Μια λιβελούλλη εμίλησε.
Η λιβελούλλη, φύλακας αυστηρός του μονοπαθκιού στο πευκόδασος, η πυθία των λουλουδιών, ελιάζετουν σε μιάν πέτρα δίπλα στο βάλτο. Σάν επαρπάτουν αμέριμνος τζιαι ετσάκκιζα πευκοβελόνες με τα σάνταλα μου είδα τα φτερούθκια της, τα φουστάνια της τα τούλινα επαίζαν με τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Εσταμάτησα.
Εξάπλωσα στο χώμαν προσεχτικά να μέν τη ξιππάσω. Εθώρουν την τζιαι εθώρεν με για πέντε λεπτά στα μμάθκια.
Λαλεί μου στο τέλος (έν άντεξεν):
"Στους κύκλους που χάννουνται μές τον κύκλο ταξίδεψε. Κύκλος εσύ. "
Τζιαι επέτησεν μακρυά.
Σχόλια
ούλλα τα πλάσματα του κόσμου μιλού για τη ζωή
έκαμες κάτι ακούγοντας τους άλλους;
?
φάε, προστατεύτου, κάμε σεξ;
Τζιαι δέν του ακούω.
Έσιει την σημμασίαν του τζιήνον που είπεν η πυθία για τον κύκλον μές τον κύκλον ομως..
Ο τζιύρης μου αμαν το καθαρίζει πάντως κάμνει τούτον που είπες με το κωλίν τζιαι μετά σπάζει το ρόβιν σε τέσσερα, αλλά έν καθαρίζει τες μιρες που τη φλούδα.
Η μέθοδος σου εν καλύτερη -ναι, γράψε την στα Ιστομαειρέματα, γράψε τζιαι για άλλα φρούτα να μαθουν τζιαι τζιήνοι που δέν καταλάβουν πώς να χειρίζουνται τα ζαρζαβατικά.
Ασερα πως τζιαι σου ξέφυγαν τα συγχαρίκια? Πάω να δω τις κατάρες τωρά.
όι, επεράσαν άλλοι διαβάτες τζιαι εφοητσιάσαν την. (Τζιήνοι εφοηθήκαν με εμένα χαχαχ)