Ο βρυκόλακας του χειμώνα.
Επιτέλους ανέβηκε η θερμοκρασία πάνω που το μηδέν. Μάλιστα σήμερα πήγε στους +15 (!!) βαθμούς, που για εμάς είναι καλοκαίρι. Σίγουρα θα πάει κάτω πάλι αύριο, αλλά ο χειμώνας τέλειωσε, μας φεύγει.
Πέντε μήνες ψυχικής φθοράς. Κλεισμένοι σπίτι, η κάθε κίνηση προς τα έξω προγραμματισμένη, με ρούχα ειδικά, μπότες, άσε πόση ώρα θέλει να ετοιμάσεις τα μωρά για έξοδο. Δέν μπορούμε να κάτσουμε έξω για σούβλα ή για παιχνίδι, όλα τα activities είναι σε χώρο εσωτερικό. Κλεισούρα. Φυλακή. Όλου του κόσμου γύρω μας του φέρνει κατάθλιψη η κλεισούρα και το κρύο, η προσπάθεια να καθαρίζουμε συνέχεια τα χιόνια απο το αυτοκίνητο και την αυλή. Η σκοτεινιά. Εκατομμύρια άνθρωποι σε χειμέρια νάρκη.
Μας γερνά αυτός ο κύκλος. Δέν τον αντέχω άλλο. Άσχετο αν ώς το καλοκαίρι ξεχνούμε τί περάσαμε, είναι τόσο όμορφη η φύση στη χτερνία, γεμάτη λουλουδοφόρα δέντρα, πράσινο, νερά, βράχους, μας ξεγελά.
Φέτος ειδικά που κλείστηκα σπίτι για να γράφω, έχω βρυκολακιάσει. Το πρόσωπο μου αγριοδείχνει σάν βουνίσιου ασκητή. Οι τρείς μήνες που πέρασα στην ασκητία δωσμένος με έχουν εξουθενώσει. Έβαλα 7-8 κιλά. Πονώ παντού, τα κόκκαλα μου. Πονώ τη ψυχή μου. Είμαι κάτασπρος σάν το φάντασμα. Καιρός για αλλαγές.
Αλλά ευχαριστώ το χειμώνα.
Χωρίς τη νάρκη του δέν θα μπορούσα να στραφώ προς τα μέσα όσο βαθειά μπήκα.
Μέσα από την άρνηση του κορμιού, της επιθυμίας, της φύσης, έχω βρεί το νόημα της ζωής μου.
Ο κήπος μου γνωρίζει την Άνοιξη. Ο παράδεισος μου είναι ολάνθιστος, έτοιμος για την αιώνια σοδειά τους καρπούς που με τόσο κόπο έχω περιποιηθεί. Χωρίς υπεράνθρωπη προσπάθεια δέν μπορείς να υπερβείς το πρώτο στάδιο της ανθρώπινης ύπαρξης.
Πέντε μήνες ψυχικής φθοράς. Κλεισμένοι σπίτι, η κάθε κίνηση προς τα έξω προγραμματισμένη, με ρούχα ειδικά, μπότες, άσε πόση ώρα θέλει να ετοιμάσεις τα μωρά για έξοδο. Δέν μπορούμε να κάτσουμε έξω για σούβλα ή για παιχνίδι, όλα τα activities είναι σε χώρο εσωτερικό. Κλεισούρα. Φυλακή. Όλου του κόσμου γύρω μας του φέρνει κατάθλιψη η κλεισούρα και το κρύο, η προσπάθεια να καθαρίζουμε συνέχεια τα χιόνια απο το αυτοκίνητο και την αυλή. Η σκοτεινιά. Εκατομμύρια άνθρωποι σε χειμέρια νάρκη.
Μας γερνά αυτός ο κύκλος. Δέν τον αντέχω άλλο. Άσχετο αν ώς το καλοκαίρι ξεχνούμε τί περάσαμε, είναι τόσο όμορφη η φύση στη χτερνία, γεμάτη λουλουδοφόρα δέντρα, πράσινο, νερά, βράχους, μας ξεγελά.
Φέτος ειδικά που κλείστηκα σπίτι για να γράφω, έχω βρυκολακιάσει. Το πρόσωπο μου αγριοδείχνει σάν βουνίσιου ασκητή. Οι τρείς μήνες που πέρασα στην ασκητία δωσμένος με έχουν εξουθενώσει. Έβαλα 7-8 κιλά. Πονώ παντού, τα κόκκαλα μου. Πονώ τη ψυχή μου. Είμαι κάτασπρος σάν το φάντασμα. Καιρός για αλλαγές.
Αλλά ευχαριστώ το χειμώνα.
Χωρίς τη νάρκη του δέν θα μπορούσα να στραφώ προς τα μέσα όσο βαθειά μπήκα.
Μέσα από την άρνηση του κορμιού, της επιθυμίας, της φύσης, έχω βρεί το νόημα της ζωής μου.
Ο κήπος μου γνωρίζει την Άνοιξη. Ο παράδεισος μου είναι ολάνθιστος, έτοιμος για την αιώνια σοδειά τους καρπούς που με τόσο κόπο έχω περιποιηθεί. Χωρίς υπεράνθρωπη προσπάθεια δέν μπορείς να υπερβείς το πρώτο στάδιο της ανθρώπινης ύπαρξης.
Σχόλια
Μα θέλεις να γίνουμεν ούλλοι παρανοϊκοί;
Φεύγει ένας γεμάτος χειμώνας και αρχίζει σύντομα ο εφιάλτης.
δαμέ ανθίσαμε. έσιει μέρες.
Χαχα, τζιαι να σκεφτείς έγραψα το ΠΡΙΝ την ανεύρεση. Λές να είχα προαίσθηση??
στοβολιώτη
Πειράζει σε πολλά ο καύσωνας φίλε μου. Θέλεις να ανταλλάξουμε σπίθκια για κανένα εξάμηνο? Το καλοκαίρι μας έν παίζεται. 25-30 βαθμοί, πράσινα παντού.
κουλλούρι
Σε κάποιο στάδιο εν καλά να μιλούμε στα άλλα άνθη όμως.
itsmylife
Αν γινόταν να είμαι έξι μήνες κύπρο το χειμώνα θα το έκαμνα.
Ούλλες οι εποχές έχουν την χάρη τους αλλά η χειρότερη κατ΄εμέ είναι το καλοκαίρι. απλά πάνω από 22 βαθμούς C (around 70 F) I get uncomfortable and then miserable.