Παλιοσυναυλία
Έχω τεράστιον πονοκέφαλον. Έν ήπια διπλόν εσπρέσσο το απόγευμα τζιαι πληρώννω τη νύφφην. Καταραμένη δίαιτα. Πόψε επήα σε κονσέρτον να γιορτάσουμε τα 70χρονα του διάσημου συνθέτη John Harbison στη μεγαλούπολη. Ήταν να είναι τζιαι τζιήνος στο κονσέρτον. Έβαλα λοιπόν τα καλά μου, εκούρτισα 5 παρέες να πάμεν -επαίζαν κάτι φίλες μας στην ορχήστραν τζιαι είπαμεν να υποστηρίξουμεν την ομάδα. Η μουσική του συνθέτη δέν μου άρεσκεν ποττέ αλλά είπα να του δώσω ακόμα μιάν ευκαιρίαν αφού εν διασημος κάτι θα ξέρει.. Είπα σας οτι έχω τεράστιο πονοκέφαλο?
Η μουσική ήταν όντως πολλά περίεργη, με έντονο πρόβλημα ανικανοποίησης στη φόρμα. Ετύλιεν σε δηλαδή με πέπλα όλο υποσχέσεις, εχαϊδευκεν σε με πειραχτικόν τρόπον, επετάσσετουν πάνω σου γεμάτη πάθος αλλά δέν εκορύφωννεν ποττέ της. Για ανάμιση ώραν. Πολλά ενοχλητικό τζιαι σπαστικό πράμα.
Για ανάμιση ολόκληρη ώρα ένιωθα:
-"άτε τέλλειωννε! Πότε εννα βάλεις τες δυνατές συγχορδίες τζιαι να φτάσεις κάπου, ετσάκρισες το βλαγγίν μας"
-"πόσην ώραν να μου σφίγγεις τα {...} μου!!!! Κανείιιιιι!! Τέλλειωνεεεε!"
-"μέ μμου ντζιήζεις τζιαμέ είπα σουυυυυ καρκαλλιούμαι! Μέ μμου ντζήζεις βρααα!"
--"άουυυυυυ, έξω το μεαλιώναν που το {...} μου"
-"πόσην ώραν ολάν ίιιιιι ίιιιιι, κοντεύκεις να ποσπαστείς? άτε τζιαι επόφκαλες μας"
Ετσάκρισα. Εβίασεν μας ο κεραττάς. Κλειστοφοβία.
Ήταν η πιό ανοργασμική/πρίχτηκη/σπαστική μουσική που άκουσα ποττέ μου. Επήρεν μας τζιαι έφερεν μας άποτους, ενευριάσαμεν ούλλοι. Δέν είχεν ούτε ένα climactic moment ο ππεζεβέγκης. Ούλλον non commitment, hidden feelings, puritan.
Τζιαι δέν επήεννα σινεμά πιό καλά γμτ.
Σχόλια
Δαμέ σπάζει μου την άμα εν ένα κομμάτι, φαντάζομαι εσένα, καημένε, που ήταν ολόκληρη συναυλία!
Τελικά εν πρόβλημα να καταλάβεις. :/
Προχτές επήαμε σε live έντεχνο τζαι επαίζαν ένα τραγούδι του Αλκίνοου τζαι παρόλο που ήταν πολλά καλή διασκευή, επαίζαν λάθος συγχορδίες στην εισαγωγή τζαι εpo(o)pάραν το τέλια. Ετριβιτζιάζουμουν ώστι να τελειώσει, εκόψαν μου την έκσταση.
Εξύπνησα τζιαι κόμα καγρίζω. Πρέπει να γράψω κάτι πελλόν να μου περάσει.
Μεν βρεις δικαιολογίες για φαί τζιαι εσπρέσσο τωρά! Stick to your diet :)
Το καγρίζω εν μεσαορίτικον Το Κάγριν ¨Εφαν τον, πχ. Κάχριν άκουσα το λάλε. Καγρεύκω έν το ξανάκουσα, εν που τα μέρη σου τα παραθαλάσσια αλόπως.
ρούθλες
Ποττέ μου έν ακούω το ένστιχτον μου, το οποίον εν σοφόν τζιαι μιλά μου αμέσως τζιαι εις βάθος. Μιά ζωήν φωνάζει μου τζιαι αγνοώ το, τζιαι παθθαίννω την με τούντους τρόπους συχνά.
Χαχα, εκατάλαβες με για τα diet χαχαα, ξέρεις εννα έρτει ο φίλος ο Γιαννής ο Συνθέτης πόψε να κάμουμεν σούβλες άρα "Δίαιτα που Δευτέρας" που λαλούν στην πατρίδαν οι σκεμπετζιήες. Αναβολή, να μέν κακοφανίσω τον φίλο μου. Εννα κάμω αρνίν μαριναρισμένον στο σκόρτο, τη χλωρή ρίγανη τζιαι την αρτυσιάν. Είπεν εννα φέρει κράσους τζαιι ρούμια βραζιλιάνικα να κκεβλεντήσουμεν γιατί επήεν η θερμοκρασία στους 29 βαθμούς σήμμερα απότομα, τζιαι θα ξιθαφτούν οι φουκούδες. Περισσότερα πόψε.
αράχνη
Χαα χαχ, καταλάβω σε απόλυτα. Νιώθω εύκολα έτσι κλειστοφοβίαν γι αυτόν εκανόνισα να μέν έχω μαστόρους στη ζωή μμου. Έν κανεί που ο εαυτός επαναστατά εύκολα, θα έτρωα όπως το λιοντάριν κάθε μέρα αν είχα μήττινγκ της δουλειάς.
Εν να μας πάρεις που το Τρόοδος;;;
:)
Απ' ότι βλέπω, Διάσπορε, εσένα σε πήραν από το Κιλιμάντζαρο, αλλά και πάλι δε φτάσατε στον προορισμό!
δοκισισοφη
Καλή η ιδέα αλλά ο "κωδικός των συνθετών' λαλεί οτι πρέπει να υπομένεις τα κλειστοφοβικά που αλληλεγγύη (έσιει τόσους λλίους που μάς, άρα πρέπει).