην των βιβλίων γιά των δασκάλων, τζι έν έσιει πλούτη να συγκριθούν με τούντον κήπον που ποτίζει για δέκα χρόνια τωρά η Λεμονιά.
Τζι έτσι, δίχα προσπάθειαν εβρέθηκεν ο κήπος μου με τον δικόν της τζι είπαν τα.
Εδέχτηκα την αγκαλιάν της δίχα να ζητώ, άθρωπος προς άθρωπον, συνταξιδιώτης προς συνταξιδιώτην, δικός τζιαι μουσαφίρης, γιός τζιαι ξένος. Ήταν παράξενη αγκαλιά, καλωσόρισμαν τζι αντίο μαζί. Εξανάζησα μιάν νύχταν την εμπειρίαν της γέννησης μου, πορίζιν της Λεμονιάς, τζι είδα την Αλήθκειαν.
Έν έχουμεν τίποτε πλέον να μοιράσουμεν με το Εγώ, Λεμονιά, ούτε ζητούμεν ο ένας που τον άλλον αγάπην της φύσης τζι ανάγκην της μάνας τζιαι του παιθκιού, ούτε να επιβαρύνουμεν με τες ευθύνες της μνήμης την ανθρώπινην μας σχέσην. Έμεινεν μας η αλήθκεια, θκυό κήποι που θωρούν ο ένας τον άλλον τζιαι σιέρουνται.
Η Ολοκλήρωση έρκεται τζιαι βρίσκει με σάν το νερόν που τζιυλά. Έννεν δραματική διαδικασία. Τζιαι κλείει αλλο ένας λοαρκασμός, τζι ένας κύκλος 38 χρονών.
Σχόλια
εν ηξέρω αν το καταλαβαίνεις αλλά τούτο που έγραψες εν αριστουργηματικό.
Σαν τζείνα τα αριστουργήματα που γράφει ο άθρωπος όταν πονεί πάρα πολλά, η όταν είναι τοσον ευτυχισμένος τζιαι έσιει τα τόσο καλά με τον εαυτό του που ξησιηλίζει που αγάπη και γαλήνη.
Προφανώς στην περίπτωση σου ισχύει το δεύτερο και εύχουμαι σου να νιώθεις πάντα έτσι.
Πιστεύκω το τζιαι νώθω το, ο άθρωπος που ρέει με αγάπη τζιαι γαλήνη ρέει τζιαι μές τον πόνο την ίδια ώρα. Τζι ευτυχία εν ο ορίζοντας που εξισώννει τες θκυό τούτες καταστάσεις. Πατώ τον, τζιαι παρπατώ αριστερά του.
Tωρά τζιαι να πάει άμαμ χωρίζετε εν να διαφορετικά εν θα πονάτε το ίδιο όπως πρώτα! Νομίζω.
Έσιει τρία ποβυζιάσματα στη ζωήν του άντρα που τον έρωταν της μάνας.
Το πρώτον εν το πιό δύσκολο, στη βρεφική ηλικία.
Το δεύτερον ούτε το προσέχει, εν άμα φύει που σπίτι τζιαι κάμει δικό του σπίτι.
Το τρίτο, κερδίζει το με Γνώσην, τζι αν δέν το κερδίσει έρκεται που μόνον του με το θάνατο της μάνας. Αν έρτει με το θάνατον έν υπάρχουν απαντήσεις ούτε έκσταση μόνο θλίψη.
Η επιλογή να το κερδίσει κάποιος όσον εναι εν ζωή η μάνα υπάρχει όμως τζιαι ο θρήνος εν μαζί τζι ευτυχία.