ίιιιιιιιιιιιιιιιιι. Επιάσαμμας.

Η ώρα εν τέσσερις και μισή το πρωί.  Κάθουμαι στον καναπέ αγουροξυπνημένος τζιαι ακόμα χτυπά η καρδία μου σάν το τύμπανον της ορχήστρας.   

Ετζοιμούμουν καλά καλά πρί μισήν ώραν.  Εροχχάλιζα.  Τίτσιρος.  Στην αγκάλην της Αγάπης τζιαι του Μορφέα παρτούζαν.  Η Αγάπη με τις ωτασπίδες τζιαι τη μάσκαν ύπνου σάν το τερατάκι, αχάπαρη με το στόμα αννοιχτό.  Ο μορφέας ντυμένος με παρδαλόν κοστούμιν όπως τες ταινίες του Φελλίνι, σωστή γκροτέσκ καρικατούρα ύπνου.  Κρατά μου το χέρι μμου οπως κοιμούμαι.  Ο ανεμιστήρας σαν μιά τεράστια πουμπουρία που βουϊζει ναννουριστικά στη γωνιά.  Εθώρουν όνειρο οτι είμαι σε ππάρτι με παλιούς φίλους τζιαι κανένας δέ θέλει να μου μιλήσει, όνειρο συχνό, αχχωτικό.  Έδρωννα.

Ξαφνικά παίζουν οι συναγερμοί του σπιθκιού:

"ίίίίίίίίίίίίίίίίίίίίίίίίίίίίίί.  (120 ντεσιμπέλ),   "

Alarm Speaker  Voice  :    "Front Door Breached!!!     Disarm system NOW!!   ιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι"

Διάσπορος   (αντελοσσιασμένος, που ενόμισεν ξαφνικά στον ύπνον του οτι ήταν στρατόν τζιαι ήρταν οι τούρτζοι έφοδο στο φυλάκιον να τους πιάσουν τη σημαία τζιαι οτι ήταν θαλαμοφύλακας τακκωμένος, πρέπει να γυρέψει τες εξαρτύσεις του, το G3, άρβυλα, το λοχίαν, τους φακούς του, τζιαι μετά να ορμήσει το επόμενο δευτερόλεπτον να κάμει σφαγήν με τη ξιφολόχχην  αφού βροντοφωνάξει "ΆΛΤ  ΤΙΣ  ΕΙ?")    : :WHO'S THERE?

(εν το μεταξύ, πόψε κατα τες 9, την ώραν που εμασουλούσαμεν στο σαλόνιν τες αντζούγιες μας πάς το ψωμίν της ταπιόκας το απαίσιον, είχαν ανάψει οι αυτόματοι προβολείς της αυλής τζιαι είδα δύο μπάτσους να βουρούν μές την αυλή μμου με τα πιστολούκκια τους να πετάσσουνται στην αυλήν του γείτονα, τζιαι μετά του άλλου παουρίζοντας σε κάποιον να σταματήσει να βουρά. )

Άρα ήμουν κουρτισμένος.

Επετάχτηκα που το κρεβάτιν όπως τον δεκαοχτάχρονον τζιαι εβρέθηκα κάτω που τη σκάλαν πρός την πόρταν έτοιμος πελλοκυπραίος να σπάσω που το ξύλον όποιον ετόλμησεν να προσπαθήσει να μπεί μές το σπίτιν μου.  Τίτσιρος ακόμα.  " Θα σε κάμω να σιέσεις πάνω σου ππεζεβέγκη, τώρα να δείς την κορμάραν μου την κυπριακήν μπροστά σου να δείς τί θα πάθεις".  Άρπαξα τζιαι το ρόπαλον μου το αφρικάνικον τζιήνον που κουπαννιούν σιτάριν οι Μασσάϊ που ήβρα στο παλιατσίδικον, καλού κακού.  Θα του ώκω πάς τη κκελλέν.    Πάω ώς την πόρταν με βάδισμαν όπως τα έργα.  Εν ανοιχτή η εσωτερική θωρώ την που τη σκάλαν.  Φακκά η καρδία μου.  Έν θωρώ καλά.   Ο συναγερμός ακόμα τσιριλλά.    Ώωωωωππ.  Η εξωτερική πόρτα εν κλειστή.  Πώς γίνεται?  Δέν έχουμεν intruder...   Καταραμμένη κοτζιάκαρη κάττα άννοιξες την πορτούδαν την πουμέσα με το ποδούι σου?   γμτ κέρατο σσου.  Πρώτη φορά το κάμνει.  Έθελεν να πάει έξω ιμίσ.

Σβήννω το συναγερμόν.  Έν σβύννει.  Είναι αργά.  Μιλά μου αυστηρά που το speaker του συναγερμού η κοπέλλα στο Κέντρο:  "Sir.  Is everything ok?  What is your password"?   Λαλώ της το.  Έν καταλάβει την προφοράν μου καθόλου.  Το κέντρον εν κάπου στ' ανάθθεμα, χιλιάδες χιλιόμετρα που δαμέ, σε πόλην του νότου (καταλάβω το  που την κουλλουφοπροφοράν της)    Εννα μου φέρουν αστυνομίες που στιγμή σε στιγμή αν δέν της πώ το password.  Ξαναλαλώ της το προσεχτικά, μιμούμενος την προφοράν του ΜαννόΓιωρκου Του λεγόμενου Θάμνου, πέρκι με καταλάβει.  Ζαβώννω δηλαδή το στόμαν μου τζιαι τραβώ τα σύμφωνα μου.  (τζιαι γώ ο αθεόφοος γιατί εθκιάλεξα ναν το password μου λέξη κυπριακή, {πχ  κυπαρισσόμελον} βαρετή τζιαι ακαταλαβίστικη?  Μόνον ένας παλαβός θα το έκαμνεν)  

Επιτέλους καταλάβει τί ήθελα να της πώ.   Κάμνει disarm  το σύστημα.  

Η Αγάπη ακόμα έν επήρε χαπάρι (!!!!!!!!) τζιαι κοιμάται με ύφος χάχα, ευτυχισμένη.

Εγώ που ήπια τα γαίματα μου ο φτωχός, κάθουμαι στον καναπέν να ηρεμίσω με ανέμελο βλόγινγκ.

Η κάττα βουρά πάνω κάτω χαρούμενη για κάποιο άγνωστο λόγο.