Πτού που την αρκήν..
Έγραψα πρί λλίον τζιαιρόν ένα πόστ που ελάλεν περίπου "κάθε φορά που πλάθω κάτι σημαντικό, κάτι σπάζει αμέσως κατα τύχην για να μου χαλάσει τη χαράν μου" τζι ότι έν γίνεται κουμπάρε να εν σύμπτωση. Πόσες φορές να με μουνουχίσει το ίδιον μου το κορμίν τέλλεια πάς τη χαράν μου.
Επαναλαμβάνω το πόστ πόψε. Εξαναγίνηκεν το κακόν.
Εμάχουμουν το μεσημέρι να ετοιμαστώ να πάω να γράψω το τελευταίον κομμάτιν της σειράς, τον Οργασμόν της Ψυσιής δηλαδή, τζι είπα 'ας πάω να μαειρέψω κάτι να φάν τα μωρά, να μέν είμαι τέλλεια άχρηστος πατέρας σήμερα'. Σάν έκαμνα τηάνισην να μαειρέψω σπανακόρυζον, έπιασα να ανοίξω την κονσέρβα της τομάτας τζιαι δέν την άννοιεν το ανοιχτήριν καλά, τζι εγώ ο βλάξ που πετώ σε άλλους ουρανούς τζι ο νούς μου εν λλίος, άρπαξα έναν πηρούνιν με νεύρα να το μπαρρώσω μές τα σιείλη της κονσέρβας να την ανοίξω με τη βία πρίν κρούσουν τα κρομμύθκια μου. Κάμνει μιάν απότομην κίνησην η κονσέρβα, τζιαι σε κλάσματα του δευτερολέπτου έκοψα το καλόν μου το δαχτύλιν βαθκειά ώς το κόκκαλον τζι εγίνην η κουζίνα μου σκηνή εγκλήματος με γαίματα παντού.
Εγλύτωσα την που τες ραφές μόνον τζιαι μονον που πείσμαν, έν θέλω να μου ντζίζουν τα πολύτιμα μου δάχτυλα οι βελόνες του κάθε τζιαμπά νοσοκόμου στο χτιτζιονοσοκομείον μας. Μα το καλόν μου το δαχτυλάκιν, τζιείνον που κρατά την πένναν για να παίζω μουσικήν, έφκηκεν εχτός μάχης. 6 εκατοστά πλάτος μασιερκάν, 1 εκατοστό βάθος.
Μόλις το ετύλιξα προσεχτικά τωρά, τζιαι γαμώ το σιήστο μου θα πάω πάνω να γράψω, τζι ας πιτίσει γαίμαν πάς το σεττάρ μου το δαχτύλιν, εγώ τη χαράν μου έν την πουλώ έτσι εύκολα.
Επαναλαμβάνω το πόστ πόψε. Εξαναγίνηκεν το κακόν.
Εμάχουμουν το μεσημέρι να ετοιμαστώ να πάω να γράψω το τελευταίον κομμάτιν της σειράς, τον Οργασμόν της Ψυσιής δηλαδή, τζι είπα 'ας πάω να μαειρέψω κάτι να φάν τα μωρά, να μέν είμαι τέλλεια άχρηστος πατέρας σήμερα'. Σάν έκαμνα τηάνισην να μαειρέψω σπανακόρυζον, έπιασα να ανοίξω την κονσέρβα της τομάτας τζιαι δέν την άννοιεν το ανοιχτήριν καλά, τζι εγώ ο βλάξ που πετώ σε άλλους ουρανούς τζι ο νούς μου εν λλίος, άρπαξα έναν πηρούνιν με νεύρα να το μπαρρώσω μές τα σιείλη της κονσέρβας να την ανοίξω με τη βία πρίν κρούσουν τα κρομμύθκια μου. Κάμνει μιάν απότομην κίνησην η κονσέρβα, τζιαι σε κλάσματα του δευτερολέπτου έκοψα το καλόν μου το δαχτύλιν βαθκειά ώς το κόκκαλον τζι εγίνην η κουζίνα μου σκηνή εγκλήματος με γαίματα παντού.
