Φάε το φρούτο. Β' μέρος.
Η πραγματικότητα σου ποιά είναι?
Αν φύγουν όλα όσα σε ορίζουν. Οι ρόλοι. Οι ιδεάσεις.
Αν οι αισθήσεις σου δέν σου δίναν πλέον σήματα για να εξηγάς τη ψευδαίσθηση της πραγματικότητας μές το μυαλό σου.
Αν η ταυτότητα σου, το Εγώ σου, δέν υπήρχε αλλά εσύ υπήρχες.
Τί είσαι τότε?
Μιά μάζα από ενέργεια. Ύλη.
Η Ύλη για να υπάρξει, θέλει παρατηρητή.
Το έχει δείξει αυτό η επιστήμη.
Στην κβαντική μηχανική, ένα απειροελάχιστο σωματίδιο δέν υπάρχει σε ένα μέρος μόνο.
Μπορεί, λέει η θεωρία, να υπάρξει παντού. Για να γεννηθεί το σωματίδιο σ' ένα συγκεκριμένο μέρος χώρου και χρόνου, πρέπει να το παρατηρήσεις με όργανα σε μιά δεδομένη στιγμή.
Λέγεται πως ένα τέτοιο σωματίδιο δέν υπακούει τους νόμους πιό μεγάλων αντικειμένων, δέν υπακούει στους νόμους των τεσσάρων διαστάσεων. Και μπορεί να υπάρξει σε δύο ή περισσότερα σημεία ταυτόχρονα, και σε διαφορετικά τόξα του χρόνου.
Και κάτι άλλο. Άν δυό σωματίδια που αγγίζουν, απομακρυνθούν, συνεχίζουν ακόμα να επηρεάζουν το ένα το άλλο. Οποιαδήποτε δράση δεχτεί το ένα, τη νιώθει το άλλο.
Ακόμα κι άν απομακρυνθούν σε τεράστια απόσταση. Αλληλένδετη η ύλη στο απειροελάχιστα μικρό επίπεδο. Επικοινωνούν μεταξύ τους με τρόπο άγνωστο ακόμα.
Το σώμα μας είναι καμωμένο ολόκληρο απο αυτά τα μικρά άτομα. Υπάρχουμε εδώ, υπάρχει το σύμπαν όλο, απλώς και μόνο επειδή είμαστε εδώ να το παρατηρήσουμε.
Ας μή ξεχνάμε πως στην αρχή, όλο το σύμπαν χωρούσε σ' ένα κόκκο άμμου, κι όλα τα σωματίδια του αγγίζαν μεταξύ τους.
Το σύμπαν μεγαλώνει συνεχώς. Τα σωματίδια απλωθήκαν σε όλο τον ουρανό. Φτιάξαν άστρα. Φτιάξαν κι εμάς. Κι εμείς αστρόσκονη είμαστε. Τα μόρια μας ήταν κάποτε πυρήνας σε άστρο που εκράγηκε. Είμαστε καμωμένοι απ' το ίδιο υλικό.
Μα στο κβαντικό επίπεδο, εκεί, στο απειροελάχιστο της ύλης, ακόμα επιδρά η συγγένεια μεταξύ των μορίων.
Όλους μας ενώννει η συγγένεια αυτή. Πέραν των αισθήσεων.
Όλα είναι Ένα.
Και στο κβαντικό επίπεδο, όλα τα μόρια που είσαι Εσύ, είναι συγκεντρωμένα σ' ένα χώρο επειδή υπάρχει ο Παρατηρητής και τα ορίζει.
Κατ' ακρίβεια, είσαι και αλλού.
Κατ' ακρίβεια, είσαι παντού.
Κατ' ακρίβεια, είσαι Ένα με Όλα.
Σκέφτου το καλά, διαβάτη.
Αν φύγουν όλα όσα σε ορίζουν. Οι ρόλοι. Οι ιδεάσεις.
Αν οι αισθήσεις σου δέν σου δίναν πλέον σήματα για να εξηγάς τη ψευδαίσθηση της πραγματικότητας μές το μυαλό σου.
Αν η ταυτότητα σου, το Εγώ σου, δέν υπήρχε αλλά εσύ υπήρχες.
Τί είσαι τότε?
Μιά μάζα από ενέργεια. Ύλη.
Η Ύλη για να υπάρξει, θέλει παρατηρητή.
Το έχει δείξει αυτό η επιστήμη.
Στην κβαντική μηχανική, ένα απειροελάχιστο σωματίδιο δέν υπάρχει σε ένα μέρος μόνο.
Μπορεί, λέει η θεωρία, να υπάρξει παντού. Για να γεννηθεί το σωματίδιο σ' ένα συγκεκριμένο μέρος χώρου και χρόνου, πρέπει να το παρατηρήσεις με όργανα σε μιά δεδομένη στιγμή.
Λέγεται πως ένα τέτοιο σωματίδιο δέν υπακούει τους νόμους πιό μεγάλων αντικειμένων, δέν υπακούει στους νόμους των τεσσάρων διαστάσεων. Και μπορεί να υπάρξει σε δύο ή περισσότερα σημεία ταυτόχρονα, και σε διαφορετικά τόξα του χρόνου.
Και κάτι άλλο. Άν δυό σωματίδια που αγγίζουν, απομακρυνθούν, συνεχίζουν ακόμα να επηρεάζουν το ένα το άλλο. Οποιαδήποτε δράση δεχτεί το ένα, τη νιώθει το άλλο.
Ακόμα κι άν απομακρυνθούν σε τεράστια απόσταση. Αλληλένδετη η ύλη στο απειροελάχιστα μικρό επίπεδο. Επικοινωνούν μεταξύ τους με τρόπο άγνωστο ακόμα.
