Κάλεσμα
..Η θεά Παρίσα που την Περσία...
Θείε Λότφι, λεβέντη μου.
Έλα τζιαι σύ.
Με σκοτώννει η γλυκόπικρη σταράτη σου φωνή Παρίσα..
Μιλάς για χωράφια κατάξερα του Αυγούστου, σκονισμένα, που άφησες πίσω μιάν αυγή.
Μιλάς για τη δική σου προσφυγιά.
Τραπέζια συγγενικά στη σκια συτζιών τεράστιων, εϊβα κρασί, τραγουδά ένας θείος καλοφωνάρης. Τα ξέρω τούτα.
Μιλάς μου στη γλώσσα μου.
Μόνος μου άγρυπνος στην ξενιτιά απόψε.
Στην αγκαλιά σου άσε με να κρατηθώ για λίγο.
Σου δίνω δώρο το παράπονο που μου εστάθηκε στο λαιμό σαν κλάμα που δέ βγαίνει.
Θείε Λότφι, λεβέντη μου.
Έλα τζιαι σύ.
Σχόλια
και η ΠΑρίσα μούσα
εκει σε κάμαρη πετρόχτιστη με κιλίμια και παραδοσιακά όργανα
κάθε φορά που παίρνεις αυτούς τους δρόμους (μουσικους και άλλους) ενώνεσαι με μια δεξαμενη ενσυνάισθησης και σοφίας
σε φιλώ Διάσπορε
θα μπορούσες να ήσουν Δίδυμος - ζώντας πολλές ζωές ταυτόχρονα
Ξέρεις πόσο κλαίω και μελαγχολώ που δέ γίνεται να είμαι Δίδυμος με πολλές ζωές ταυτόχρονα? Παράπονο μεγάλο. Πολύζωος, Πολύζωτος, -φωτος. Έχω τόσους κόσμους πλασμένους, και δέ θα τους ζήσω. Γιατί πλάστη μου μας έδωσες μιά μόνο? Κι ας έρχεται η ψυχή πίσω πολλές φορές.. Πολύ θα ήθελα να ζήσω τρείς παράλληλες, δέ θέλω εκατό, τρείς μόνο.
Είναι ωραίες οι μουσικές που διάλεξες. Και πολύ ωραίες οι μουσικές οι δικές σου, που άκουσα αφού μου έβαλες το λίνκ. Θέλω, αν καμιά φορά τύχει να έρθεις να παιχτείς στα μέρη μας, να μου πείς να έρθω να ακούσω. Είμαι σίγουρος ότι η ζωντανή εκτέλεση θα είναι πιο μυσταγωγική :)
Καλή συνέχεια!
:)
Ο Λόφτις με συνεπήρε, σε άλλους κόσμους... εκεί που υπάρχει η Μνήμη.
Αχ αυτός ο υγρός κόσμος με όλα τα συνεπακόλουθα του Διάσπορε μου... Δεν αφήνομαι καθόλου σε αυτόν... Οι Μνήμες εκεί δεν θέλουν να υπάρχουν - δυστυχώς:(
Αγκαλιές μεγάλες καλέ μου... για να χωρέσουν όσα σε αποτελούν :)
Το όχημα της μουσικής είναι το καλύτερο που υπάρχει για ταξίδια (καλά, για μένα τουλάχιστο)
τζιαι αμα τυχει να έχω κομμάτι στην κύπρο (πρέπει, αμέλησα) θα σε καλέσω.
δημήτρη
Εν καλός ο λεβέντης που μου έστειλες, χαλαρή η μουσική του.
ρουθλες
Ειναι κατάρα να μή θυμούμαστε οσα κουβαλά η Μνήμη, να μή μπορούμε να ξυπνήσουμε οσα έμαθε η ψυχή για να μάθουμε ξανά τα μαθήματα.
Ρουθλες, τον υγρό κόσμο εκέρδισα τον σταγόνα σταγόνα, εξανάκτισα το χώρο που υπάρχει η Μνήμη, χωρίς τες εικονες και τις εμπειρίες, μόνο το αίσθημα τους και το πέπλο που τις καλύπτει. Για να σου εμίλησε ο λότφις μου, η μνήμες σου θελουν να υπάρχουν..