Εγλύτωσα την που τες ραφές μόνον τζιαι μονον που πείσμαν, έν θέλω να μου ντζίζουν τα πολύτιμα μου δάχτυλα οι βελόνες του κάθε τζιαμπά νοσοκόμου στο χτιτζιονοσοκομείον μας. Μα το καλόν μου το δαχτυλάκιν, τζιείνον που κρατά την πένναν για να παίζω μουσικήν, έφκηκεν εχτός μάχης. 6 εκατοστά πλάτος μασιερκάν, 1 εκατοστό βάθος.
Μόλις το ετύλιξα προσεχτικά τωρά, τζιαι γαμώ το σιήστο μου θα πάω πάνω να γράψω, τζι ας πιτίσει γαίμαν πάς το σεττάρ μου το δαχτύλιν, εγώ τη χαράν μου έν την πουλώ έτσι εύκολα.
Σχόλια
Εν η Αρκοντιά σου!
Αλλά συνέχισε να γράφεις το κομμάτι σου! Έβρε τις ισορροπίες. Να δημιουργείς χωρίς να τα βάλλεις κάτω τζιαι να προσέχεις τζιαι τον εαυτό σου.
Περαστικά!
πίεννε στο νοσοκομείο τζαι πε τους ότι είσαι μουσικός/πιανίστας τζαι εννα σου το σάσει ο πλαστικός. trust me on this one. είδα πολλές τέτοιες περιπτώσεις ως τωρά στη μεγαλούπολη
Το τελευταίον εν το εκατάλαβα. Το να σεβαστείς το ακριβόν σου δακτυλάκιν σημαίνει ότι πουλείς την χαράν σου; Κάμνεις τέλλια σαν τον άντραν τον ταυροτζιέφαλον που σσίζει μπροστά τζιαι ότι πάρει ο θκιάολος.
Τέλος πάντων. Εσύ ξέρεις. Για να κουρτίζεσαι για οργασμόν της ψυχής μες τα γιαίματα τζιαι τον πόνο σημαίνει ότι έσιεις τον ανάγκην. Εγώ θα προσεύχομαι να μεν πάθει τίποτε το μικρόν σου δακτυλάκιν.
Ευχαριστώ.
Να δείς πόσον τα προσέχω, μα έρκεται ώρα παρασύρουμαι τζιαι που δέν ισκέφτουμαι τζι αμέσως η ζημιά γίνεται. Συνεχίζω το κομμάτιν, έπιασα άλλον όργανο που δέ χρειάζεται δαχτύλιν της πέννας.
Ανώνυμε
Έβαλα του liquid bandaid τζι έκλεισεν η αιμορραγία. Ευτυχώς. Αλλιώς στον πλαστικό θα επήαιννα πόψε.
Aceras
Παναϊα μου η φωθκιά αέρφιν πώς με έκαψεν. Επήεν ο έρωτας τζι έκρουσεν με νάκκον. Τζιαι ναί, μπορεί να μέν έναι με το σεττάρ που θέλει η ψυσιή να γράψω, εννα της ακούσω. Έπαιξα λλίον, έτσι για να αποδείξω ως ταυροτζιέφαλος που γίνουμαι ώρες ώρες πως ιμπόρω τζιαι σφαμένος να γράψω, τζι έν είχα τίποτε να πώ με τα όργανα. Εν αλλού ο οργασμός που γεννιέται. Τζι αφού μαθαίνουμεν που μαθαίνουμεν, έκατσα να ακούσω πόψε του κορμιού τζι είπεν μου με τα δικά του λόγια "αντί με τη μουσικήν, ζείσε το απόγειον του έρωτα μόνος σου με προσωπικόν τρόπον τζιαι μέν τον μοιραστείς με τα Έξω".
Γαίματα δέ θα μπούν μές τα κομμάθκια μου. Εν τούτη η ανάγκη που βλάφτει. Όπως έγραψα στο πόστ μου για τον Έρωταν, η κούζα της Αγάπης έν έρκεται στα σιείλη σου άμαν την ποθήσεις. Ακολουθώ τα λόγια μου.
Άρα, δέν θα έσιει ήχον τζιαι μουσικές το Απόγειον μου. Τζι ίσως σημαίνει πως η σειρά των κομμαθκιών έν πρέπει να έσιει μέσα μουσικήν που να μιλά για την Απόλυτην Ικανοποίησην του πλασμάτου, τζιαι να αφήννει τον ακροατήν μετά που εννα την ακούσει να πά να βρει το δικόν του οργασμόν. Είδες? Πρώτα έν ακούω ο πρωτόγονος, τζι ύστερα, ο πρωτοσοφός, Ακούω.
