Graffiti

Την παρασκευή πρωί πρωί παρκάρω στο πίσω πάρκινκ του ιδιωτικού λυκείου που διδάσκω, το οποίο είναι μπροστά απο ένα ρυάκι ανάμεσα στα πρώτα δέντρα του δάσους.  Διδάσκω στα στούντιο κάτω απο τη βιβλιοθήκη του σχολείου -ένα κτίριο του '60, μπετόν, που δέν κολλά καθόλου με τα όμορφα τούβλινα εγγλέζικου στύλ άλλα κτίρια μπροστά.  Νευριάζει με η βιβλιοθήκη, εν μουντή πολλά.

Ένας τεράστιος τοίχος άχαρος δεσπόζει του πάρκινκ.  Και σήμερα, δυό μαθητές με πολύχρωμα σπρέη κάνουν γκραφίτι πολύχρωμα.

Χαίρομαι.

Ρωτώ τα παιδιά "Τί κάμνετε?  Σας αφήσαν να καλλιτεχνίσετε στον τοίχο!???"


Η κορού με τα φούξια μαλλιά μου λέει με ενθουσιασμό  "Ναί!"


Σκέφτομαι μέσα μου πώς γίνεται ένα συντηριτικό σχολείο των $40,000 το χρόνο, ένα σχολείο με μόνο άριστους μαθητές που θα πάν μόνο χάρβαρτ και θα γίνουν μετά ηγέτες στην κοινωνία, πώς γίνεται να τους άφησε.


Και προσθέτει η κοπελίτσα  "Μας άφησαν να ζωγραφίσουμε, έχουμε τρείς μέρες διωρία, μετά θα πρέπει να τα καλύψουμε όλα με άσπρο, δέν θέλει το σχολείο να νομίζουν οι επισκέπτες ότι έχουμε συμμορίες κλπ στο σχολείο."


Και το λέει αυτό χωρίς να διερωτηθεί καθόλου.  Χωρίς να σκεφτεί τί σημαίνει αυτό.


Αν ζωγραφίζαν δηλαδή κάτι άλλο θα ήταν εντάξει?

Ποιόν προσβάλλουν τα γκραφίτι?  Ποιόν βρίζουν?  Τέχνη δέν είναι?   Αλλού που ζωγραφίσαν ήλιους κλπ, γιατί δέν τα σβήνουν??