Οι άλλες σούσες

Άχ...
Κοίταξε...
Το Πράσινο Χέρι που ήρθε εξ ουρανού
σάν εξαγνιστική βροχή
Κοίταξε...
Στα σιδερένια σου  χέρια
ύμνος.

Με κάθε θάνατο
η ζωή που σου απομένει  θεριεύει.

Και όταν αδειάζει το χωμάτινο δοχείο της έμπνευσης
ο στρογγυλός μας και πύρινος φούρνος του μυαλού
(είπε μιά ιέρεια σοφή κι αγαπημένη)
στα άδεια του τοιχώματα βρίσκεις πετράδια, αν ψάξεις.

Σχόλια

Ο χρήστης Κουνούπι είπε…
βρίσκεις πετράδια, αν ψάξεις...

κάποιες φορές βρίσκεις τέρατα όμως...
3/31/2009 2:07 μ.μ.
Ο χρήστης Arahni είπε…
Διάσπορε εγέννησες, πως να μεν βρίσκεις πετράδια. Ακόμα τζαι τέρατα του λέει το κουνούπι να βρίσκεις πάλε εν για να τα προλάβεις πριν σε φάν.
3/31/2009 2:42 μ.μ.
Ο χρήστης dokisisofi είπε…
Ωραίο...
3/31/2009 3:04 μ.μ.
Ο χρήστης Diasporos είπε…
Κουνούπι
Τα τέρατα βρίσκεις τα πρώτα, διάς τους πουπάνω, φεύκουν, τζιαι μετά βρίσκεις τα πετράδια..


αράχνη
Όπως το λαλείς. Εγέννησα. Βουρώ να φύω που τα τέρατα για να πιάσω τα πετράδια.

δοκισισοφη
Αρέσκουν μου οι σούσες πολλά.
3/31/2009 9:33 μ.μ.
Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ελάτε στες μουσικές

Είμαι Κύπρο. Εννα παίξω πελλομουσικές αύριο στη γκαλερί Αποθήκες 79 στον Άγιο Λαζαρο (Λάρνακα), η ώρα 8μμ Παρασκευή 9/8 που θα έσιει έκθεση με τα γλυπτά του παπά-Διάσπορου τζι εγώ παρουσιάζω κομμάτιν με απαγγελίαν ποίησης του Λιασίδη, μουσική των Σούφι για πιάνον, άλλα ηλεκτρονικά, ήχους που τα εργαλεία του πατέρα κλπ. Θα τα πιντώσω μές το κομπιούτερ σάν το πάζλ ζωντανά να κάμω ψυχεδέλιαν μεάλην. Τταξίμια μαζίν με ήχους του σμιρίλιου. Σφυρί μαζί με Λιασίδη. Ελάτε να μεθύσετε ελάτε μεθυσμένοι τζιαι θα σας ταξιδέψω στον Κήπο μμου που έν τον πιάννει με η κρίση με η διχόνοια τζιαι που έσιει πόλικο γρουσάφι να μοιράσει.
Διαβάστε περισσότερα

Κυπραίοι. Δειλοί.

Εμπνέουμαι που τους αθρώπους της Αιγύπτου.  Τους δικούς μου τυρρανους περπατητός τους έριξα τζι εγώ μές το λάκκον της λήθης. Σήκωσε τα πόθκια σου κυπραίε τζιαι πιάσε σιέρι με τους αρφούς σου. Παρπάτα ώς τη θάλασσα δειλέ.  Νά η ευκαιρία τώρα που η προσοχή΄του κόσμου εν έτοιμη. Έν θα τολμήσουν να σας πυροβολήσουν. Μα έτσι αρχίδια έν έσιετε φοούμαι. Carpe diem λεχρίτες καλοφαγάδες. Ηρτεν η ώρα μα τζοιμάστε.
Διαβάστε περισσότερα

Τρώγοντας το Ντούριαν

Προσπαθώ να κάμω τη ψυσιή μμου να αντιναχτεί, να ξεσκονιστεί για να αλλάξει τροπάρι τούντες μέρες τες τελευταίες της δουλειάς που εξουθενώθηκα.  Γι' αυτό, κάθε μέρα  κάμνω κάτι εχτός προγράμματος, κάτι που ταράσσει τα νερά τζιαι φέρνει τα πάνω κάτω.   Πχ πάω περίπατο σε κακόφημες συνοικίες ή ακούω μουσικές που δέν μου αρέσκουν.  Έτσι για να δώ πώς θα αντιδράσω. Σήμερα έμπηκε μμου στο νού να πάω στην αγορά τους ασιάτες δαμέ δίπλα τζιαι να γοράσω το περιβόητο φρούτο τους βιετναμέζους το διαβολικό Ντούριαν, το οποίο εν τεράστιο ίσιαμε πέντε κιλά, εν σκληρό που έξω τζιαι αγκαθθωτό, τζιαι άμαν το ανοίξεις βρωμεί χτιτζιό αλουσία/ποσκούπιδα/θειάφι/κρομμύθκια.   Βρωμεί τόσον πολλά που στο βιετνάμ έσιει απαγορευτικές ταπέλλες σε δημόσιους χώρους.  Πάει ο ζώλος του ίσιαμε 100 τετραγωνικά μέτρα.  Τουμάνι.  Η γεύση του Ντούριαν εννεν γλυτζιά, εν σχεδόν αλμυρούδα, τζιαι μάλιστα το φρούτον τούτον  εν κρεμώδες σάν τη κκάσταρτ  ή σάν το τυρί το ροκφόρ,  με aftertaste λίγον αλμυρή τζιαι χαλασμένη -
Διαβάστε περισσότερα