Άτε, περαστικα.
Ευχαριστώ για την αναρρωτικήν ευχήν ρε. Εγλύτωσεν την το νεύρο -ευτυχώς.
δρσπόκκ
Επήα γιατρόν να το δεί, τζι είπεν να το κρατώ καθαρόν. Φαίνεται εγλύτωσα την που ζημιάν μεγάλην. Έν ξανααννοίω κονσέρβες πάντως, οι μουσικοί έν πρέπει να παίρνουν ρίσκα με τα σιέρκα τους.
πράχτωρ
Επήα, καλού κακού. Εν τη μόλυνση που εφοήθηκα τζι εγώ. Ας εν καλά το neosporin που καθαρίζει καλά τζι απολυμαίνει την πληγήν.
Όταν εθκιάβαζα την ανάρτησην παρόλον που ανατρίσιαζα (ξέρεις φύρνουμαι με τα γαίματα τζιαι τους τραυματισμούς) εσκέφτουμουν ότι τούτος έβαλεν ομπρός να παραιτήσει την μουσικήν τζιαι να γινεί γλύπτης έτσι με το δαχτύλιν το κουτσόν... Ευτυχώς απότυχες :))
Ατε ρέ. Γιάνισκε τζιαι άφηκες τον κόσμον κρεμμάμενον πας το παλκόνιν να καρτερά τον οργασμόν :)))
ατε μεν έσιεις εννοια, εννα περάσει γλήορα!
Ας ένι,περαστικά σου!
Πάντως, αν το σκεφτείς,ούλλο καλοτζαίρι στην Κύπρο και μετά σπίτι σου εμάσιεσουν με πολλά πιο επικύνδυνα εργαλεία τζιαι εν ετραυματίστηκες...τζιαι εκατάφερες να κοπείς τόσο άσιημα με μιαν κονσέρβα??
Ε νομίζω εν μέρες των αγαλμάτων, να πνάσει η μουσική λλίον. Έτσι τζι αλλιώς ήρτεν η μάνα μου επίσκεψην τζιαι έν βολεύκει να γράφω ούλλη νύχτα, το έξτρα δωμάτιον εν τζιαι το στούτιο μου. Αναμένετε :) <α, έκαμεν μου σήμμερα ένα χαλουβάν της μαείρισσας σπουδαίον, της μεσαρκάς κανίσshιν.
postbabylon
Τέλλεια κακαουστιά. Ετο εν για να κάμω διάλειμμα.
Joy
Ούτε εγώ το πιστεύκω που τα καλά, μα έσιει χάζι να το δείς έτσι. Λαλείς τζι εσύ τόσα επικίνδυνα εργαλεία που κρατώ, δισκοπρίονα, κάγκο, τζιαι δέν έπαθα τίποτε (εχτός που φουσκάλλες). Εν έχω το νού μου άμα γράφω. Στο οδήγημα να δείς κόμα..
Αρεσεν μου τούτον:
«Κάμνει μιάν απότομην κίνησην η κονσέρβα…»
Όπως την πρώτην φοράν που εττούμπαρα εγώ, πριν πιάσω άδειαν. Ηρτεν τζιαι έδωσεν πάνω μου έναν σταματημένον αυτοκίνητον…
Τζιαι γλήορα μάχιμος!
Χαχαχα είσαι ο μόνος που το έπιασεν αλόπως το 'κάμνει μιάν απότομην κίνηση'.
Έν έφταια εγιώ κύριε αστυνομικέ, έτο έωκεν μου την το σταματημένον τ' αυτοκίνητον!
Acera
Έ, κάτι θα έσιει σχέση με τούτο. Άμαν έρτει έσσω ο πρώτος ο έρωτας συχχίζουνται τα σύμβολα της γονιμότητας τζιαι της γέννας, αλλάσσει η πολικότητα του σπιθκιού. Λαλείς να αντρέπουμαι τωρά αλόπως να κάμνω το ουράνιο μμου σέχς αφού ήρτεν η πηγή της γνώσης της αμαρτίας?
Ιων
Μάχουμαι να τον συνάξω, έκαμα παύση στο γράψιμο. Έν μου έμεινε νούς τζι εμαείρευκα χωρίς να σκέφτουμαι.