Κύκλοι, σπάϊραλς, τρύπες του εσωτερικού σύμπαντος.

Πάω για second draft του κομματιού για πιάνο + χορευτές(τριες).  Πάει καλά, φτεροπετά πολλά ελεύθερα τζιαι γλυκά  ο ήχος του στη συνείδηση.  Εν κομμάτι με κόσμον υγρό, τυλίει σε σάν το φίδι/δράκο τζιαι βυθίζει σε με σταθερό, σίουρο σιέρι μές σε ακίνητες πράσινες λίμνες υδράργυρου τζιαι χλωρικού οξέως ανάμεσα σε λόφους στρογγυλούς σκοτεινούς τζιαι πεδιάδες στις οποίες στέκουν μιά γραμμήν χιλιάδες βουνίσιοι πολεμιστές καφεντυμένοι, με κουρούκλες τζιαι μασιέρκα.   (έτσι το 'είδα',   μέ ρωτάς γιατί, χάννει η παττίχα μου)

• Πάμε στο πρακτικό στάδιο του κομμαθκιού τωρά.  Κάμνω τες διορθώσεις, δημιουργώ τα transitions των θεμάτων (πιντώννω καλύτερα τες ενότητες)   τζιαι χρωματίζω το με σύμβολα μουσικά που εξηγούν του πιανίστα πώς να παίξει το κομμάτι ακριβώς όπως το θέλω άμπα τζιαι πάρει καμιάν πρωτοβουλία τζιαι χάσουμεν τον απόλυτον έλεγχο.  -Έτσι έν η μουσική τούτη, η δυτική.  
  

Κόφκω τζιαι πιντώννω το Χρόνον, σάν να τζιαι εν πηλός με μάζαν που μπορείς να αισθανθείς, σάν να τζιαι η απόσταση που διανύει το κομμάτιν χωροχρονικά μπορεί να κατανοηθεί ώς 'αντικείμενον' με διαστάσεις.   

Άτε να τελειώσω τζιαι τα  ποιήματα που συντροφεύκουν το κομμάτιν.  Έν "ειδαένιωσα" το τελευταίον ακόμα (τζιήνον που τα δέννει ούλλα, το Λυτρωτικόν.  -Ίσως επειδή έν είμαι λυτρωμένος.  Αυτό με ανησυχά ιδιαίτερα αλλά θα δούμεν.  Πόσα πρέπει να ξεράσει μιά ψυσιή για να λυτρωθεί άραγε??   Κρίμα.) 

Σήμμερα άρχισα να αφήννω την ουσίαν του κομμαθκιού σιγά σιγά να βυθιστεί στα σκοτεινά τζιαι να υποχωρήσει μερικά έτη φωτός μακρυά μέσα στο σύμπαν της μνήμης για να πάει να κατοικήσει σε ένα αστροχωράφι στον Κήπο του Νού, με γείτονες ούλλα τα άλλα κομμάθκια που έγραψα στη ζωήν  μου.   Βαστά με το παράπονο. Ο έρωτας μας ο σφοδρός έκλεισε  τον πρώτο, πύρινο κύκλο του όπως όλοι οι έρωτες, τζιαι ωρίμασε.  It's time to let it go.  Let me go, let me go.  

Κομμάτι μου,  δέ σου αν-οίκω.

------------------------------------

Το επόμενον μου project έχει ήδη αρχίσει:  Γράφω μιά σουίτα δεκαπεντάλεπτη (σεμάϊ)  για ούτι, σάζι, νέυ, κανονάκι, βιολί, λύρα, φλάουτο, κρουστά, κλπ κλπ, τραγουδιστές.   Δηλαδή παραδοσιακόν.  Εντελώς αλλού που τζιαμαί που είμαι τωρά....   (καμία σχέση το Avant-garde της ευρωπαϊκής μουσικής με τούτα!...)     Άχ.   Βαστά με άχχος μεγάλο.  Θέλω το κομμάτιν να πιντώσει ούλλες τες 'άλλες' μουσικές που αγαπώ, τους πέρσες τους τούρκους τους κούρδους, με τα κυπριακά/λίγο βυζαντινά.   Έν έχω ξαναγράψει σε τούτον το στύλ ολόκληρο κομμάτι.  Δέ ξέρω αν μπορώ να τα καταφέρω τζιαι φοούμαι.  Μελετώ πολλά, διαβάζω τη θεωρίαν, ακούω κομμάθκια βίρα, τζιαι παίζω.  Γυρεύκω στίχους τζιαι δέ βρίσκω.   Αλλά Θέλω να γράψω καλό κομμάτι.  Εν αφιερωμένο στον πατέραν  μου που το γράφω, θα του το παίξουν τον Ιούλη.

---------------------------------

Έσιει ούλλη μέρα σήμμερα ακούω μουσικήν των σούφιδων, κλωθογυρίζω, καλιώ το πνεύμαν της μουσικής να με κατοικήσει.   Ξαφνικά το δείλις, όταν επιτέλους εσυγκινήθηκα τζιαι εδόθηκα (πόσην ώρα διάσπορε αχχωμένε, πόσην ώραν επήρεν να ξαπολύσεις/??)    εχάθηκα μές το νέφαλλον της μουσικής τζαι της ποίησης του Χαφέζ τζιαι του Μαουλάνα του Τζιαλαλατίν Ρουμη, ασπροντύθηκα τζιαι όπως δέν το εκαρτέρουν ήρτεν ουρανοκατέβατη τζιαι εκαβαλλίτζεψεν πάς το ζινίσιην μου μιά μούσα μαυρομάλλα περσίδα με μμάθκια σάν τα μαύρα ακατέργαστα μαργαριτάρια, χαμόγελον τζοκόντικον, μούττην γερακίσιαν, που δέ ξυρίζει τες μασχάλες της ή το μουστακούδιν, μυρίζει μόσχον θηλυκόν  τζιαι ροδόστεμμαν, τζιαι δέ μιλά τραγουδά μόνον. Εκούτσιησεν με με το πόδιν της, όπως κουτσιάς το γαούριν για να ξεκινήσει το ταξίδι, άρπαξεν με που τα μαλλιά τζιαι έβαλεν το πρόσωπον της κοντά στο δικόν μου τζιαι ετραγούδησε γριφο- στίχον:   "τη γήν πρώτα οι ρίζες οι μιτσιές τρυπούν, ρωμιέ, τζιαι τα κλωννιά τα τρυφερά πρωτοχαδεύκουσην  τους ουρανούς", έδωκεν μου έναν πατσούδιν στα καπούλλια τσουχτερόν τζιαι είπεν να την κουβαλήσω κάπου,  τζι επήρεν με καβάλλα με τις βαλίτσες της να σέρνουνται πίσω μου  σε αυλές ασπρογιασμένες με κυπαρίσσια, καμάρες μυττερές, λεμονιές, ψηλές χαλεπιανιές, ελιές αρχαίες, τζιαι έβαλεν με να κάτσω πάς σε ντιβάνι χρυσοκέντητο να την ακούω να παίζει το ένα σεμάϊ μετά που το άλλον πάς το σεττάρ της.   "Κάτσε άκουε ώσπου να σσhίσουν οι ουρανοί, ρωμιέ".

.....