To obsess, possess, fixate upon, to be surrounded by, to clutch.

....Σχεδόν ετέλειωσα σήμερα το πρώτον κομμάτιν για πιάνο + χορευτές που γράφω, με θέμαν τους διάφορους τρόπους που ο άθρωπος κουβαλά τα 'βάρη' του, τους σταυρούς του.  Το πρώτον μου  κομμάτιν έχει να κάμει με την εμμονήν.    Την πρωτόγονην εμμονήν που κουβαλούμεν μέσα μας, τρώει μας,  τραγανούμεν την τζιαι μείς συνέχειαν, την εμμονήν που είναι  ά-λογη, χωρίς γλώσσα, μουγγή, την εμμονήν που θωρούμεν κάθε φοράν τζιαι που διαφορετικές γωνιές χωρίς να καταλήγουμεν πούποτε, χωρίς να λύουμεν τα δεσμά της.   Επιμένουμεν να κουβαλούμεν τους ρότσους μας με εμμονήν, αγαπούμεν τους, έν θέλουμεν να τους αποχωριστούμεν, τζιαι σκεφτούμαστεν τους συνέχεια θωρούμεν τους που ούλλες τες πλευρές.  \

Για να εμπνευστώ, έγραφα ποίησην παράλληλα με τις νότες πάς τη δομήν του κομμαθκιού μου, έθελα να δώ αν φκέννει η έμπνευση πάς σε δύο μέσα ταυτόχρονα.   Νομίζω εκατάφερα το.   Ά, το πρώτον μου κομμάτιν είναι τριφασικό, άρα έγραψα τρία ποιήματα που βασικά εν  'θέμα και παραλλαγές' το ένα του άλλου, περιγράφουν δηλαδή την εμμονήν με παρόμοιες, δανεισμένες μεταξύ τους εικόνες,  βλέποντας το θέμαν που διαφορετική πλευρά κάθε φορά.  

 Είδα την εμμονήν στο πρώτο μέρος  σάν το παράσιτο που καταπίννουμεν τζιαι επερίγραψα ίνταλος διασχίζει το σώμαν. 
Στο δεύτερο είδα την (τζιαι το σώμα) σάν ηφαίστιο/λάβα/πέτρες.  
Στο τρίτο σάν τη σπηλιά/σταλακτίτες/οξέα/κρύσταλλοι.   

Σόρρρρυ dudes, εν στα αγγλικά η ποίηση για να μπορώ να τα δώσω ούλλα της χορογράφου όταν τελειώσω (εννα φκούν περίπου μιά τουζίνα ποιήματα στο τέλος υπολογίζω)  για να εμπνευστεί (ή να φρικάρει, ή να νομίσει οτι χάννω, ή να μέν καταλάβει τίποτε τζιαι να απογοητευτεί μαζί μου, ή να ποθαμμάσει τζιαι να με αντιληφθεί ώς πάsh συνθέτην κατάπελλον τζιαι να θέλει να τα βάλει μές το performance του κομμαθκιού, τζιαι να τονωθεί το εγώ μου πολλά).  



----------------------------------------------------------------------------


I



You 
swallowed  a
   bitter thing
a
black 
        tentacled 
                thing   unswallowable
It 
swam 
             like
a  parasite
swam swift as anger
down the red throat river
sat 
amongst   stomach trees
                                           spleen   rocks and 
yellow   fat    globules 
settled the valleys and  the lung mountains 
grew 
       umbilicals     and
tails
bones
          arms
intestines
large as death
it
grew
hard as 
armor
as big as 
large as
                 a tumor  (her tumor)

---------------------------------------------------------


II

You  (it) swallowed whole (you) 
this bitter  'thing' 
(you are this thing)
black glowing
tentacled
mountain
   whale of a disgusting thing

it swam (you)
like
no
it didn't swim  
        it
tsunami-ed
        it
volcanic avalanched
down
the        
throat lava tubes

swamped         red 
hot
'round   a    
Buddha-burning  easterfire
(it    swam red hot
 be -neath        the
 sto-mach lemon trees)
then it
tremored 
     snaked 
           up the lung valley
(that is you snaked, and only you, you were alone, biting your own lava tail)
bogged -swamped 
marshed 
magma-ed  the dreadful brain dome crust
   cracked     then
spatter coned
 exploding  memory wombs and cervixes
        bloomed 
            like an ash cloud pyroclastic
scorching  head umbilicals and
eyes
and ears 
clogging mouths with 
tephra
crushing arms 
and knees


this dreadful tentacled
                        lava mountain
       tall as a   father
as loud as death
        erect as anger
grew and grew large as The  War
large as '..her open death arms...'

..until there was nothing left
for it to burn

and it (hers) tumored.
 
----------------------------------------------------------------------------

III


You swallowed 
(yourself) 
whole,
you disgusting  bitter black 
tentacled thing.

swam
dripped
   down the hole
fluted 
slid
    down
 tear ducts into
sinus caverns      down
red
river throat rapids into
the
     fissure cave esophagus
pits
down through the thick terra rosa 
beneath the stomach lemon trees
white bone pillars and 
stopped dead.
Sat there    a hundred years      rotting  blooming
pooling 
            like crystalline acid moon milk
eating away at my
deadcave marbles
spongy  like fear
eating away at 
'lithified like loneliness'
percolating through
fossil abandonments
draping around umbilicals
       inside wombs
cervixes
and
flowstone carved easter island faces  large 
as father  columns  
as thick as anger
(you)  sat there rotting 
eating  away at the limestone  like a
stalactite tumormother
you sat there
      eroding canyons and boulder chokes
blooming    the cave  with
carcass desires
bleached 'regret' bones

you sat until there was no more flesh to eat at


and then you 
left me.

