Ο γέρο Έντυ, τζιαι ο κλέφτης της εφημερίδας.
Πρίν δέκα λεπτά σάν εκάθουμουν στο αυτοκίνητο μου έξω που το Dunkin Donuts μεταξύ μαθητών, θωρώ δίπλα μου ένα κύριο, γέρο, τζι ένα μεθυσμένο ποδηλάτη να κάμνουν καφκά.
Ο ποδηλάτης μόλις είχε κλέψει μιά εφημερίδα που τη μηχανή εφημερίδων την ώρα που άνοιξε ο γέρος το παραθυρούι (μετά που έβαλε δολλάριο), ήβρεν την ευκαιρία ο γάρος ο άλλος να μουντάρει να κλέψει μιά εφημερίδα. Έβαλεν του τες φωνές ο γέρος. Ο άλλος, απτόητος, έπιασεν τον γέρο που τα σιέρκα να τον νικήσει. Τζι επετάχτηκα που τ' αυτοκίνητο, αλα κυπριακά, έπιασα τον μεθυσμένο τζι εκούντησα τον να φήκει το γέρο ήσυχο.
Τελικά έν ήταν μεθυσμένος, ήταν ψυχασθενής (χειρότερα) τζι έν επικοινωνούσε με το περιβάλλον καθόλου. Εθκιώξαμεν τον, έν έφεφκεν. Έφυεν.
Ο γέρος, ένας λεβέντης, ούτε που αγχώθηκε καθόλου. Έπιασα τον κουβέντα. Τα γαλανά του μάθκια εκαρφωθήκαν πάνω μου. Λαλεί μου "εν σάν εσένα αθρώπους που χρειάζεται η χώρα τούτη για να πάει μπροστά. Είμαι 89 χρονών, ενεκάτσιασα όσα γίνουνται κάθε μέρα τζι έν λαλεί κανένας τίποτε."
"Μα καλά μάστρε γέρο.."
"Έντυ με λαλούν."
"Καλά μάστρε Έντυ, έν εφοήθηκες?"
Γελά τρανταχτά.
"Στον παγκόσμιο πόλεμο ήμουν πεζικάρεος στην απόβαση της ευρώπης, νομίζεις φοούμαι κανέναν?"
Χτενίζει τα μαλλιά του με τη φούχτα. Μυρίζει κολώνια γεροντίσημη, καλοντυμένος, χαμογελαστός. Ποτούτους που μου αρέσκουν να γνωρίζω. Συνεχίζουμε όρθιοι την κουβέντα, περιμένει το λεοφορείο να τον πάρει στη δουλειά του. Μαθαίνω ότι έσιει μπάρ σε μιά γειτονιά δίπλα, άν και εν retired, δουλεύκει το ο γιός του. Ρωτά με τί δουλειάν κάμνω. Γελά. "Μουσικός ά? Παίζω φυσαρμόνικαν. Θέλεις ν' ακούσεις?"
"Δώστου!"
Τζι άρκεψεν τα μπλούζ πάς τη φυσαρμόνικαν που έφκαλεν που το σακκάκι. Παίζει για κανένα πεντάλεπτο. Σταματά, σφοντζιήζει το στόμαν του, γελά.
"Αρέσκει σου?"
"Είσαι καλός μάστρε. Μα πού έμαθες τόσον καλήν φυσαρμόνικα?"
"Άκου ιστορία να φυρτείς. Η γεναίκα μου εν εγγλέζα που το Λίβερπουλ, τζι ο γαμπρός μου ήταν συμμαθητής φίλος καλός τους Beatles. Το '64 που ήρταν αμερικήν, επεράσαν που το μπάρ μου να μας δούν, τζι αππώσαν με να μάθω. Μάλιστα έσιει ένα βιβλίο τους που είμαι μέσα, φωτογραφία, τότε που ήμουν κοτσινομάλλης σκάπουλλος, να έρτεις στο μπάρ μου να σου δείξω να γελάσεις. Άτε ήρτεν το λεοφορείον μου. Έσιε γειά."
