Γελάς του Κυπραίου?

Σήμμερα ήταν να σπάσω.  Επείνουν ούλλη μέρα, έθελα απαγορευμένα φαγιά.  Είχα τζιαι τα κοπελλούθκια μονος μου ούλλη μέρα γιατί η Αγάπη εδούλευκεν τζιαι επεράσαμεν τη μέρα παρέα οι τρείς μας.   Απόλαυσα το φυσικά που τη μιάν γιατί αρέσκει μου να είμαι με τα μωρά μόνος μου, εν ωραίο  challenge, τζιαι επίσης σιέρουμε το να είμαι "ο  Παπάς"  (ποιός εγώ?  λαλώ τους.  πςςςς, πού να εξέρετε πού εππέσετε καημένα μου.....)     Αλλά έν είμαι καλά τούντες μέρες τζιαι η πομονή μου εν λλίη, το Qi μου εν κλειωμένον τζιαι ούλλο σκέφτουμαι το.   Στο τέλος εκουράστηκα πολλά.  10 ώρες.   Πόσα παννιά να αλλάξω (x2), πόσα βιβλία να θκιαβάσω, πύργους να χτίσω να χαλάσω?  Ρούχα να αλλάξω, πυζιάμες, βρεμένα, χεσμένα, κλατσούδες να τους βάλλω τζιαι να τες φκάλλουν.   Πόσα κλάματα γιατί εππέσαν τζιαι έωκεν η κκελλέ τους χαμέ, πόσες αδικίες να σάσω (πιάννει του τα παιχνίθκια του η κόρη μου συνέχεια)   Πόσα ΟΧΙ να πώ για να μέν τρών τα φκιόρα, να μέν φκέννουν πάς τον καναπέν όποτε θέλουν, να μέν κλαψουρίζουν αμα θέλουν κάτι.   Εκπαίδευση να φκούν αδρώποι σωστοί.  Πόσα φαγιά να μαειρέψω τζιαι να τα ταϊσω τζιαι δώστου πλύμμαν οι ποδιές οι πλαστικές, οι δίσκοι τα ποτηράκια με το γάλαν?  Επαίξαμεν αλογάκια, τρενάκι, ελληνικά τραγουδάκια πάς το σκουληκάκι της φίσιερ πράϊς, πιάνον, σεττάρ (έμαθεν ο γιός μου να ζητά το σεττάρ σούζωντας τη κκελλέν του με νόημα τζιαι λαλεί 'μου μου'  δηλαδή μουσική, μάλιστα βάλλω του στο γιουττούπ τους πέρσες που το παίζουν τζιαι νομίζει ούλλοι τους εν ο 'παπάς'  χαχαχα, νομίζει είμαι ο πάsh  σετταρίστας εννα ππέσει που τα σύννεφα που εννα μεγαλώσει).   

Μόλις εππέσαν για ύπνον το απόγεμαν έν άντεξα.   Επήα στην κουζίναν με κακό σκοπόν:  να ζαβώσω τους διαιτητικούς νόμους.  "to bend the rules" -που λαλούν οι χτέρνιοι, οι οποίοι είναι άτομα ευέλιχτα που δέν έχουν ποττέ τους απόλυτες ιδέες τζιαι θωρούν ούλες τες πλευρές ενός θέματος.  Έθελα ρυζόγαλον που το πρωίν.  Η σκέψη είχεν μπεί στον εγκέφαλον μου τζιαι εβύζαννεν τη θέληση μμου για ώρες ολόκληρες.  Έν δικαιούμαι ρυζόγαλον γιατί έν δικαιούμαι γάλαν, ούτε ζάχαρην στην αποτοξινωτική μμου δίαιτα.  Εγώ θα φάω ρυζόγαλον ομως αποφάσισα.   Είμαι πονηρός κυπραίος τζιαι μαζίν αμερικάνος άρα θα έβρω τη λύσην.  Αντί γάλαν της αγελάδας έβαλα κρέμαν του ινδοκάρυδου (που δικαιούμαι, είπαν μου οι κινέζοι)  αντί νερόν έβαλα ρυζόνερον του κουθκιού (άλλον υποκατάστατο γαλάτου), αντί ζάχαρην έβαλα φοινίτζια παστά λεσμένα τζιαι καραμελλωμένα στο τηάνιν.  Έβαλα τζιαι κανέλλαν τζιαι κάρδαμο για μυρωθκιάν.    Όι εννα παίζουμεν.  Έν έβαλα τίποτε που έδδικαιούμαι.  

Έκατσα όπως τον κύριον τζιαι έφαα το ζεστόν τζιαι υπέροχον παρασκεύασμαν μου κρυφά σάν τον κάττον που τρώει ποντικόν παράνομα στη γωνιάν της κουζίνας.     Για κάποιο λόγον έβλαψεν με.