Στης πεθθεράς το παράθυρο σαν κάθομαι
Φίλοι, πόψε πεθυμώ σας πολλά γιατί η πεθθερά μου θυμίζει μου ότι είμαι ξένος δαμέ........
Ελάτε στες μουσικές
Είμαι Κύπρο. Εννα παίξω πελλομουσικές αύριο στη γκαλερί Αποθήκες 79 στον Άγιο Λαζαρο (Λάρνακα), η ώρα 8μμ Παρασκευή 9/8 που θα έσιει έκθεση με τα γλυπτά του παπά-Διάσπορου τζι εγώ παρουσιάζω κομμάτιν με απαγγελίαν ποίησης του Λιασίδη, μουσική των Σούφι για πιάνον, άλλα ηλεκτρονικά, ήχους που τα εργαλεία του πατέρα κλπ. Θα τα πιντώσω μές το κομπιούτερ σάν το πάζλ ζωντανά να κάμω ψυχεδέλιαν μεάλην. Τταξίμια μαζίν με ήχους του σμιρίλιου. Σφυρί μαζί με Λιασίδη. Ελάτε να μεθύσετε ελάτε μεθυσμένοι τζιαι θα σας ταξιδέψω στον Κήπο μμου που έν τον πιάννει με η κρίση με η διχόνοια τζιαι που έσιει πόλικο γρουσάφι να μοιράσει.
Σχόλια
Πέραν του αστείου όμως, καταλάβω τι εννοείς. Ασσιημο συναίσθημα να σε κάμνουν να νοιώθεις έτσι ειδικά μες το σπίτι τους! Έφαν την η ψυχολογία... Αναγκαίο κακό που πρέπει δυστυχώς να αντιμετωπίζεις μια και ότι και να είναι, δεν παύει να είναι μάμμα της γυναίκας σου τζιαι μέσα-μέσα θα την βλέπετε...
Ανήκεις αλλού, μην το ξεχνάς :)
Υ.Γ. Η οικογένεια των blogs τελικά αποδεικνυεται πολλά ζεστή αγκαλιά, έννεν;
Το χειρότερο είναι να νιώθεις ξένος στο όποιο 'δαμαί'. Το ρήμα που δημιούργησες, το ΑΝΟΙΚΩ, εν πολύτιμο.
Γεμίζω το ποτήρι σου, γεμίζω το δικό μου. Εν χρειάζεται να μιλήσεις. Ακούω.
Γ.
Χεχε, που την πρώτη στιγμή εκατάλαβα το...
ρουθλες
Αμαν ερκουμαι δαπάνω εν το χειρότερο συναίσθημα, θωρεί με τζιαι η γυναίκα μου τζιαι λυπάται πολλά. (τζιείνη νιώθει ακόμα πιό ξένη...)
Ξέρεις εν αλήθεια, η βλογογένεια εν αγκαλιά ζεστή τα αισθήματα που φκέννουν μέσα που το γραπτό λόγο εν γλυτζιά, αγκαλιαστά. Αγκαλιές πίσω.
αράχνη\
Βαστώ βαστώ όσο μπορώ ευχαριστώ για την ενθάρρυνση, είμαι τζιαι καταβεβλημένος ομως, κάμνει τη διαδικασία πιό δυσκολη. Άς τον πελάν εν απαίσια τα φαγιά της, βάλλει γλυτζιά σε ούλλα (φρούτα κλπ με κρέας μπλιάχχχ) τζιαι δέν μπορώ να φάω χεχεχεχεχ.
σικε
Να μέ σσσου τύχει.
λαζ
εϊβα φίλε. ΑΚούεις? Το Δαμαί εν παντού -όπως ξέρεις τζιαι ο ίδιος, αλλά υπάρχουν Δαμαί που σε αποξενώννουν παραπάνω. Οι αναμνήσεις που σε εβασανίσαν προχτες εν μεγάλο "δαμαί' , παρόμοιον... Αλλα πρέπει να ζήσεις τέθκοια για να κάμεις Οίκον (για μέναν Κήπον) του Μυαλού όπως τον ονομάζω. Μόνον τζιαμαί Ανοίκουμεν, αλλα το τίμημαν η μοναξιά. Καλη παρασκευή.
Φιλιά σε όλους :-)))
en eisai esi ksenos, en tzini agamiti
filakia (potzina ta eidika pou gianiskoun ton pono)
Το παρήγορο είναι ότι δεν τη βλέπεις συχνά.
Στη θέση σου πάντως, θα έπαιζα συνέχεια με τα μωράκια και δε θα έδινα σημασία. Αυτό κάνω συνήθως, σε σπίτια που οι ενήλικες γίνονται ασεβείς. Περνάω πάντα τέλεια με τα μικρά...Δοκιμασμένη μέθοδος, εφάρμοσε την και θα δεις.. :)
cake
Η κουβέντα σου έσιει πολλή σοφίαν! Εν ακριβώς όπως το λαλείς γμτ. Τζιαι φταίω εγώ. Χεχε σήμερα το πρωί εξήγαν μου ποιά εν τα κίνητρα των flashers που δείχνουν την πουλλούν τους του κόσμου (την ώραν που ετρώαμεν λουκάνικα με τ' αυκά -ήταν να στρέψω χιχιχαχα)
λεμέσια
Εννα ακολουθήσω τη συμβουλή σου παρόλο που θέλω να μέν νεκατωθώ με τα μωρα πολλά αφου έσιει τόσους συν-κενείς δαμαί. Νομίζω αμα αφοσιωθείς στα κοπελλούθκια ξεφεύγεις!!!
"allh fora ampatzie dwse na balleis zaxari mesa sta kreata dioti egiw etsi pramata en trww. Tziai reje kame kanena kafe na pioume"
im back baby :)
Χαχαχ εν καλά που λαλείς... Ενναν καλή αρχή στη δίαιτα που πάω ν' αρχίσω τη δευτέρα! (όχι ζάχαρη, όχι αλεύρι/μαγιά, όχι αλκοόλ, όχι γαλατερά, --έτσι είπε το Πουλλάκι να κάμω)
κυπρολέων
Ααα, μα θέλω πολλά να μπορούσα το κυπριακό σαβουαρ βιβρ να το εφαρμόσω δαμαί.. Αλλά εν δρακούνα υπερυπερfeminist τζιαι δέ σηκώννει καθόλου :-)
ριτσα
Καλώς ήρτες πίσω. Εμαύρισα γιατί ετέλλειωσεν το κομμάτι τζιαι τωρά πληρώννω τη νύφφη...
δρσποκ
Λαλείς ανοίκω κάπου βρε φίλη μου? Έν το νιώθω αυτή τη στιγμή ..
ευχαριστώ. Εν επειδή έφκαλα τη φωτογραφία με το συναίσθημα του "get me outta here" που φαίνεται ο Ξένος τόσο δυνατά μεσα. Ετράβαν το κορμίν μου να φύει που το παράθυρο.