"Να σε φκάλω φωτογραφίαν πειράζει σε?"
"Χαχαχα, φκάλε με."
Ο ποδηλάτης μόλις είχε κλέψει μιά εφημερίδα που τη μηχανή εφημερίδων την ώρα που άνοιξε ο γέρος το παραθυρούι (μετά που έβαλε δολλάριο), ήβρεν την ευκαιρία ο γάρος ο άλλος να μουντάρει να κλέψει μιά εφημερίδα. Έβαλεν του τες φωνές ο γέρος. Ο άλλος, απτόητος, έπιασεν τον γέρο που τα σιέρκα να τον νικήσει. Τζι επετάχτηκα που τ' αυτοκίνητο, αλα κυπριακά, έπιασα τον μεθυσμένο τζι εκούντησα τον να φήκει το γέρο ήσυχο.
Τελικά έν ήταν μεθυσμένος, ήταν ψυχασθενής (χειρότερα) τζι έν επικοινωνούσε με το περιβάλλον καθόλου. Εθκιώξαμεν τον, έν έφεφκεν. Έφυεν.
Ο γέρος, ένας λεβέντης, ούτε που αγχώθηκε καθόλου. Έπιασα τον κουβέντα. Τα γαλανά του μάθκια εκαρφωθήκαν πάνω μου. Λαλεί μου "εν σάν εσένα αθρώπους που χρειάζεται η χώρα τούτη για να πάει μπροστά. Είμαι 89 χρονών, ενεκάτσιασα όσα γίνουνται κάθε μέρα τζι έν λαλεί κανένας τίποτε."
"Μα καλά μάστρε γέρο.."
"Έντυ με λαλούν."
"Καλά μάστρε Έντυ, έν εφοήθηκες?"
Γελά τρανταχτά.
"Στον παγκόσμιο πόλεμο ήμουν πεζικάρεος στην απόβαση της ευρώπης, νομίζεις φοούμαι κανέναν?"
Χτενίζει τα μαλλιά του με τη φούχτα. Μυρίζει κολώνια γεροντίσημη, καλοντυμένος, χαμογελαστός. Ποτούτους που μου αρέσκουν να γνωρίζω. Συνεχίζουμε όρθιοι την κουβέντα, περιμένει το λεοφορείο να τον πάρει στη δουλειά του. Μαθαίνω ότι έσιει μπάρ σε μιά γειτονιά δίπλα, άν και εν retired, δουλεύκει το ο γιός του. Ρωτά με τί δουλειάν κάμνω. Γελά. "Μουσικός ά? Παίζω φυσαρμόνικαν. Θέλεις ν' ακούσεις?"
"Δώστου!"
Τζι άρκεψεν τα μπλούζ πάς τη φυσαρμόνικαν που έφκαλεν που το σακκάκι. Παίζει για κανένα πεντάλεπτο. Σταματά, σφοντζιήζει το στόμαν του, γελά.
"Αρέσκει σου?"
"Είσαι καλός μάστρε. Μα πού έμαθες τόσον καλήν φυσαρμόνικα?"
"Άκου ιστορία να φυρτείς. Η γεναίκα μου εν εγγλέζα που το Λίβερπουλ, τζι ο γαμπρός μου ήταν συμμαθητής φίλος καλός τους Beatles. Το '64 που ήρταν αμερικήν, επεράσαν που το μπάρ μου να μας δούν, τζι αππώσαν με να μάθω. Μάλιστα έσιει ένα βιβλίο τους που είμαι μέσα, φωτογραφία, τότε που ήμουν κοτσινομάλλης σκάπουλλος, να έρτεις στο μπάρ μου να σου δείξω να γελάσεις. Άτε ήρτεν το λεοφορείον μου. Έσιε γειά."
"Να σε φκάλω φωτογραφίαν πειράζει σε?"
"Χαχαχα, φκάλε με."
Σχόλια
Pantws sto liverpool, tous beatles exoun tous mouseia, katastimata, polla pramata. En polla perifanoi pou en pou dame. :)