Το φρούτο.

Ποιός είσαι όταν φύγουν όλα όσα είσαι?


Είσαι κόρη.  Γιός.  Είσαι φοιτητής, δέχτης γνώσης.  Είσαι ρουτίνα.  Είσαι μάνα/πατέρας.
Η δουλειά σου?  Ο τρόπος που σε κάνει να σκέφτεσαι η γνώση και η δουλειά σου?
Είσαι τα τραύματα και οι αρρώστειες σου?  Είσαι ο θάνατος σου?  Εραστής καλός ή κακός? Είσαι τα όρια που ορίζεις στον εαυτό?  Είσαι τα χόμπυ σου?  Είσαι η εικόνα που βλέπεις στα μάτια των φίλων?  Και αυτή που βλέπεις στους καθρέφτες?  Είσαι η κοινωνική σου θέση?  Αυτά που μισάς μέσα σου?  Είσαι η λογική σου?  Τα επιτεύγματα σου και οι αποτυχίες?  Είσαι η απόρριψη?  Είσαι η ανάμνηση, η χώνεψη?

Όταν φύγουν όλα αυτά που νομίζεις σε πλάθουν όπως είσαι, τί μένει?


Όταν δείς αυτό που μένει, όλα όσα σε ορίζουν χάνουν τη δύναμη τους.

Σχόλια

Ο χρήστης Κκουλλάς είπε…
Είσαι το παρόν εκείνου που ήσουν όταν κουβαλούσες αυτά που σε ορίζουν, πλέον έτοιμος να γίνεις κάτι άλλο
3/03/2010 9:34 π.μ.
Ο χρήστης Diasporos είπε…
Σημαντική λέξη, το Παρόν.
3/03/2010 9:35 π.μ.
Ο χρήστης . είπε…
Ψυχή.
3/03/2010 10:49 π.μ.
Ο χρήστης Neraida είπε…
Ένας άδειος σωλήνας ανοιχτός κι από τις δύο άκρες.
3/03/2010 1:19 μ.μ.
Ο χρήστης Disdaimona είπε…
Είσαι αυτό που δημιουργείς.

Είσαι αυτό που κράτησες από όσα και όσους αγάπησες.

Είσαι τα ερωτήματα σου.
3/05/2010 11:29 π.μ.
Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ελάτε στες μουσικές

Είμαι Κύπρο. Εννα παίξω πελλομουσικές αύριο στη γκαλερί Αποθήκες 79 στον Άγιο Λαζαρο (Λάρνακα), η ώρα 8μμ Παρασκευή 9/8 που θα έσιει έκθεση με τα γλυπτά του παπά-Διάσπορου τζι εγώ παρουσιάζω κομμάτιν με απαγγελίαν ποίησης του Λιασίδη, μουσική των Σούφι για πιάνον, άλλα ηλεκτρονικά, ήχους που τα εργαλεία του πατέρα κλπ. Θα τα πιντώσω μές το κομπιούτερ σάν το πάζλ ζωντανά να κάμω ψυχεδέλιαν μεάλην. Τταξίμια μαζίν με ήχους του σμιρίλιου. Σφυρί μαζί με Λιασίδη. Ελάτε να μεθύσετε ελάτε μεθυσμένοι τζιαι θα σας ταξιδέψω στον Κήπο μμου που έν τον πιάννει με η κρίση με η διχόνοια τζιαι που έσιει πόλικο γρουσάφι να μοιράσει.
Διαβάστε περισσότερα

Τρώγοντας το Ντούριαν

Προσπαθώ να κάμω τη ψυσιή μμου να αντιναχτεί, να ξεσκονιστεί για να αλλάξει τροπάρι τούντες μέρες τες τελευταίες της δουλειάς που εξουθενώθηκα.  Γι' αυτό, κάθε μέρα  κάμνω κάτι εχτός προγράμματος, κάτι που ταράσσει τα νερά τζιαι φέρνει τα πάνω κάτω.   Πχ πάω περίπατο σε κακόφημες συνοικίες ή ακούω μουσικές που δέν μου αρέσκουν.  Έτσι για να δώ πώς θα αντιδράσω. Σήμερα έμπηκε μμου στο νού να πάω στην αγορά τους ασιάτες δαμέ δίπλα τζιαι να γοράσω το περιβόητο φρούτο τους βιετναμέζους το διαβολικό Ντούριαν, το οποίο εν τεράστιο ίσιαμε πέντε κιλά, εν σκληρό που έξω τζιαι αγκαθθωτό, τζιαι άμαν το ανοίξεις βρωμεί χτιτζιό αλουσία/ποσκούπιδα/θειάφι/κρομμύθκια.   Βρωμεί τόσον πολλά που στο βιετνάμ έσιει απαγορευτικές ταπέλλες σε δημόσιους χώρους.  Πάει ο ζώλος του ίσιαμε 100 τετραγωνικά μέτρα.  Τουμάνι.  Η γεύση του Ντούριαν εννεν γλυτζιά, εν σχεδόν αλμυρούδα, τζιαι μάλιστα το φρούτον τούτον  εν κρεμώδες σάν τη κκάσταρτ  ή σάν το τυρί το ροκφόρ,  με aftertaste λίγον αλμυρή τζιαι χαλασμένη -...
Διαβάστε περισσότερα