Έγινα γάρος, τζι η πεθερά έσκασεν επιτέλους.
Φτάσαμε πίσω αισίως που τα λημέρια της διαολοπεθεράς μου. Τούντη φορά, ούτε με ενευρίασε άμεσα, ούτε είσιε χάζι. Που την ημέρα που της εκόλλησα την τελευταία επίσκεψη, έβαλα την επιτέλους στη θέση της. Τί σου είναι ο άθρωπος δηλαδή! Ώς τωρά ούλλες οι μεθόδοι του ανωτέρου μου εαυτού είχαν αποτύχει παταγωδώς. Εφέρουμουν της ευγενικά? Παραπάνω αγένεια τούτη. Ερώτουν την για τον εαυτό της? Εμίλαν μόνο για τον εαυτό της. Εσσιώπουν για να περάσουμε? Παραπάνω εισηγήσεις για το "Πώς Πρέπει να Ζούμε Ως Οικογένεια".
Εδικαιολογούσα την ώς πελλοκοτζιάκαρη, έμπειραζει? Χειρότερα. Που την ημέρα που της συμπεριφέρουμε σάν το γάρο, εμπήκε σε ένα παπούτσι στενό, τζιαι δέν τολμά να πεί κουβέντα.
Επήεν κάτι να πεί εχτές για το ψεύτικο κινητό που παίζουν τα μωρά -"βλάφτει τα, αππώννουνται"- τζι αγριοείδα την, έκρυψε.
Τελικά ρέ παιθκιά, έσιει αθρώπους που καταλάβουν μόνο με το απότομο τζιαι τη γαουροσύνη.
Αρνήθηκα να φκάλλω τα παπούτσια μου για να μέν της πιλώσω τα περσικά χαλιά.
Εδιέτασσα καφέδες.
Έβαλα τες φωνές της γεναίκας μου επειδή έν επρόσεχε τα μωρά την ώρα που έτρωα (το είχαμε προσυμφωνήσει το θέατρο).
Ερούφησα τη σούππα με θόρυβο τζιαι γκριμάτσες.
Επήα στο επίσημο δείπνο με τες φόρμες, τζι εποκνιάστηκα επειδή ετζοιμούμουν αντί να βοηθώ.
Έμεινα άλουτος τζι αχτένιστος τρείς ημέρες, χτιτζιό, χωρίς deodorant, έτσι να μυρίζω αντρίλα μεσογειακή τζιαι φερομόνες, για να μαρκάρω το χώρο μου. Έβαλα τη γυναίκα μου να μυριστεί τες μασχάλες μου δημόσια τζιαι να κουρνιάσει πάνω μου σάν την κάττα, εχαχχάνισα σάν τον λιόνταρον.
Έκαμα κριτική των φαγιών της καρτάνας (εν ωμές οι πατάτες σου πεθερά, το κρέας σκληρό μα έπιασες φτηνό αλώπος) τζιαι έφκαλε φάουσα, έπιαν την η ανασφάλεια, απειλά την το γεγονός ότι είμαι πάsh μάγειρας τζι εκόλλησεν της η κριτική που εμέναν τον ειδήμοναν. Θκιάολε.
Τελικά, η πλευρά μου η πρωτόγονη που εν Αφέντης, τσάρος γεροκυπραίος χωρκάτης φαλλοκράτης που έσιει τες γεναίτζιες πουκάτω, δουλεύκει μαζί της. Έσιει τόσο μίσος για τους άντρες στη ζωή της, που μόνο άμα γίνουμαι καρικατούρα όσων stereotypes νομίζει εν οι άντρες, τόσην ασφάλεια νιώθει.
Σχόλια
Enas Kypraiatsos
Τωρά, νιώθω καλά που έριψα το επίπεδον? Όι, παίζω το παιχνίδιν της. Αλλά τουλάχιστον εφύαμεν τζιαι δέν θα κλαίει η γεναίκα μου για τρείς μέρες τζιαι να μου τα φκάλλει πάνω μου.
Τι να κάμεις? Ο καθένας θέλει διαφορετική αντιμετώπιση. Μάλλον έτσι έμαθε στη ζωή της: να θεωρεί ότι αν δεν παίξει ο άντρας "τον ρόλο του" τζαι τζίνη τον δικό της ενεν σωστά τα πράματα.
Α, ρε άτιμη κοινωνία.
Εν μπορείς να φανταστείς πόσο εγέλασα, ειδικά με τη φάση που έβαλες την Αγάπη να μυριστεί τες μασκάλες σου τζαι εχαχχάνισες σαν τον λιόνταρο. In fact, γελώ κόμα!
Δεν παίζεσαι παιδί μου, ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΣΑΙ!
Θ-Ε-Ο-Σ!
Πλιζ, την άλλη φορά ρέχτου της!! χαχαχαχαχα!
Επέλλανες τέλεια ρεεεε...