Το σώμα μας είναι καμωμένο ολόκληρο απο αυτά τα μικρά άτομα. Υπάρχουμε εδώ, υπάρχει το σύμπαν όλο, απλώς και μόνο επειδή είμαστε εδώ να το παρατηρήσουμε.
Ας μή ξεχνάμε πως στην αρχή, όλο το σύμπαν χωρούσε σ' ένα κόκκο άμμου, κι όλα τα σωματίδια του αγγίζαν μεταξύ τους.
Το σύμπαν μεγαλώνει συνεχώς. Τα σωματίδια απλωθήκαν σε όλο τον ουρανό. Φτιάξαν άστρα. Φτιάξαν κι εμάς. Κι εμείς αστρόσκονη είμαστε. Τα μόρια μας ήταν κάποτε πυρήνας σε άστρο που εκράγηκε. Είμαστε καμωμένοι απ' το ίδιο υλικό.
Μα στο κβαντικό επίπεδο, εκεί, στο απειροελάχιστο της ύλης, ακόμα επιδρά η συγγένεια μεταξύ των μορίων.
Όλους μας ενώννει η συγγένεια αυτή. Πέραν των αισθήσεων.
Όλα είναι Ένα.
Και στο κβαντικό επίπεδο, όλα τα μόρια που είσαι Εσύ, είναι συγκεντρωμένα σ' ένα χώρο επειδή υπάρχει ο Παρατηρητής και τα ορίζει.
Κατ' ακρίβεια, είσαι και αλλού.
Κατ' ακρίβεια, είσαι παντού.
Κατ' ακρίβεια, είσαι Ένα με Όλα.
Σκέφτου το καλά, διαβάτη.
Σχόλια
http://pharaona.blogspot.com/2010_02_21_archive.html
Όμως τα βασικά της ύπαρξης μας δεν αλλάζουν ούτως ή άλλως. Οπόταν εσταμάτησα να ασχολούμαι. Εν μια εξήγηση που έν ήβρα πως να την χρησιμοποιήσω για να κερδίσω κάτι. Πέρα που το ότι οι πράξεις μας μπορεί να έχουν αντίκτυπο σε πράματα που δεν το υπολογίζαμε γιαυτό καλά κάνουμε να σκεφτούμαστε καλά πριν να κάμουμε κάτι. Τζιαι να βάλλουμεν τζιαι το σταυρό μας.
εννα μας πεις γιατί μας τα λαλείς τούτα στο γ' μέρος; καρτερούμεν :-)
Η Ύλη για να υπάρξει, θέλει παρατηρητή.
Δηλαδή δεν είναι αυτονόητο ότι η Ύλη υπάρχει;;;; Είτε την Βλέπει κάποιος είτε όχι;
Και θέτω το ερώτημα:
Πέραν των αισθήσεων της συνειδητότητας μας που δέν μας βοηθά καθόλου να νιώσουμε αυτή την αλληλένδετη ιδιότητα της ύλης, υπάρχουν άλλες αισθήσεις που αμα τις ξυπνήσουμε μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τη φύση με διαφορετικό τρόπο?
αν δεν το έβρουμε έν θα μας πεις;
το σίουρο είναι ότι βουρώ τη φύση πουταπισώ. (όι όσον εσύ!) εν συγγένισσα μου, σιαίρουμαι να τη θωρώ όπως ένα φίλο καλό.
Ο Παπακωνσταντίνου περιπαίζει μας πάντως:
"Ανάμεσα στο Βέγα, τον Ντενέμπ και τον Αλτάιρ υπάρχει μία θέση του ουρανού
όπου θα πάω σαν γίνω σκόνη αστρική,
για κει σας κλείνω ραντεβού."
Επίσης, ξέρεις το ότι υπάρχουν μοντέλα λογικής που στηρίζονται στα παράλληλα σύμπαντα; έσιει ενδιαφέρον.
έν νομίζω να λαλούν ότι δεν υπάρχει η ύλη, αλλά το ότι δεν μπορείς να ξέρεις πού βρίσκεται όταν δεν την παρατηράς. δεν υπάρχει σε συγκεκριμένη μορφή/σημείο.
Βασικά έν μπορούμε να ξέρουμε τίποτε παραπάνω που την υποκειμενικότητα μας. Έσιει πλάκα ενναιν; ούλλα συμφωνούν. θρησκείες, επιστήμες, μυθολογίες.. η φύση είναι εδώ για ένα σκοπό: να υπηρετεί τον άθρωπο.
Νομίζω εν κάτι άλλον που λαλεί... τζιαι τελικά εν ξέρω ποιος που τους δκυο μας χρειάζεται το καλωσόρισμα....
το ζεστό νερό στο μπάνιο, γύρω στα μεσάνυχτα βοηθά, α;
Το μόνο που αλλάζει όταν ο παρατηρητής βλέπει την ύλη είναι η αλληλεπίδραση. Δημιουργείται ενέργεια --> κίνηση --> ζωή --> εξέλιξη --> μεταμόρφωση.
Με τον τρόπο που ( για να πάω π.χ. στο παραμύθι ) η μίζερη Σταχτοπούτα μεταμορφώνεται σε ευτυχισμένη πριγκίπισσα που χορεύει με τον πρίγκιπα!
Υπάρχει κίνηση ύλης άρα Δημιουργία.
( μπορεί να λαλώ πελλάρες έτσι ώραν αλλά.... who ( except me )cares;;; )
Πρέπει να γράψω ένα παραμύθι για μια νεράιδα που μεταμοφρόνεται .... χμμμ!
καληνύχτα!
http://newsblaze.com/cartoon/newsblaze/gv20100211cd.html
Μόλις το είδα, αθθυμήθηκα σε...
Πάει καλά το πράμα.
Στην επόμενη ανάρτηση, θα τα κάμω λιανά.