Πάει άλλη μμιά πέμπτη.
Πάει ακόμα μιά Πέμπτη δύσκολη. Εμείναν μόνο αλλο πέντε ως το τέλος της χρονιάς μου. Άντεξε Διάσπορε. Ο βούρτουλας έππεσεν πάς τη ράσιην τους μαθητές σήμμερα, ετοιμάζω τους για το ρεσιτάλ τους σε 3 βδομάδες τζιαι χρειάζουνται λλίγην πίεση να δρώσει το φτίν τους. Σημαίνει η δουλειά έγινε πιό έντονη, συνέχεια στήννω τους συναισθηματικά, κάμνω τους κερκίδαν τζιαι προσπαθώ να τους τονώννω το ηθικό αλλά μαζί να τους αχχώσω αρκετά για να δκιαβάσουν τζιαι να παίξουν με συναίσθημα.
Βαρκούμαι πόψε. Ήμουν τόσο κουρασμένος που ούτε κκέφιν είχα να πετάξω ποσκούπιδα στην πλουσιούπολη. Έν είχα κκέφιν. Τουλάχιστον εψές ετέλειωσα επιτέλους το βυζαντινο-κυπριακο-περσικο-τουρκικο κομμάτι που έγραφα (τζιαι μάλιστα χωρίς βοήθειαν που τες μούσες, οι οποίες εχωστήκαν τζιαι δέν ήρταν να με σώσουν τούτην τη φορά) για να το αφιερώσω στον παπάν μου οταν πάμε κύπρο τον Ιούλη. Έφυεν τζιαι τούτον. Μπορώ να πώ οτι επέτυχα το πάντρεμαν τούτων ούλλων των μουσικών πολλά, εσκέφτηκα βαθκειά πρίν να αρκέψω να το γράφω. Έφκηκεν πολλά αυθεντικό τζιαι εχάρηκα το! Το πρωίν έπαιξα του το που το σκάϊπ τζιαι εδάκρυσε. Μετά έπαιξα το του ανιψιού μου που θα το παίξει με την ορχηστούλλαν του την παραδοσιακήν, άρεσεν του τζιαι τζιήνου. Δκιάολε, λαλείς να αρκέψω που τα σοβαρά να γράφω παραδοσιακές μουσικές?? Τελικά καταφέρνω τα. Πόσα να φτάσω ο καημένος να κάμω? Μιά ζωήν την έχω γμτ, όι τρείς....
Τα ροδόδεντρα εγεννήσαν ανθούς ρόζ. Στέκονται μπροστά απο το σπίτι μου περήφανα. Τα άνθη τους αντέχουν μόνο για 5 μέρες. Απόλαυσα τα το πρωί.
Ο γιός μου επιθεωρεί την αυλήν του. Υμνεί την καλύβαν. Αρέσαν του πολλά οι βιολέττες (έν φαίνουνται).
Σχόλια
άτε άντεξε, τζι εν κοντά ο Ιούλης
απ’ότι θωρώ, εξιφτεριστήκαν τζι εγεμώσαν τους τόπους :|
εσύ το ιστολόγιο σου γιατί εν το έσιεις επώνυμο;
Χάρμα οφθαλμών τα ροδόδεντρα. Ο δε γυιός σου "ύμνος προς την καλύβα" άξιο Διασπορούδι... χα χα.
Πολλά συγκινητικό που άκουσεν ο παπάς σου που το skype την μουσική σου τζιαι δάκρυσε. Τούτη η τεχνολογία σώζει μας πολλές φορές που την μονοτονία και ανία της καθημερινότητας.
Το σαββατοκύριακο εν κοντά. Ξεκούραση με Qi, τσι και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Φιλιά.
Το Διασπορούδι στην αυλή όλα τα λεφτά του κόσμου.Φιλούθκια.
Σιαιρετισμούς στα διασπορούθκια που τον θείον το Άσεραν.
ναι, αειθαλή. Τα φκιόρα τους έν αντέχουν πολλές μέρες αλλά σαν θάμνος λέει πολλά. Μεγαλώννουν τζιαι εύκολα.
ρίτσα
Αρέσκει μου το σάϊζ της αυλούας πολλά, εν cosy τζιαι κάμνει για σούβλες. Κάποτε εννα βάλω τζιαι λλία λουλουδάκια. Ρωτας με τζιαι για το ιστολόγιο, γιατί να μέν είμαι επώνυμος. Εσκέφτηκα το πολλά. Εθκιάλεξα την ανωνυμία γιατί θέλω να γράφω τα περίεργα μου ή τα ξημαρόγλωσσα μου χωρίς να το πολλοσκέφτουμαι ;-) Φυσικά αν βρεθούμεν κάμποσοι το καλοκαίρι εννα σου συστηθώ χεχε.
ρούθλες
καλό σάββατο να σε έβρει. Επαρπάτησεν το διασπορούδι μές την αυλή σάν τον κύριο, είσιε χάζι πολλύ. Έξερεν αμέσως για την καλύβα, έν γελάς των μωρών, εν εμείς που εξεχάσαμεν που εν η καλύβες μας ρούθ.
Το σκάϊπ εν η καλύτερη εφεύρεση. Θωρούν τα εγγόνια τους δύο φορές τη βδομάδα να βουρούν τζιαι να μεγαλώννουν. Εν πιό καλά να μπορείς να δείς τον άλλο στα μμάθκια.
Ατε πάω να απλώσω την κορμάρα σε καναπέδες, να πιώ τον καρροττοχυμόν μου, τη σαλατούδαν μου (πάμεν καλά, μάλιστα έχασα τζιαι κανέναν κιλό, πάει καλά τζιαι ο οισοφάγος, 3 εφτομάδες νηστείαν)
σταλαματία
Καλό σου σάββατο. Πέ μου, έν είναι το πιό ωραίον πράμαν να θωρείς μωρά να βουρούν μές τες αυλάες? Εκαρτέρουν ούλλο χειμώνα να δώ τη σκηνήν τούτη.
Άτε, ξαναπήεννε βυζαντινές να σου γράφω κανένα τραγουδάκι μέσα μέσα.
Ασέρα
Καλησπέρα σου σιαιρετισμούς τζιαι στους δικούς σου, τζιαι να βουράτε μές τα χωράφκια ούλλον το σαββατοκυρίακο αν είναι καλός ο καιρός. Άρεσεν μου η ανάρτηση σου. Μα ήντα κοπέλλια ήταν τότε οι καλλιτέχνες ά?
Aceras
in a good way of course :)