To sublimate, to vaporize, to abandon

Νά απόψε που βγήκε το τέταρτο ποίημα της σειράς.   Επίντωσα 3 μικρά ποιήματα τζιαι έπλασα το όσον έθελεν.  Στο σύνολο θα είναι πέντε τελικά αλλά θα μεγαλώνουν ώσπου πάσην.   Το I, II, III, εν πιό κάτω.....

Δέν ήθελε να βγεί αλλά έφαα καλαμάρι τηγανιτό σε ταβέρνα της Μικρής Ιταλίας, με κύριο πιάτο μαύρη πάστα μελανιού με σκόρδο + σουπιές, ελαιόλαδο, και ένα μπουκάλι pinot grigio.Κατάνυξη, ήταν να κλάψω επήρεν με στην Κύπρο για κάποιο λόγο. Εμίλησεν μου το καλαμάρι!

Εϊβα, τζιαι απου καταλάβει.....







IV
(Scene:  A cloudless ceiling.    A table full of lost things recovered.  A chorus of mourning Furies.  On a hermaphrodite deathbed he breathes  out this long folded secret:    "twas never yours, my love, this dreadful thing, this thing black was hers and only hers ")

I know this  at last:
I
swallowed
breathed
drank   
her  
bitterthing.
It was Hers
Not mine    
her  devil motherbird tumor was not mine
       her   love 
unconditionally sharp taloned   
winged, beaked
tentacled
alone-as-hershadowthing
black  sun
unswallowable
was not mine.
And it left me, like the War leaves you.
But before it left
It cooed and curled inside a pretty wind-pouched  aeolian gift
tied up with pretty yellow string    and
called out from beneath my frail walls of troy
"Eat me!"  "Breathe  me my love"
howled  desperate sweet things  at my  enamel foothill mouth  tooth summits 
like an acid rainstorm disguised as a  Pity
disguised as a 
'rarified like loneliness'

i let it in  
it burst a secret door 
it bloomed many claws and mouths it
chewed  the string and 
down from the  heavens it
hammered its corrosive manna  through the
rock beds 
                             scissored 
across the 
settled canyon lungs and 
burst the inhabited wombs  and cervixes   

flooded the  stomach valleys
clipped  the trunks off  the lemon trees  (gone was this only memory of my Home)
drowned the umbilicals 
the flailing arms 
landslided
updrafted
convected   
traversed  Up and across
the 'mother-of-pearl' cloud deserts
monsoon columns
Up the
 red throat tornado funnels    
   Up the
exosphere brain strata     
          sat there a hundred years like the giant disapproving eye of a saturn storm
  
     billowing its red archers through craters 
     deep  as anger
  steep  as fear


I said its Name
And then it vaporized and left me.
     
  

Σχόλια

Ο χρήστης dokisisofi είπε…
Poli kalo!
Alla akoma den katalava..anevazete kati san miouzikal kai i xorografos sou zita stixous ektos apo mousiki? ti akrivws etoimazete?
Ο χρήστης ruth_less είπε…
Αν δεν χάσεις τη ζωή σου δεν την ξαναβρίσκεις...
Αν δεν πεθάνεις δεν ξαναγεννιέσαι...

Πρέπει να φτάσουμε στην Αρχή όλων για να μπορέσουμε να γεννήσουμε Ζωή, Δημιουργία.

Οδυνηρό - Λυτρωτικό Διάσπορε μου.
Ο χρήστης papoutsosiko είπε…
tziai mena mila mou polla to fai
Ο χρήστης Diasporos είπε…
δοκισισοφή
Ευχαριστώ. Δέν είναι σάν musical το έργο,η χορογράφος μόνο τη μουσική που έγραψα θα χρησιμοποιήσει -η ποίηση που έγραψα παράλληλα με τη μουσική είναι το γύψινο καλούπι που έπεσε η μουσική μέσα. Θα τη βάλω να διαβάσει για να μπεί στο νόημα της μουσικής καλύτερα. Είναι σάν 'βοήθημα', είναι σαν 'σκιά' της μουσικής μου, 'αντίβαρο' (ballast).

ρουθλες μου καλή
Πόσο διορατικό αυτό που είπες....
Πονεί με η Αρχή. Εταξίδεψα σε τόπο αγκαθωτό για να μπορέσω να τη βρώ και να την περιγράψω. Πάω Εκεί εύκολα πλέον... το ταξίδι πίσω είναι δυσκολότερο, η Αρχή φέρνει Λίθη του μυαλού γιατί μές την ανάμνηση της οταν κολυμπήσουμε τη ξαναζούμε και θέλουμε να μείνουμε εκεί, είναι τόσο γνωστά τα μέρη.. τώρα παίζω αυτό το επικίνδυνο παιχνίδι, αλλά είπεν μου το πουλάκι οτι είμαι έτοιμος να το παίξω..
Οδυνηρό-Λυτρωτικό.
Ο χρήστης Diasporos είπε…
papoutsosike

αμαν ακούσεις του φαγιού έσιει πολλά να πεί....

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ελάτε στες μουσικές

Τρώγοντας το Ντούριαν