Τραγούδα μας τζι άλλον λυπητερόν, Τζέην.

Το πρωίν σαν έκαμνα τη γυμναστικήν μου ανάσσιελα  αγκομαχώντας σε άβολη στάση τζιαι η Αγάπη εθκιάβαζεν παραμυθάκια των μωρών πάς τα γόνατα της εχτύπησεν μας το παράθυρον χαμογελαστή η ασπρομάλλα ντυμένη στα ρόζ του '80 γειτόνισσα μας η εξ αριστερών.    (τα σπίθκια χωρίζει τα ένα driveway 8 πόθκια πλάτος, θωρούμεν μές το σαλόνιν τους γειτόνους βασικά σε κάθε στιγμήν της ζωής τους, μάλιστα αποφεύγω να κυκλοφορώ τίτσιρος μέν πάθει καμιά κοτζιάκαρη καρδιακό, χεχε)    Εμφανίστηκεν λοιπόν η Τζέην   η ομιλητική γεροντοκόρη που ζιεί με τους γονιούς της     (οι οποίοι εν 89 και 86 χρονών τζιαι έσιει ο ένας άλσχάϊμερς τζιαι ο άλλος διαβήτην τζιαι πελλονεύρα -φωνάζει τζιαι δέρνει τους δικούς του μέραν νύχταν τζιαι το χειρόττερο φκέννει έξω με το ρόπαλον του πέϊζπολ συχνά να κουπανίσει τους μιτσιούς που πειράζουν τα σκουπίθκια του ή τζιήνους που κλέφκουν μπουκκάλλες που το recycling,  ή τζιήνους που παρκάρουν μπροστά που το σπίτιν του,   κλπ, κλπ.)  ήρτεν λοιπον η Τζέην τζιαι έκαμνεν φατσούδες των μωρών που το παραθύριν.  Έν την εξένισεν που ήμουν καβάτζιη χαμέ τζιαι εβάστουν μάππαν τεράστια γιατί ήδη έν τα έσιει τετρακόσια η καημένη , εν τζιαι μαθημένη που παράξενες συμπεριφορές γιατί εν private νοσοκόμα που πάει στα σπίθκια τους γέρους τζιαι σάζει τους κλπ. 

Το φόρτε της είναι το τραγούδι.  Τραγουδά άλτο στην εκκλησίαν της κάθε κυριακή τους αγγλικανικούς ύμνους  ντυμένη με το λευκό ράσον της χορωδίας.  Τραγουδά στον όμιλο γυναικών τες Τρίτες με τες φίλες της τες κοτζιάκαρες  κομμάθκια του '50 αμερικάνικα που μιούζικαλ τζιαι ελαφρές οπερέττες στύλ "Οκλαχόμα",  "Σάουθ Ππασίφικκ"  τζιαι του Μπέρνσταϊν το "Γουέστ Σάϊτ  Στόρυ".   Κάμνουν τζιαι συναυλίες, επήα μιά φοράν.  Μάνα μου τες.   Τραγουδά τζιαι τες Πέμπτες στο ορφανοτροφείον με τα μωρούθκια τα μικρά για ψυσιηκόν.   Τζιαι ούλλες τες άλλες ώρες της μερας οταν έν δουλεύκει  τραγουδά την ώραν που λούννει την μάνα της η οποία έσιει άλσχάϊμερς αλλά τα κομμάθκια του '30-'50  τα τζιάζζζ   που έξερεν έφηβη ακόμα γνωρίζει τα -στίχους τζιαι μουσικήν τζιαι χαριεντίζεται σάν την κορούαν άμαν ακούει το "μακκ  δε  νάϊφ"  πχ,  ή  το  "Χαλόου Ντόλυ"   το "Ττέηκ δι έη ττρέην" κλπ. Τραγουδά ακόμα τζιαι όταν μαειρεύκει η Τζέην, όπερες συνήθως, που πλάθει η ίδια.  Ζιεί σ' εναν κόσμο δικό της, κουπανιά την τζιαι ο παπάς της συχνά ο κατάπελλος (60 χρονών γεναίκα εν το μεταξύ)  τζιαι εν έναν πλάσμαν ήσυχον, καλόν, με τα γυαλλούθκια της της πρεσβυωπίας τζιαι τα μαλλιά της ατημέλητα, λιγνή, άγαρμπη με πεσμένους λεπτούς ώμους.  Η μύττη της εν λλίον γαμψή τζιαι συγκρατά τα γυαλλιά της να μέν ιππέσουν χαμέ όταν ξιχορτίζει την αυλούδαν τους τα δειλινά γονατιστή με τες ποδίνες τζιαι το λουλλουδάτον της φόρεμαν.   Πάντα δέ αρκέφκει να της φωνάζει η μάνα της που το παραθύριν "Τζέεεεεηηηηηην,  Τζέ-έ-ηηηηηην!!, έλα μέσα, ενύχτωσεν!"  γιατί ξεχάννει οτι η Τζέην εν σωστή γεναίκα τζιαι όι 5 χρονών.  Πολοάτε της με την βαρετήν ντόπια προφορά που μασά  τα "ρρρ" τα τελικά  -έμεινεν που τους εγγκκλέζους.  "Αϊ 'λλ  πι  ράϊτ δέααα   μάδαααα" .