Έφυρες μας (όι που ττη μυρωθκιά της μασχάλης σου, αλλά που τες "πατέντες" που της έκαμες )!!!
Μεν ακούεις. Ειδικά όταν η Αγάπη σου περνά τα ίδια τζαι αφού συμφωνάτε, δώσε πίεση, μα δηλαδή... εννά σε σπάσει η ευλοημένη?
Ο τίτλος εμπορούσε να είναι τζαι "Ο Διάσπορος Νικά την Κακιά Πεθερά" (α λα το παλιό "νικά τους μπάτσους") ;-)
Έτσι κκελλέ, έτσι ξιουράφιν θέλει!
Έκαμες τζείνον που έπρεπεν. Πρόσεχε όμως να μεν διορθωθείς που τα τωρά τζιαι να πάει. Δύσκολη υπόθεση οι πεθερές. Έγώ αγαπώ την σαν την μάναν μου, εν γρουσός άδρωπος, χωρίς υποκρισίες. Γι' αυτόν αντιλαμβάνομαι τι πάει να πει "στρίγγλα" πεθερά!
Η φάση έναι ότι μισά τους δυναμικούς άντρες πολλά, θέλει να εν πουπάνω. Άρα μετά που δέκα χρόνια ευγενικής προσπάθειας εκατάλαβα ότι μόνο άμα είμαι το άκρον άωτον του Άντρα εννα την κάμω να φέρει τα μίλλια της. Τί σου είναι οι ρόλοι!
Λένη
Εν ο μόνος τρόπος κάποτε.
Χεχε, ξέρεις πόσες πρόβες εκάμαμε με το θέατρο για να σταματήσουμε να φυρνούμαστε του γέλιου?
Αντίχρηστε
ε όι τζιαι ρέξιμο κουμπάρε, έν τζι είμαι τόσο γάρος :-P Στο τέλος εννα πρέπει να κλάσω με θόρυβο ίσως.
κκουλλά
Τέλλεια. Ήβραμεν το κουμπίν της. Έσιει μιά ζωή που τσιλλά την Αγάπη μου, έπρισεν της τα. Ξέρεις, έν θα ετολμούσα έτσι πράματα αν δέν ήταν σύμφωνη χεχε.
κι αγνάντευε
Κααανονική κωμωδία, άν και δέν εγελούσε κανένας. Άντεξεν η Αγάπη την αλουσία, είμαι τυχερός προικισμένος που τη φύση να μέν βρωμώ αλλά να μυρίζω αντρισμό :-PP
Aurora
Πρέπει να ένιωσες πολλά προδομένη που την σχεδόν-πεθερά. Ώς τζιαμέ που την εσύφφερεν, ήταν καλή. -χειρότερο τούτο. Τουλάχιστον εμένα εμίσαν με που την πρώτη στιγμή. Βλέπεις, έν είμαι ο γιατρός που έθελεν για την κόρη της, ήμουν τζιαι μακρομάλλης πολλά τότε, γενάς.
itsmylife
Όιι μάνα μου, έν έσιει να διορθωθώ. Μόνο με τούντον τρόπο ήβρα την ειρήνη μαζί της. Είσαι τυχερή αν έσιεις καλή πεθερά, εν τεράστιον asset σε μιά σχέση, ιδιαίτερα αν κάμεις μωρά.
Σκέφτου πόσον όξινη έναι, εκάμαν κακκά τα μωρά μου τζι άρκεψεν να πιτά αποσμητικά μές το δωμάτιον τους φωνάζοντας "χτιτζιό" μπροστά τους. Εκδίκηση: Εφίλησεν τον γιόν μου ύστερα τζι αμέσως τζιήνος εσφόντζιησεν τη βούκκαν του, χαχαχαχαχα.
Εν εσκέφτηκες τζιαι εμάς που καρτερούμεν να πάεις στην πεθεράν σου για να απολαύσουμεν τα "κάστια" που σου κάμνει τζιαι μεταφέρεις μας τα.
Εν θα ελάλουν ότι έγινες γάρος. Λαλώ ότι έδειξες της ότι μπορείς να είσαι .. ανθρώπινος.... ισάξιος της.....
Νεράιδα.
εν αλήθκεια, τους εκκεντρικούς/αγενείς/νευρικόπελλους φοούνται τους τζιαι συμπεριφέρουνται τους με το σεις και με το σας. Εμάς τους καλοκάγαθους/καλοπροαίρετους/καλομίλητους/καλογέλαστους έχουν μας πως είμαστεν ρίφκια τζιαι θεωρούν υποχρέωσην τους να μας υποδεικνύουν υποτιμητικά τι και πώς να το κάμουμε. Μαζίν μας νιώθουν ανώτεροι. Με τους γάρους νιώθουν σκουλούτζια.
οκ μπορεί τζιαι να το παράshεσα τσας. Or have i.
χάβαη.
Τριολούιν, εμένα ήταν καλαμαρού. :)
GEEEEEEEEEEENIUS!!
XAXAXAXA