Σχόλια

Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Although, I have to read it again...

It sounds wonderful and it flows and burns the whole way through the body, the lava mountain and at last, down into the cave...

The beauty of obsession or without obsession no beauty..?

Congratulations..!!!
Ο χρήστης dokisisofi είπε…
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ο χρήστης dokisisofi είπε…
πολλά καλόν!
Ο χρήστης bangungot@gmail.com είπε…
beautifully disturbing.
i love the transformations (the ones within each variation itself, too) and their dynamics.
transporting, transforming
then swapping metaphors, metamorphoses, between them.
obsession somaticized - body interpreted as landscape - nature personified.
amazingly powerful imagery.

(enna prosthesis je tin mousiki otan teliosis, elpizo?)

kali sinexia :)
Ο χρήστης ruth_less είπε…
Εshι πολλήν ένταση. Εθκιέβαζα το τζιαι εθώρουν κόκκινα πέπλα να στριφογυρίζουν γύρω γύρω.

Τρεφούμαστε που τις εμμονές μας... κουκουλώνουν μας τζιαι αρέσκει μας να χανούμαστε μέσα τους τζιαι να περπατούμε... τζιαι τρέφουμεν τες ταυτόχρονα - φαύλος κύκλος.

Πολλά καλό Διάσπορε. Εν να της αρέσει γιατί ήβρες το "σημείο" της νομίζω.
Ο χρήστης Diasporos είπε…
lemesia

"Without obsession, no beauty"

Thank you..... this phrase is beautiful
its true for me, existence without some manageable obsession doesn't bloom flowers or trees....




dokisisofi

there is more.....



bqngungot
I just love your description it's right on... you got it, thank you, this is very encouraging to hear you speak like this
i wrote the music already for this part, now i need 8 more poems and more music... i am working in multimedia, simultaneously though.. brain racing..


ruthless
Red; red,; more and more red obsession my dear
veils covers we get covered in this obsession....
i hope i have found it... the music is a struggle still
Ο χρήστης Sike είπε…
ως τζιαι μένα της πτωχής τω πνεύματι άρεσεν μου!

:)))
Ο χρήστης dokisisofi είπε…
καλαν ο διάσπορος έγραψεν το για την χορογράφο, εσείς γιατί γράφετε αγγλικά; εν κυπραίος ο άνθρωπος!
Ο χρήστης ρίτσα είπε…
άι λάικ

εγώ εφαντάστηκα μια πέτρα γρανιτένια που εξιούσεν μιαν πέτρα κιμωλία.εξιούσεν την εξιούσεν την με μανία.με βία.με κακία.άκομψα.με μίσος. τζιαι τζιήνη φυσικά υποχωρούσε εμιτσιάνισκε
Ο χρήστης dokisisofi είπε…
Συγνώμη που θα είμαι λίγο εκτός θέματος αλλά εν αντέχω εφύρτηκα!
Βασικά κοίταζα την κίνηση στο feedjit και λέει κάπου

"Nicosia arrived from google.com on "Διασπορος: Παϊδάκια χοιρινά με avant-garde μουσικές" by searching for μουσικη για παιδακια.
06:57:55 -- 7 hours 16 mins ago"


looooooooooooooooooooooooooooooool
Ο χρήστης Λάζαρος είπε…

looooool

Είδες; Ποτέ μα ποτέ μην υποτιμάς τα διαλυτικά!
Μπορούν να σ’ εκδικηθούν με τρόπους που ούτε καν έχεις φανταστεί! :D

Πίσω σ’αυτό που ήθελα να πω:
Is death really loud to you?
It reaches me so appealingly serene…
Ο χρήστης Λάζαρος είπε…
A, εμένα η ανάγνωση έκαμε με να strive to catch my breath. Όπως άμα μπαίνεις κάτω που το νερό το παγωμένο μες στο καταχείμωνο: Κοφτές, ρηχές, άρυθμες, επιθανάτιες-ένα-πράμα ανάσες.

Δηλαδή αν το βιώσω τζιαι οπτικοακουστικά, βλέπω με να γυρεύκω απινιδωτή.

------
ΥΓ: Τούτη η ρηματοποίηση των ουσιαστικών εγονάτισεν με, μα τω Θεώ.
Ο χρήστης Diasporos είπε…
sike
Άρεσεν σου ά;


δοκι
το google search εν παράξενον εργαλείο, σκέφτουμαι τον καημένον που ήρτεν στο blog τζιαι είδεν το πόστ μου για τα παϊδάκια...


ρίτσα

άρεσεν μου η εικόνα που είδες, πολλά, θωρώ την τζιαι εγώ.


λάζαρε
θάνατος, loud as a final chord in a symphony....


έπιασες τζιαι το anxiety που έχει το obsession χτισμένο μέσα του..



απολογούμαι για τες σύντομες απαντήσεις φίλοι μου... δουλεύκω 12-18 ώρες τες τελευταίες μέρες τζιαι δέν έχω νουν. Σχεδόν εν έτοιμον το first draft της μουσικής, ώς τη δευτέρα θα το γράψω. Εζάωσεν με ομως, είμαι χάλια ψυχολογικά, επαρασύρθηκα μές τον obsessive κόσμον που έπλασα γμτ.... θέλω έξω (i want out)

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ελάτε στες μουσικές

Τρώγοντας το Ντούριαν