Άμαν έρκεται στο παραθύριν μας η Τζέην σημαίνει δύο πράματα:  Εννα μιλά για μισήν ώραν ασταμάτητα (έχουν το στην οικογένειαν της).   Έσιει γνώσεις περίεργες, θυμάται ημερομηνίες ιστορικές, γενέθλια,  τζιαι ούλλον το γενεαλογικόν της δέντρον ώς το Μέηφλάουερ το πρώτον πλοίον που εφερεν τους προγόνους της το 1620 στο Πλύμουθ μαζίν με τους πρώτους μετανάστες.    Σημαίνει επίσης ότι εννα τραγουδά για αλλο μισήν ώραν.  Οπότε,  καλή καλή η Τζέην αγαπούμεν την, αλλά προσπαθούμεν να μέν έχουμεν συχνήν επαφή.

Σήμερα εμάθαμεν με λεπτομέρειαν για τους θείους της τους 4 που επολεμήσαν τζιαι επεθάναν στον Παγκόσμιον στον ειρηνικόν ωκεανόν πάς στα πλοία τζιιαι τα νησούθκια, τζιαι μετά ετραγούδισεν μας αποσπάσματα που το Σάουντ οφ Μιούζικ, με παντομίμαν για να κάμουν χάζιν τα μωρά.  Για κάποιο λόγον ακούετουν λυπημένος ο σκοπός των τραγουδιών, ένιωθες  τη ζωήν της ολόκληρη να ξεδιπλώνεται μές τες νότες, όσα ετράβησεν.  Ούλλον πόνον.Επειδή εν ιδιόρρυθμη ομως είσιεν τζιαι πλάκα γιατί έκαμνεν φατσούδες περίεργες.   Κωμικοτραγωδία.   Εγώ εδιπλώννουμουν απτόητος τζιαι έκαμνα τες ασκήσεις μου με συνοδείαν τραγουδιού ελαφρώς παράφωνου.  Ήταν  η μουσική  της σουρρεαλιστική, σχεδόν πένθιμη τζιαι έμπαιννεν που το αννοιχτό παράθυρο όπως ανάβλυζεν που την κεφαλή της Τζέην η οποία μιάν εφαίνετουν πουπάνω που το περβάζι, μιάν εχώννετουν, τζιαι  το στόμαν της να εσχηματίζεν τα "Ο" τζιαι τα "Ε"  όσον μπορεί με παραπάνω ενθουσιασμόν, τζιαι τα μωρά να βαστούν πάς το περβάζι.  Εστεκούνταν στες μύττες των ποδιών τους τζιαι συνέχεια επροσπαθούσαν να πατσίσουν την κκελλέν της Τζέην τζιαι εγελούσαν.  Εμείς έν εγελούσαμεν.